Langeweile - Hannes Wader

Ich wachte morgens auf, es war ein Donnerstag gegen halb zehn

Frisch gewaschen, rasiert, gekämmt undsoweiter, bereit auf die Straße zu gehn

Sah ich noch schnell aus dem Fenster und da war mir eigentlich klar

Dass dieser Tag von vorn’herein schon total im Eimer war

Kein Regen, kein Schnee, keine Sonne, kein Wind

Alles grau, schwül und stickig, die Fensterscheiben staubblind

Eine Stadt, in der Alles stinkt, wo Alles spuckt und kracht und raucht

Eine Stadt, deren Namen man nicht zu kennen und die man nie gesehen zu haben

braucht

Langeweile

Ist ausgebrochen

In der Stadt

Kommt angekrochen

Und sie hat

Keine Eile

Ich beschloss dann doch gegenüber in den kleinen Laden zu geh’n

Um billig, aber gut, ein Tässchen Kaffee zu trinken im Steh’n

Ein Schaufenster mit Fernsehern drin liegt auch gleich nebenan

Wo man das Programm zwar sehr gut sehen, aber den Ton nicht hören kann

Ein Politiker auf dem Bildschirm sprach, klappte den Mund auf und zu

Der Mann neben mir verstand kein Wort und glotzte auf’s Bild wie 'ne Kuh

Ein and’rer bekam einen Lachkrampf, im Gesicht schon ganz rot und schweißnass

Ein Taubstummer, der dem Politiker jedes Wort von den Lippen las

Eine Straße weiter an der Haltestelle sah ich die Nachbarstochter steh’n

So um die vierzehn, aber sehr reif für ihr Alter und nicht gerade schön

Ich fragte: «Wie ist das wehrte Befinden, zu Hause alles gesund und froh?»

Sie meinte: «Ich soll nicht mit Ihnen sprechen, mein Vater will das so!»

Ich sagte: «Hör ruhig auf deinen Vater, das ist ein sehr kluger Mann

Ich bin ein Strolch, das hat er erkannt, keine Angst, dich fass ich nicht an!

Geh schön nach Hause zu deinen Papi, sag, ich hätte dich geschickt

Sag ihm, sobald er sich blicken lässt wird er von mir gef… ragt,

ob er nicht auch mal jung gewesen ist.»

Langeweile

Ist ausgebrochen

In der Stadt

Kommt angekrochen

Und sie hat

Keine Eile

Ich ging durch den Fußgängertunnel zum Konrad-Kennedy-Platz

Kam 'raus aus dem Tunnel und schon war ich wieder drin mit einem Satz

Plötzlich überall Leute, die rannten und weinten und schrien, ich weiß nicht

mehr was

Berittene Polizisten dazwischen mit Knüppeln und Tränengas

Von hinten gestoßen rannte ich auch, immer die Angst im Genick

Und rettete mich mit ein paar Ander’n in das Tor irgendeiner Fabrik

Wir ruhten uns aus, es war gerade kein Polizist in der Nähe, bloß

Kam jetzt der Pförtner aus seinem Kasten mit 'ner Krücke auf uns los

Dieser Pförtner, Kriegsinvalide, hatte nur noch einen Arm

Ein Bein, ein Auge, ein Ohr und einen Platikdarm

Und während ihm aus dem rechten Ärmel ein krummer Eisenhaken stand

Besaß er dafür auf der linken Seite sechs Finger an der Hand

Er brabbelte was von: «…verrecken, …vergasen», den ganzen Stuss

Die Scheiße, die sich unsereiner seit Jahren immer wieder anhören muss

Und während er noch tobte stand hinter ihm plötzlich ein Bulle, der den Knüppel

schwang

Der schlug zu, dass die silberne Schädelplatte als sie barst, wie die

Freiheitsglocke klang

Langeweile

Ist ausgebrochen

In der Stadt

Kommt angekrochen

Und sie hat

Keine Eile

Ich floh in den Stadtpark, setzte mich und wischte mir erstmal den Schweiß

Und da saß einer mit ner Gitarre und spielte: «Don't Think Twice»

