Volver - José Mercé, Andrés Calamaro

Yo adivino el parpadeo

De las luces que a lo lejos

Van marcando mi retorno

Son las mismas que alumbraron

Con sus palidos reflejos

Hondas horas de dolor

Yo aunque no quise el regreso

Siempre se vuelve al primer amor

La vieja calle donde el eco dijo

Tuya es su vida tuyo es su querer

Bajo el burlon mirar de las estrellas

Que con indiferencia hoy me ven volver

Volver con la frente marchita

Las nieves del tiempo platearon mi sien

Sentir que es un soplo la vida

Que veinte anos no es nada

Que febril la mirada errante en las sombras

Te busca y te nombra

Vivir con el alma aferrada

A un dulce recuerdo

Que lloro otra vez

Tengo miedo del encuentro

Con el pasado que vuelve

A enfrentarse con mi vida

Tengo miedo de las noches

Que pobladas de recuerdos

Encadenan mi sonar

Pero el viajero que huye

Tarde o temprano detiene su andar

Y aunque el olvido que todo destruye

Haya matado mi vieja ilusion

Guardo escondida una esperanza humilde

Que es toda la fortuna de mi corazon

Volver con la frente marchita

Las nieves del tiempo platearon mi sien

Sentir que es un soplo la vida

Que veinte anos no es nada

Que febril la mirada errante en las sombras

Te busca y te nombra

Vivir con el alma aferrada

A un dulce recuerdo

Que lloro otra vez

Менің ойымша, жыпылықтау

Алыстағы шамдардан

Олар менің қайтып келгенімді белгілеп жатыр

Олар бір жанып тұрғандар

Бозғылт шағылыстарымен

терең ауырсыну сағаттары

Мен қайтаруды қаламасам да

Ол әрқашан алғашқы махаббатқа бет бұрады

Жаңғырық айтқан ескі көше

Оның өмірі сенікі, оның махаббаты сенікі

Жұлдыздардың мазақтаған көзқарасы астында

Бүгін олар менің қайтып оралғанымды байқамайды

Маңдайы құрғап қайт

Уақыттың қары менің ғибадатханамды күміспен көмкерді

Өмірді сезіну - бұл соққы

Бұл жиырма жыл ештеңе емес

Көлеңкедегі қаңғыбас көзқарас қандай қызба

Ол сені іздеп, атыңды қояды

Жанға жабысып өмір сүр

тәтті естелікке

мен тағы жыладым

Мен кездесуден қорқамын

Қайтаратын өткенмен

өміріммен бетпе-бет келу

Мен түндерден қорқамын

естеліктерге толы

Олар менің сонарымды тізбектейді

Бірақ қашып бара жатқан саяхатшы

Ерте ме, кеш пе, ол жүруді тоқтатады

Және бәрін бұзатын ұмыту болса да

Мен ескі иллюзиямды өлтірдім

Мен кішіпейіл үмітімді жасырамын

Менің жүрегімнің бар байлығы осы

Маңдайы құрғап қайт

Уақыттың қары менің ғибадатханамды күміспен көмкерді

Өмірді сезіну - бұл соққы

Бұл жиырма жыл ештеңе емес

Көлеңкедегі қаңғыбас көзқарас қандай қызба

Ол сені іздеп, атыңды қояды

Жанға жабысып өмір сүр

тәтті естелікке

мен тағы жыладым