Admiral - Knorkator

Ich war noch ein Mädchen

Und wohnte im Städtchen.

Da gab es ein Hafen.

Wo Schiffe eintrafen.

Das fand ich so spaßig

Und darum saß ich

Fast immer am Kai rum.

Alle dachten, ich sei dumm.

Doch ich, ja, ich wusste,

Dass er kommen musste.

Und er wird ganz schlau sein

Und ich werd seine Frau sein.

Es ham viele Jungen

Um mein Herz gerungen.

Doch an mich ließ ich keen ran.

Denn ich wollte ein Seemann.

Jaja, du warst mein Admiral,

Die Schultern breit, die Hüften schmal

Und deine Augen blau wie Stahl;

Ahoi, ahoi, mein Admiral!

Die Jahre vergingen.

Und dann eines Tages,

Da sah ich es kommen

Und war ganz benommen.

Es kam aus dem Nebel:

Ein Schiff mit vier Masten

Und riesigen Segeln,

Die kaum darauf passten.

Ich konnte ihn sehen.

An der Rehling stehen.

Das Band seiner Mütze

Im Meereswind wehen.

Und als er an Land kam

Und mich an die Hand nahm,

Da wusst ich es genau:

Jetzt bin ich seine Frau!

Sein Hemd trug er offen

Und das auch im Winter.

Dann sagte er: «Baby,

Mein Name ist Günther.»

Jaja, du warst mein Admiral,

Die Schultern breit, die Hüften schmal

Und deine Augen blau wie Stahl;

Ahoi, ahoi, mein Admiral!

Es war wie im Märchen.

Wir waren ein Pärchen.

Und oben im Himmel.

Da sangen die Lerchen,

Doch nach sieben Wochen

Hat er zu mir gesprochen:

«Ich halt es nicht mehr aus.

Ich will wieder aufs Meer raus.

Mir fehlen die Wellen,

Mir fehin die Delphine.

Mir fehlen die Möwen

Und die Pinguine.»

Ich ging auf ihn zu und

Ich sagte ihm: «Du Hund!

Du willst mich verlassen.

Ich werde dich hassen!»

Doch als er dann ging

Und ich zu heuin anfing.

Mein Herz machte «poch poch».

Ich liebte ihn doch noch.

Jaja, du warst mein Admiral,

Die Schultern breit, die Hüften schmal

Und deine Augen blau wie Stahl;

Ahoi, ahoi, mein Admiral!

Und dann brach ein Krieg aus.

Es sah ganz nach Sieg aus.

Er kriegte einn Orden.

Dann ist er gestorben.

Мен жай ғана қыз едім

Және қалада тұратын.

Порт болды.

Кемелердің жеткен жері.

Мен мұны өте қызық деп таптым

Сондықтан мен отырдым

Әрқашан дерлік жағалауда.

Барлығы мені ақымақ деп ойлады.

Бірақ мен, иә, білдім

Оның келуі керек екенін.

Және ол өте ақылды болады

Ал мен оның әйелі боламын.

Онда ұлдар көп

Жүрегім үшін күресті.

Бірақ мен ешкімнің қасыма жақындауына жол бермедім.

Өйткені мен теңізші болғым келеді.

Иә, сіз менің адмирал болдыңыз

Иықтар кең, жамбас тар

Ал көздерің болаттай көк;

Ой, ой, адмиралым!

Жылдар өтті.

Сосын бір күні

Мен оның келе жатқанын сол кезде көрдім

Және басы айналып кетті.

Тұманның арасынан шықты:

Төрт мачты бар кеме

Және үлкен желкендер

Бұл әрең келеді.

Мен оны көре алдым.

Қоршауға тұрыңыз.

Оның қалпақшасы

Теңіз желінде соғу.

Ал ол жағаға шыққанда

Және қолымды алды

Сонда мен дәл білдім:

Енді мен оның әйелімін!

Ол көйлегін ашық киіп алды

Және бұл қыста да.

Сонда ол: «Балам,

Менің атым Гюнтер».

Иә, сіз менің адмирал болдыңыз

Иықтар кең, жамбас тар

Ал көздерің болаттай көк;

Ой, ой, адмиралым!

Бұл ертегідегідей болды.

Біз жұп болдық.

Және аспанда.

Содан кейін қарттар ән айтты,

Бірақ жеті аптадан кейін

Ол менімен сөйлесті ме:

«Мен енді шыдай алмаймын.

Мен қайтадан теңізге шыққым келеді.

Мен толқындарды сағындым

Мен дельфиндерді сағындым.

Шағалаларды сағындым

Және пингвиндер».

Мен оған жақындадым және

Мен оған: «Ит!

Мені тастап кеткің келеді.

Мен сені жек көремін!"

Бірақ ол кеткенде

Мен де шөп шабуды бастадым.

Жүрегім "жарқ ете қалды".

Мен оны әлі де жақсы көрдім.

Иә, сіз менің адмирал болдыңыз

Иықтар кең, жамбас тар

Ал көздерің болаттай көк;

Ой, ой, адмиралым!

Содан кейін соғыс басталды.

Жеңіс сияқты көрінді.

Ол медаль алды.

Содан кейін ол қайтыс болды.