Ça ne suffit pas - Judith

Promesse de destin qui se chavire,

ça fait plutôt sourire dans les premiers temps.

Puis l’homme sous l’emprise de ses désirs,

veux -tu m’aider à gravir les marches du temps.

Plus de traversée du désert, mon manque et mon air, je ne me lasse pas de toi,

plaisir de souffler sur les braises, de toucher quand même si ça brule au bout

des doigts.

A quoi bon s’en cacher, je t’aime et ça ne me suffit pas, j’ai perdu d’envies

et de rêves pour la première fois.

L’amour se pare pour nous éblouir,

difficile de prédire ce qui nous attend.

L’idéal sous forme de souvenir, on finit par devenir,

ce qu’on détestait tant.

A présent, je lis sur tes lèvres l’histoire qui s’achève et j’en perçois les

premiers pas.

Le plaisir de l'âme est plus fort que l'élan du corps, on s’envisage du bout

des doigts.

Pourtant rien n’a changé, on s’aimait,

ça ne nous suffit pas.

Des nuits d’armées de remèdes

face à la vie qui va.

Quand l’ombre se lève et se fait sentir, on n’peut pas retenir

la marche du temps,

des rires ont fait places à nos soupirs.

On n’a plus qu'à se laisser, se laisser au rang.

Merci d’avoir porter ces lignes au faces à deux traits dans ce monde pourquoi,

c’est bien plus qu’une question d’heure, la chasse au bonheur que j’ai touché

du bout des doigts.

Comme quoi on peut s’aimer, certes, mais parfois l’amour ça laisse un froid.

Perdue quand j’ai gouté ses lèvres pour la première fois.

Perdue quand je sais la lumière, du saut de la dernière fois.

Perdue quand je sais la nuit de notre rêve, je sais la nuit de notre rêve.

Төңкерілген тағдырдың уәдесі,

Басында күлкілі.

Сонда адам өз қалауының әсерінен,

Сіз маған уақыт сатысымен көтерілуге ​​көмектесесіз бе?

Енді шөлді кесіп өтпеймін, менің жоқтығым мен ауам, мен сенен жалықпаймын,

шоқтарын үрлеуге рахаттану, аяғында жанса бәрібір жанасу

саусақтар.

Жасырынудың не керегі бар, мен сені сүйемін және бұл маған жетпейді, мен өз қалауымнан айырылдым.

және бірінші рет армандайды.

Махаббат бізді таң қалдыру үшін безендіреді,

алда не күтіп тұрғанын болжау қиын.

Жад түріндегі идеал, сайып келгенде, адамға айналады,

нені қатты жек көретінбіз.

Енді мен сіздің аузыңыздан аяқталатын оқиғаны оқып, мен түсінемін

алғашқы қадамдар.

Жанның ләззаты дененің екпінінен күшті, біз өзімізді соңынан санаймыз

саусақтар.

Бірақ ештеңе өзгерген жоқ, біз бір-бірімізді сүйдік,

бұл бізге жетпейді.

Емдеу әскерлерінің түндері

өмір өтіп бара жатқанда.

Көлеңке көтеріліп, сезілсе, оны ұстап тұру мүмкін емес

уақыт маршы,

Күлкі күрсінуімізге орын берді.

Біз тек өзімізге рұқсат беруіміз керек, өзімізді қатарға қоюға рұқсат етеміз.

Осы жолдарды екі жүзді әлемге әкелгеніңіз үшін рахмет, неге,

бұл уақыт мәселесі емес, мен түрткен бақыт аңы

саусақ ұшында.

Біз бір-бірімізді жақсы көретін сияқты, әрине, бірақ кейде махаббат сізді суық қалдырады.

Мен оның ернінің дәмін алғаш көргенде жоғалдым.

Жарықты білгенде жоғалдым, Соңғы рет секіргеннен.

Түсіміздің түнін білгенде жоғалдым, Түсіміздің түнін білемін.