Следы - ГРОТ, D-MAN 55

Припев:

Видишь как падает ливень в город прямо под нами, далеко не все следы размывает

водой.

Побегут на улицу дети с нашими именами, как заглядываются в бездну над головой.

Видишь как падает ливень в город прямо под нами, далеко не все следы размывает

водой.

Побегут на улицу дети с нашими именами, как заглядываются в бездну над головой.

Подождем до завтра, приедем и извинимся точно, ты знала все будет по-другому

этой же ночью,

Утром я узнал и понял жизнь из одного дня, никакого завтра, бесконечное сегодня.

Будто потерянный в глубине изумруд блеснул, эти цветы твои цветут шестую весну,

Космос над твоим домом велик и почти не познан, нам чуть за двадцать и знаешь,

мы такие серьезные.

Забавны наши вольные хрипы из рации, искать и найти при встрече,

чтоб за все оправдаться.

Ветер снимает со зданий слои бетонной пыли, стирая надписи которые мы с тобой

не забыли,

Лица замотанные от этих песчаных ветров, свои узнают меня даже по звуку шагов.

Однажды свет пройдет на сквозь и покинет усталость, мы будем рассказывать тебе

как встретили старость.

Всякая боль уходит прочь, поверь мне, я знаю, знаю точно, всего лишь слезы,

всего лишь ночь.

Это большая дорога, местами с кочками, уходят близкие оставляя память,

их тепло навсегда останется с нами.

Делаем глупости и копим знания, прощаем первыми, виним себя сами,

Где-то в себе бродим часами, но кто-то поймет все что мы написали.

Кипяточек поставил?

— уже кипит.

Президента слыхал?

Всех поймают бандитов!

Любо братцы на Руси жить, жаль, что придется уйти и решаем не мы.

Так давай вдвоем попробуем расписать один лист и дождаться ту комету что видна

лишь раз лет в триста

Давай взлетим в космос лишь закрыв глаза, найдем с той высоты наш дом и

вернемся назад.

Тысячи лет сердца людей горят разным огнем, давай, напишем сказку и будет

верить в нее вдвоем

Может заблудимся в лесу среди метели танцев, чтобы вспоминать как было страшно

и вместе смеяться

Потом холодная весна-город серой жижей, но над домами наша звезда и я всегда ее

вижу.

И даже сквозить облака, как главный ориентир, среди неродных глаз,

темных чужих квартир.

Все закончится, туда где мы крепость строили, придут другие люди,

новые слагать истории

Чувствуй самое главное, смотри с пристрастием, мир вокруг тебя изначально

заточен под счастье.

Припев:

Видишь как падает ливень в город прямо под нами, далеко не все следы размывает

водой.

Побегут на улицу дети с нашими именами, как заглядываются в бездну над головой.

Видишь как падает ливень в город прямо под нами, далеко не все следы размывает

водой.

Побегут на улицу дети с нашими именами, как заглядываются в бездну над головой.

Хор:

Сіз нөсердің біздің астымыздағы қалаға қалай түсетінін көріп тұрсыз, барлық іздерді бұлдыратпайды

су.

Біздің аттарымыз бар балалар бастарының үстінде шыңырауға қарап, көшеге жүгіреді.

Сіз нөсердің біздің астымыздағы қалаға қалай түсетінін көріп тұрсыз, барлық іздерді бұлдыратпайды

су.

Біздің аттарымыз бар балалар бастарының үстінде шыңырауға қарап, көшеге жүгіреді.

Ертеңге дейін күтейік, міндетті түрде келіп кешірім сұраймыз, бәрі басқаша болатынын білген едіңіз

дәл осы түнде,

Таңертең өмірді бір күннен, ертең жоқ, бітпейтін бүгіннен білдім, түсіндім.

Тереңде жоғалған изумруд жарқ еткендей, сенің мына гүлдерің алтыншы көктемде гүлдейді,

Сіздің үйіңіздің үстіндегі кеңістік үлкен және танылмаған дерлік, біз жиырмадан сәл асқанбыз және сіз білесіз

біз өте байсалдымыз.

Рациядан біздің тегін ральдеріміз күлкілі, кездесуде іздеу және табу,

бәрін ақтау үшін.

Жел ғимараттардың бетон шаңының қабаттарын жояды, біз сізбен біргеміз деген жазуларды өшіреді

ұмытпады

Мына құмды желдерге оранған жүздер мені аяқ дыбысынан да таниды.

Бір күні нұр өтіп, шаршау кетеді, біз сізге айтамыз

Қарттықты қалай қарсы алдыңыз?

Барлық ауырсыну кетеді, маған сеніңіз, мен білемін, мен анық білемін, тек көз жасым,

бір түн.

Бұл үлкен жол, кейде соқтығысу бар, жақындары есте қалдырады,

олардың жылуы бізбен мәңгілікке сақталады.

Біз ақымақтық жасаймыз және білім жинаймыз, біз алдымен кешіреміз, өзімізді кінәлаймыз,

Бір жерде біз сағаттап адасып жүрміз, бірақ жазғандарымыздың бәрін біреу түсінеді.

Сіз қайнатып қойдыңыз ба?

— қазірдің өзінде қайнап жатыр.

Сіз Президент туралы естідіңіз бе?

Барлығын қарақшылар ұстайды!

Бауырластар, Ресейде тұру бір ғанибет, кетуге мәжбүр болғанымыз өкінішті, оны шешу өз қолымызда емес.

Ендеше бір парақты бірге бояуға тырысайық және көрініп тұрған кометаны күтейік

үш жүз жылда бір рет қана

Көзімізді жұмып ғана ғарышқа ұшайық, сол биіктіктен өз үйімізді табайық және

қайтайық.

Мыңдаған жылдар бойы адамдардың жүрегі әртүрлі отпен жанып келеді, ертегіні жазайық, ол болады.

бірге сенеміз

Оның қаншалықты қорқынышты болғанын еске түсіру үшін орманда бидің боранды арасында адасып қалармыз

және бірге күліңіз

Содан кейін суық бұлақ - сұр шламды қала, бірақ үйлердің үстінде біздің жұлдыз және мен әрқашан ол

Мен түсінемін.

Тіпті бұлттардың арасынан, негізгі белгі ретінде, жергілікті емес көздердің арасында,

қараңғы шетелдік пәтерлер.

Бәрі бітеді, біз қамал салған жерге басқа адамдар келеді,

жаңа әңгімелер жасаңыз

Ең бастысын сезініңіз, айналаңыздағы әлемге әуел бастан құштарлықпен қараңыз

бақыт үшін түрмеге жабылды.

Хор:

Сіз нөсердің біздің астымыздағы қалаға қалай түсетінін көріп тұрсыз, барлық іздерді бұлдыратпайды

су.

Біздің аттарымыз бар балалар бастарының үстінде шыңырауға қарап, көшеге жүгіреді.

Сіз нөсердің біздің астымыздағы қалаға қалай түсетінін көріп тұрсыз, барлық іздерді бұлдыратпайды

су.

Біздің аттарымыз бар балалар бастарының үстінде шыңырауға қарап, көшеге жүгіреді.