На дальней пристани (У дальней пристани) - Катя Огонёк

На небе солнышко, как в янтаре.

Лёд первый тронулся, по Ангаре.

Вот вот проснётся всё и зацветет,

На дальней пристани мать сына ждёт.

"Истосковалась я сыночек мой,

Когда ж вернёшься ты опять домой,

В письме ты пишешь, что скучаешь там,

А в сентябре тебя отпустят к нам,

Ты пишешь в лагере угрюмо так,

Привыкнуть к этому нельзя ни как,

А тут на родине бегут ручьи,

И ждут давно тебя друзья твои.

Девчата бойкие, попробуй тронь,

Опять под окнами поёт гармонь,

И слышу часто я "Когда же тёть,

Алёшка сын то ваш домой придёт?"

Рябину красную, что ты сожал,

Отец по пьянки тут вчера сломал,

А помнишь девушку с сестрой живёт,

Она тебя сынок уж очень ждёт."

Вот лето красное совсем ушло,

От сына матери письмо пришло.

Письмо из лагеря на софьин день.

Что написал сынок ты в нём теперь:

"Ой мама милая не жди меня,

Судьбу мою решил седой судья,

А прокурор занёс мне новый срок,

Прощай на век теперь родной порог,

Скотилась с горочки судьба моя,

В тюреме пожизненно останусь я,

Рябина снова пусть весной цветёт,

А та девчонка меня не ждёт!!!!

Поклон земной на всю, и всем друзьям

Ведь тропку горькую, я выбрал сам.

И мне теперь по ней всю жизнь идти,

Ты мама милая меня ПРОСТИ!!!"

На небе солнышко, как в янтаре.

Лёд первый тронулся, по Ангаре.

Вот вот проснётся всё и зацветет,

На дальней пристани мать сына ждёт.

Күн кәріптас сияқты аспанда.

Мұз бірінші болып Ангара бойымен қозғалды.

Мұнда бәрі оянады және гүлдейді,

Алыстағы пирсте ұлының анасы күтіп тұр.

«Мен аңсадым, ұлым,

Үйге қашан қайтасың,

Хатта оны сағынғаныңды жазасың,

Ал қыркүйекте сіз бізге босатыласыз,

Сіз лагерьде мұңайып жазасыз

Көне алмайсың,

Отанда бұлақтар ағып жатыр,

Ал достарыңыз сізді көптен күтті.

Қыздар жанды, қол тигізуге тырысыңыз,

Терезе астында тағы да аккордеон ән салады,

Мен жиі естимін «Менің тәтем қашан

Алёшка, сіздің ұлыңыз үйге келе ме?»

Роуэн қызыл, сен өкінгенсің,

Менің әкем кеше ішіп отырып осында сынды,

Қыздың әпкесімен тұратыны есіңізде ме?

Ол сені күтіп отыр, балам».

Міне қызыл жаз мүлде кетті,

Анасының ұлынан хат келді.

София күніндегі лагерьден хат.

Сіздің балаңыз оған қазір не жазды:

«Әй, анашым, мені күтпе,

Тағдырымды шешкен боз төре,

Ал прокурор маған жаңа мерзім берді,

Қош бол енді мәңгілік туған босаға,

Тағдырым төбеден төмен түсті,

Мен өмір бойы түрмеде қаламын

Көктемде тау күлі қайтадан гүлдесін,

Ал ол қыз мені күтіп тұрған жоқ!

Барлығы үшін жерге, барлық достарға тағзым

Өйткені, жол ащы, мен өзім таңдадым.

Енді мен өмір бойы онымен жүруім керек,

Сіз менің аяулы анамсыз, кешіріңіз!!!"

Күн кәріптас сияқты аспанда.

Мұз бірінші болып Ангара бойымен қозғалды.

Мұнда бәрі оянады және гүлдейді,

Алыстағы пирсте ұлының анасы күтіп тұр.