Золотая Тропа - ГРОТ, D-MAN 55

Со стенаньями к небу или с заявой к вождям?

Мне мою невесту из метро вынесли по частям…

Я — хозяин, вожак, глава семьи, защитник

Плачу по-щенячьи: одному не дотащить

В нескольких сумках месиво из (мести желания? — не уверен)

Лебедь моя белёсая уложена в целофане

Отечество отвечает, пока празднует враг:

Свечи, пара дней без юмора и приспущенный флаг

Завтра уже ящик разойдётся ещё пуще

Святыни вотчины останутся приспущены

В урбане, на ощупь, приступ … и страха петля,

А нас питает мощью мать сыра земля

В кителе моего деда добрая дюжина дырок

Кого ты хочешь убить или напугать, упырок?

Бой человека против танка — воистину неравен

Мне нужно как минимум три, я преисполнен правды

Припев (дважды):

Души уйдут золотой тропой

Клином журавлей над головой

И мы навек лишены покоя

Отродье упырей мы вызываем на бой!

Порох извилины жжёт пластид в подземках

Дети, женщины, плач, копоть на стенках

Излучая любовь, они желали мира

И они не вникали, кто тут кафиры, а?

Воин ли тот, кто прячет лицо во тьме?

Объявите, с кем, если речь о войне!

С теми, кто дел не знает, не нюхал нефти?

Вы хотите страха?

Нам плевать на смерть!

Без вины терпеть, считая потери

Одно пусть знают — они служат все Зверю!

Вера и правда отпирают все двери

Георгий и змей.

Верим, всему своё время!

Превозмогая боль, назло предсказаниям

Встречаем день с радостью утром ранним

На городских площадях за пустыми лесами

Народ тот могучий, зови нас «славяне»

Припев (дважды):

Души уйдут золотой тропой

Клином журавлей над головой

И мы навек лишены покоя

Отродье упырей мы вызываем на бой!

Вековое дерево под тяжестью времён треснет

Так и мы на Земле: отживём своё и исчезнем

На самом дальнем погосте мы поутру видели

Как улыбались души, оставив в гробах носители

С нами тишина, идём без боевого клича

Через туман смотрят имена с могильных табличек

И мне не страшно.

Друг, мужайся, не кисни!

Там — наши дети, а значит — победа выше жизни!

Вспоминая те слёзы, идти ещё и ещё

Каждый солдат — в счёт, каждый будет отмщён!

Так вызволяется жизнь из вражеских когтей

Так приносится слава стенам наших крепостей!

Так на Севере, за дымом войн едким

Стоит волшебная страна на костях предков

Стоит, сияя, с утра от росы влажная

Пройдя сквозь ветер веков, она помнит каждого

Көкке ыңылдап ба, әлде басшыларға өтінішпен бе?

Олар менің күйеуімді метродан бөлшектеп алып шықты...

Мен иесімін, басшысымын, отағасымын, қорғаушысымын

Күшіктей жылап тұрмын: жалғыз сүйреп апара алмаймын

Бірнеше сөмкеде беспорядок (тілек кек ме? - сенімді емес)

Менің аққуым целлофанға оралған

Жау тойлап жатқанда Отан жауап береді:

Шамдар, әзілсіз бір-екі күн және жартылай діңгек жалауы

Ертең қорап одан да ашылады

Қасиетті орындар жартылай діңгегінде қалады

Қалада, жанасу арқылы, шабуыл ... және қорқыныш ілгегі,

Ал Жер-ана бізді қуатпен қоректендіреді

Атамның көйлегінде жақсы он шұңқыр бар

Кімді өлтіргіңіз келеді немесе қорқытқыңыз келеді, арлы?

Адамның танкке қарсы шайқасы шын мәнінде тең емес

Маған кем дегенде үшеу керек, мен шындыққа толымын

Хор (екі рет):

Жандар алтын жолдан кетеді

Үстіндегі крандардың сынасы

Ал біз мәңгілік демалыстан айырыламыз

Біз шайқастардың уылдырын шақырамыз!

Гирустың мылтығы метродағы пластидтерді күйдіреді

Балалар, әйелдер, жылау, қабырғаларда күйе

Махаббат нұрын шашып, олар тыныштық тіледі

Және олар бұл жерде кәпірлердің кім екенін зерттеген жоқ, иә?

Қараңғыда бетін жасырған жауынгер ме?

Соғыс туралы айтатын болсақ, кіммен екенін жариялаңыз!

Істі білмейтіндермен май иіскемеген бе?

Сіз қорқынышты қалайсыз ба?

Бізге өлім бәрібір!

Шығындарды санап, кінәсіз төзе білу

Олар бір нәрсені білсін - олардың бәрі Аңға қызмет етеді!

Сенім мен шындық барлық есіктердің құлпын ашады

Джордж және жылан.

Әр нәрсенің өз уақыты бар деп сенеміз!

Болжамдарға қарамастан ауырсынуды жеңу

Таңның атысымен күнді қуанышпен қарсы аламыз

Қала алаңдарында бос ормандардың артындағы

Сол құдіретті адамдар бізді «славяндар» деп атайды.

Хор (екі рет):

Жандар алтын жолдан кетеді

Үстіндегі крандардың сынасы

Ал біз мәңгілік демалыстан айырыламыз

Біз шайқастардың уылдырын шақырамыз!

Қартайған ағаш уақыттың салмағынан жарылады

Жер бетінде біз де солаймыз: біз өмір сүріп, жоғалып кетеміз

Ең алыс зиратта біз таңертең көрдік

Тасымалдаушыларды табытта қалдырып, жандар қалай күлді

Тыныштық бізбен бірге, біз шайқассыз барамыз

Тұман арқылы қабір тақталарының есімдерін қараңыз

Ал мен қорықпаймын.

Досым, көңіліңді ал, мұңайма!

Біздің балаларымыз сонда, демек жеңіс өмірден де биік!

Сол көз жасты еске алып, әрі қарай жүре беріңіз

Әр жауынгер санайды, бәрі кек алады!

Міне осылайша өмір жау тырнағынан құтылады

Біздің бекіністердің қабырғаларына даңқ осылай жеткізіледі!

Сондықтан Солтүстікте, соғыстардың каустикалық түтінінің артында

Бабалардың сүйегінде сиқырлы өлке бар

Ол тұрады, жарқырайды, таңертең шықтан дымқыл

Ғасырлар желінен өтіп бара жатып, ол бәрін еске алады