Страна Сибирия - Катя Огонёк

Была я в общем-то невестой, в кудряшках крашеных была.

Но протянули мне повестку и я куда-то поплыла…

И заревела громко мама.

Не надо, мамочка, рыдать!

И первое, что я узнала — как руки за спиной держать.

Прощай, родимая, прости, любимая,

До встречи, школьные мои друзья…

Уеду в дальнюю страну Сибирию,

Уеду поездом, где холода…

Я тоже рот платком закрыла, чтобы от боли не стонать.

И оглянуться позабыла, чтоб милый город увидать.

И понесли меня колёса в Сибирь, где я совсем одна.

И ни ответа, ни вопроса не задает теперь страна.

Жалпы, мен келін болдым, боялған бұйралар болды.

Бірақ олар маған шақыру қағазын берді, мен бір жерде жүзіп кеттім ...

Ал анасы қатты айқайлады.

Керек емес, мама, жыла!

Ал мен бірінші үйренгенім – қолымды артымда ұстау.

Қош бол, қымбаттым, кешірші, сүйіктім,

Жақында кездескенше, менің мектептегі достарым...

Мен алыстағы Сібір еліне барамын,

Мен пойызбен кетемін, суық жерде...

Ауырсынудан ыңылдамас үшін мен де аузымды орамалмен жаптым.

Ал мен сүйкімді қаланы көру үшін артқа қарауды ұмытып кетіппін.

Ал доңғалақтар мені Сібірге апарды, онда мен жалғызбын.

Ал қазір ел не жауап, не сұрақ қоймайды.