Cesti: Il tito, Act 1: “Berenice, ove sei?" - Ian Bostridge

Berenice, ove sei?

Dove t’ascondi?

Luce degli occhi miei!

Berenice, ove sei?

Marmi o voi, che nel candore

Pareggiate la mia fé,

Per pietate palesate il mio sol,

Dite dov’è?

Folle, ma con chi parlo?

Ah che l’empia, l’indegna,

Conscia di sue lascivie,

E de’ miei torti,

Rapida qual baleno,

S’è ricovrata al nuovo amante in seno.

Furori armatemi,

Tutto ingombratemi

Di stigio ardor.

Cada svenata, e lacerata

L’empia spietata

Che già rapirmi

Con l’alma il cor.

Berenice, ove sei?

Dove t’ascondi?

Luce degli occhi miei!

Berenice, ove sei?

Marmi o voi, che nel candore

Pareggiate la mia fé,

Per pietate palesate il mio sol,

Dite dov’è?

Беренис, сен қайдасың?

Сен қайда жасырынып жүрсің?

Көзімнің нұры!

Беренис, сен қайдасың?

Мраморлар немесе ақтығыңдағы сен

Сенімімді теңестір,

Өкініш үшін күнімді ашады,

Бұл қайда?

Жынды, бірақ мен кіммен сөйлесіп тұрмын?

О, зұлым, лайықсыз,

Азғындығын біліп,

Ал менің қателіктерімнен,

Жарқылдай жылдам,

Бойындағы жаңа ғашығын паналады.

Қарулы қаһар,

Барлығы мені шатастырады

Стиджио ардорынан.

Есінен танып, жарылып кетті

Аяусыз зұлымдық

Бұл мені қазірдің өзінде ұрлап кетті

Алма жүрекпен.

Беренис, сен қайдасың?

Сен қайда жасырынып жүрсің?

Көзімнің нұры!

Беренис, сен қайдасың?

Мраморлар немесе ақтығыңдағы сен

Сенімімді теңестір,

Өкініш үшін күнімді ашады,

Бұл қайда?