Lands of Make Believe - Josie Charlwood

I’ll open the door just as you walk away

«Please won’t you stay?»

you’ll hear me say

Don’t you remember the days we had so much to say but we’d sit in silence anyway

Through the wind and the trees, the lands of make believe you’d

Say you would listen to me and it would help you get through

All the birds and the bees, the tiny shiny things in

Your eyes when you looked at me

They always made me believe

I don’t remember a day when I let everything change

I thought I’d always known best

But you looked into the sun and I watched you become

Just so much brighter than anyone

Through the wind and the trees, the lands of make believe you’d

Say you would listen to me and it would help you get through

All the birds and the bees, the tiny shiny things in

Your eyes when you looked at me

They always made me believe

So I said «There's something that I think you should know;

When you turn to leave it brings me so much pain to watch you go and

Somewhere between all the birds and the bees and all our make believe

And the wind in the trees you became everything to me»

When I opened my eyes I did not recognise the look on your face

And well there used to be days when we had nothing to say

But this silence now is not the same.

Then you said «Your whole life is a lie, your stars will never shine and

Your sun was never that bright, well maybe I don’t have time

To see the world through your eyes»

And I said «But all the birds and the bees, the tiny shiny things in

Your eyes when you looked at me

Did they mean nothing at all?»

I set myself up to fall

I opened the door just as you walked away

«Please won’t you stay,» you’d hear me say.

Сіз кетіп бара жатқанда мен есікті ашамын

«Өтінемін, қалмайсың ба?»

менің айтқанымды естисіз

Бізде көп болған күндер есіңізде жоқ, бірақ біз бәрібір біз үнсіз отырдық

Жел мен ағаштар арқылы ел сендіреді

Сіз мені тыңдайтыныңызды айтыңыз, сонда ол сізге жетуге көмектеседі

Барлық құстар мен аралар, кішкентай жылтыр заттар

Маған қараған кездегі көздерің

Олар мені әрқашан сендірді

Мен бәрін өзгерткен кезім есімде жоқ

Мен өзімді әрқашан ең жақсы білетінмін деп ойладым

Бірақ сен күнге қарадың, мен сенің қалай болғаныңды көрдім

Кез келген адамнан әлдеқайда жарқын

Жел мен ағаштар арқылы ел сендіреді

Сіз мені тыңдайтыныңызды айтыңыз, сонда ол сізге жетуге көмектеседі

Барлық құстар мен аралар, кішкентай жылтыр заттар

Маған қараған кездегі көздерің

Олар мені әрқашан сендірді

Сондықтан мен «менің ойымша, сіз білетін нәрсе бар;

Сіз қалдыруға кіріскен кезде, сіз маған сонша ауырсыну әкеледі және

Барлық құстар мен аралар және біздің бәріміз сенетіндердің арасында бір жерде

Ал ағаштардағы жел сен мен үшін барлығына айналды»

Мен көзімді ашқанда, мен сіздің бетіңізге көрінбедім

Жақсы болған кезде бізде ештеңе болған

Бірақ бұл үнсіздік енді бірдей емес.

Сонда сіз «Бүкіл өміріңіз өтірік, жұлдыздарыңыз ешқашан жарқырамайды және

Күніңіз ешқашан соншалықты жарқыраған емес, менің уақытым жоқ шығар

Әлемді өз көзіңмен көру»

Мен: «Бірақ барлық құстар мен аралар, кішкентай жылтыр заттар

Маған қараған кездегі көздерің

Олар мүлде ештеңе білдірмеді ме?»

Мен өзімді құлуға                                                         |

Сіз кетіп бара жатқанда мен есікті аштым

"Өтінемін, қалмайсыз ба" дегенді естисіз.