Canción Para Un Poeta (A Federico Muelas) - Jose Luis Perales

¿Por qué has hecho sonar hoy las campanas?

¿Por qué has abandonado las callejas que te vieron

Pasar día tras día?

¿Por qué te has ido, amigo Federico?

¿Por qué se queda Cuenca sin poeta?

Dormida

Bajo los sauces del río que pasa;

Bajo el murmullo del viento, la casa

De un poeta de mi ciudad

Dichosa

La soledad salvaje que gozas

Bajo el feliz compás de la hojas

De los álamos, al soplar el viento

Poeta que cantas a mi ciudad, escucha mi voz

Y dime si yo podré, servirte de trovador;

Porque en tus poemas tiembla mi voz

Y se recrea

Pensando en aquel rincón

De nuestra tierra

Mañana

Escucharé doblar las campanas

Y de nuestra ciudad, las ventanas

Te darán su adiós de laurel

Poeta

El viento llevará mi tristeza;

Cubriré mi rosal y mi hiedra

Con un sudario de crespón morado

Poeta que buscas otro lugar sobre las nubes;

Descuida que tu rosal jamás se marchitará

Y en cada calleja de tu ciudad, en cada piedra

Oculto en cada rincón

Habrá un poema, dormido

Bajo los sauces del río que pasa;

Bajo el murmullo del viento y tu casa

Poeta de mi ciudad

Бүгін неге қоңырау соғылдың?

Сені көрген аллеяларды неге тастап кеттің?

күннен күнге өткізу?

Неге кетіп қалдың, Федерико досым?

Куэнка неге ақынсыз қалды?

ұйықтап жатыр

Өтіп бара жатқан өзеннің талдарының астында;

Желдің сылдыры астында үй

Қаламдағы ақыннан

бақытты

Сізге ұнайтын жабайы жалғыздық

Жапырақтардың бақытты ырғағы астында

Жел соққанда теректен

Қаламды жырлаған ақын, даусымды тыңда

Айтыңызшы, мен сізге трубадур ретінде қызмет ете аламын ба;

Өйткені сенің өлеңдеріңде дауысым дірілдейді

және ол қайта жасалады

Сол бұрышта ойланып отыр

біздің жердің

таң

Мен қоңырауды естимін

Ал біздің қаланың терезелері

Олар сенімен қоштасады

Ақын

Жел менің қайғымды көтереді;

Мен өзімнің раушан гүлім мен шырмауығымды жабамын

Күлгін түсті креппен қапталған

Ақын бұлт үстінде басқа жер іздейді;

Уайымдамаңыз, сіздің раушан гүліңіз ешқашан қурап қалмайды

Ал сенің қалаңның әр аллеясында, әр таста

әр бұрышта жасырылған

Өлең болады, ұйықтап жатыр

Өтіп бара жатқан өзеннің талдарының астында;

Желдің және сенің үйіңнің дыбысы астында

менің қаламның ақыны