Апрелевка - Лампасы

Ты меня прости, что я немного невпопад,

Я прошёл через Москву, через Ленинград,

Я прошёл через Сибирь, через Урал,

Я тебя всю жизнь искал.

Я к тебе приеду, дорогая, налегке,

Я останусь навсегда с тобой в Апрелевке,

Буду в серые глаза твои смотреть,

Буду тихо песни петь.

Ты ушла в сиянии света за грозой,

Серым ливнем заглушило голос твой…

Буду слушать в тишине я плеск дождя,

Вспоминая твои серые глаза

Всё, что было, черным набело перепишу,

Я тебя нашёл и никуда не отпущу,

Я тебя нашел, пройдя огонь и град,

Я прошел через Эдем и Ад.

Я тебя не видел лет наверно сто уже,

Я приду тебя найду уже в Воронеже,

Я к тебе дойду босым по лезвию ножа

Сердце жаркое в руках держа.

Ты ушла в сиянии света за грозой,

Серым ливнем заглушило голос твой…

Буду слушать в тишине я плеск дождя,

Вспоминая твои серые глаза…

Кешіріңіз, менің орнымнан сәл ауытқығаным үшін,

Мен Мәскеу арқылы, Ленинград арқылы өттім,

Мен Сібір арқылы, Орал арқылы,

Мен сені өмір бойы іздедім.

Мен саған келемін, қымбаттым, жарық,

Мен сенімен Апрелевкада мәңгі қаламын,

Мен сенің сұр көздеріңе қараймын,

Мен ақырын ән айтамын.

Сіз дауылдың артында нұрлы нұрда қалдыңыз,

Сұр жаңбыр сіздің дауысыңызды өшірді ...

Жаңбырдың шашырағын үнсіз тыңдаймын,

Сұр көздеріңді еске түсіріп

Не болды, мен оны қара түспен қайта жазамын,

Мен сені таптым және сені ешқайда жібермеймін,

Мен сені от пен бұршақ арқылы таптым,

Мен Едем мен тозақтан өттім.

Мен сені көрмегеніме жүз жыл болды,

Мен келіп, сені Воронежде табамын,

Мен саған жалаңаяқ пышақтың жүзіне мініп келемін

Ыстық жүректі қолыңда ұста.

Сіз дауылдың артында нұрлы нұрда қалдыңыз,

Сұр жаңбыр сіздің дауысыңызды өшірді ...

Жаңбырдың шашырағын үнсіз тыңдаймын,

Сұр көздеріңді еске алып...