Lorena - John Hartford

The years creep slowly by, lorena

The snow is on the grass again

The sun’s low down the sky, lorena

The frost gleams where the flowers have been

But my heart beats on as warmly now

As when the summer days were nigh

The sun can never dip so low

Or down affections cloudless sky

A hundred months have passed, lorena

Since last I held that hand in mine

And felt the pulse beat fast, lorena

Though mine beat faster far than thine

A hundred months, 'twas flowery may

When up the hilly slope we climbed

To watch the dying of the day

And hear the distant church bells chime

We loved each other then, lorena

More than we ever dared to tell

And what we might have been, lorena

Had but our lovings prospered well

But then, 'tis past, the years are gone

I’ll not call up their shadowy forms

I’ll say to them, «lost years, sleep on!

Sleep on!

nor heed life’s pelting storms

The story of that past, lorena

Alas!

I care not to repeat

The hopes that could not last, lorena

They lived, but only lived to cheat

I would not cause e’en one regret

To rankle in your bosom now

For «if we try, we may forget

Were words of thine long years ago

Yes, these were words of thine, lorena

They burn within my memory yet

They touched some tender chords, lorena

Which thrill and tremble with regret

'twas not thy woman’s heart that spoke

Thy heart was always true to me

A duty, stern and pressing, broke

The tie which linked my soul with thee

It matters little now, lorena

The past is in the eternal past

Our heads will soon lie low, lorena

Life’s tide is ebbing out so fast

There is a future!

o, thank god!

Of life this is so small a part!

It is dust to dust beneath the sod

But there, up there, it is heart to heart

Жылдар баяу өтіп жатыр, Лорена

Қар тағы да шөптің үстінде

Күн аспаннан төмен түсіп тұр, Лорена

Гүлдер болған жерде аяз жарқырайды

Бірақ менің жүрегім қазір жылы соғады

Жаздың күндері жақындаған кездегідей

Күн ешқашан соншалықты төмен түсе алмайды

Немесе бұлтсыз аспан

Жүз ай өтті, Лорена

Соңғы уақыттан бері ол қолымды қолымда ұстадым

Импульс тез соғып жатқанын сезді, Лорена

Менікі сенікінен тезірек соқты

Жүз ай, гүлді мамыр

Жасанды баурайға қашан көтерілдік

Күннің өлімін көру үшін

Алыстағы шіркеу қоңырауларын естіңіз

Ол кезде біз бір-бірімізді жақсы көретінбіз, Лорена

Айтуға  батыл                                                                                        

Біз не болған шығармыз, Лорена

Біздің махаббатымыз жақсы болды

Бірақ, артта қалды, жылдар өтті

Мен олардың көлеңкелі пішіндерін атамаймын

Мен оларға: «Жоғалған жылдар, ұйықтаңдар!

Ұйықтаңыз!

өмірдің соққан дауылдарына назар аудармаңыз

Сол өткеннің тарихы, Лорена

Әттең!

Маған қайталамау қажет

Созылмайтын үміттер, лорена

Олар өмір сүрді, бірақ алдау үшін ғана өмір сүрді

Мен бірде-бір өкініш тудырмас едім

Қазір сіздің бозомаңызға кіріңіз

«Егер тырыссақ, ұмытып қалуымыз мүмкін

Сіздің                                                 

Иә, бұл сенің сөздерің еді, Лорена

Олар менің жадымда әлі жанып тұрады

Олар кейбір нәзік аккордтарға қол тигізді, лорена

Өкініштен толқып, дірілдеген

Сенің әйеліңнің жүрегі сөйлеген жоқ

Сенің жүрегің маған әрқашан адал болды

Міндет, қатал және ауыр, бұзылды

Жанымды сенімен байланыстырған галстук

Бұл енді маңызды емес, Лорена

Өткен өткен мәңгілік өткенде

Жақында біздің басымыз төмен түседі, Лорена

Өмірдің толқыны тез бәсеңдеп барады

Болашақ бар!

о, құдайға шүкір!

Бұл өмірдің өте кішкентай бөлігі!

Содтың астындағы шаң

Бірақ сол жерде, жоғарыда, жүректен жүрекке