Ein dicker Mann, der gutmütig wie ein satter Bernhardiner aussah

Hörte ihm zu und ich döste ein, weil hier alles so friedlich war

Ich träumte, dass ich Bob Dylan fragte, was er von meinen Liedern hält

Und obwohl er sich erst wand wie ein Aal, hätte er mir vielleicht was erzählt

Aber da war plötzlich der Parkwächter da und weckte mich ziemlich roh

Meine Frage wird wohl nie beantwortet werden — ist vielleicht auch besser so

Ich döste noch vor mich hin, hatte die Idee und dann

Wusste ich wie ich sämtliche Kriege auf der Stelle beenden kann

Und ich hätte auch alles getan, doch zu meiner Schande muss ich gesteh’n

Dass ich alles vergaß, weil ich Zahnschmerzen bekam und da helfen mir keine

Ideen

Ich rannte mit dem Kopf gegen einen Baum, halb wahnsinnig vor Schmerz

Ich besoff mich und betäubte den Zahn, mein Hirn, meine Seele, mein Herz

Schlich wieder weiter durch die Straßen, die Füße wurden mir schwer

Es war dunkel geworden, der Tag zu Ende, und ich wusste von gar nichts mehr

Langeweile

Ist ausgebrochen

In der Stadt

Kommt angekrochen

Und sie hat

Keine Eile

Ich tastete mich langsam an den Häuserwänden entlang

Und stand dann vor einer Art Puff mit Wein und Krawattenzwang

Ein Besoffener tauschte meine Zigaretten gegen seine Krawatte ein

Ich band sie um, bezahlte Eintritt und ging voller Erwartung rein

Die Strpteasetänzerin hüpfte über die Bühne wie ein Schrat

Und ich wunderte mich, dass sie dabei nicht auf ihren Busen trat

Und ich beschwerte mich und der Kellner meinte: «Dass sie schön ist behaupten

wir ja nicht

Dafür liegt ihr Intelligenzquotient bei hundertneunzig und darauf legt man

heute wieder viel mehr Gewicht!»

Ich kam nach Hause als draußen ein dreckiger, warmer Regen fiel

Wieder ein Tag kaputt, ohne Freude, ohne Sinn, ohne Ziel

Und bis alles so läuft, wie ich’s haben will werden sicher noch Jahre vergeh’n

Aber ich gebe die Hoffnung nicht auf, mal bessere Tage zu seh’n

Ich denke, ich werde irgendwann noch vernünftige Dinge tun

Zum Beispiel, meinen Samen auf die Spermenbank tragen ab nun

Und nicht sterben bis jedes Kind, das du auf der Straße siehst

Von meinem Blut und nach meinem Bilde angefertigt ist

Übrigens habe ich neulich noch eine Wahrsagerin befragt

Wie’s denn mit meinem Ende stünde und darauf hat sie gesagt

Ich dürfte als ur-uralter Greis, Haar und Bart eisgrau

In meiner Badewanne sterben, in den Armen einer schönen Frau

Langeweile

Ist ausgebrochen

In der Stadt

Kommt angekrochen

Und sie hat

Keine Eile

Таңертең тұрдым, бейсенбі күні сағат тоғыз отыз шамасында болды

Жаңадан жуылған, қырылған, тараған және т.б., көшеге шығуға дайын

Мен тез терезеден қарадым, бұл маған түсінікті болды

Бұл күн басынан бастап шелекте болды

Жаңбыр да, қар да, күн де, жел де жоқ

Бәрі сұп-сұр, қытырлақ, дымқыл, терезе әйнектері шаңнан соқыр

Бәрі сасық, бәрі түкірген, жарылған, түтіндеген қала

Атын ешкім білмейтін, көрмеген қала

қажеттіліктер

зерігу

жарылып кетті

Қалада

Жорғалап кел

Және ол бар

Асығыс жоқ

Содан мен қарама-қарсы шағын дүкенге баруды шештім

Арзан, бірақ тұрып бір шыны кофе ішу жақсы

Ішінде теледидары бар дүкен терезесі де дәл көрші

Сіз бағдарламаны өте жақсы көре аласыз, бірақ дыбысты ести алмайсыз

Экрандағы саясаткер сөйлеп, аузын ашып-жұмған

Қасымдағы адам бір сөзге түсінбей, сиыр сияқты суретке қарап отырды

Тағы біреуі күлді, беті қызарып, терлеп кетті

Саясаткердің аузынан шыққан әрбір сөзді оқитын саңырау мылқау

Бір көшенің арғы жағындағы аялдамада көршінің қызы тұрғанын көрдім

Он төртке жуық, бірақ оның жасына өте жетілген және әдемі емес

Мен: «Көңіл күй қалай, үйде бәрі сау және бақытты?» деп сұрадым.

Ол: «Мен сенімен сөйлеспеймін, әкем солай қалайды!» - деді.

Мен: «Әкеңді тыңда, ол өте ақылды адам

Мен ақымақпын, соны таныды, уайымдама, мен саған тиіспеймін!

Үйге әкеңе бар, мен сені жібердім де

Ол келген бойда айт, мен одан сұраймын...

ол бір кездері жас емес пе еді».

зерігу

жарылып кетті

Қалада

Жорғалап кел

Және ол бар

Асығыс жоқ

Мен жаяу жүргіншілер туннелі арқылы Конрад-Кеннеди-Платцқа бардым

Туннельден шықтым, мен бір секіріспен қайта кірдім

Кенет әр жерде жүгіріп, жылап, айқайлаған адамдар болды, мен білмеймін

көбірек не

Олардың арасына сойылдары мен көзден жас ағызатын газы бар полиция қызметкерлері қонды

Мен де артымнан итеріп, үнемі мойынымда қорқынышпен жүгірдім

Мені тағы бірнеше адаммен бірге бір зауыттың қақпасына апарды

Біз демалдық, қазір айналада полиция қызметкерлері жоқ еді

Қақпашы балдақпен қорабынан шығып бізге келді

Бұл жүк тасушы соғыс мүгедегінің бір ғана қолы болды

Аяқ, көз, құлақ және пластикалық ішек

Ал оң жақ жеңінен қисық темір ілмек тұрып қалған

Қолының сол жағында алты саусағы бар еді

Ол: «... өл, ... газ» деп бірдеңе деп сөйледі

Жылдар бойы қайта-қайта тыңдауға тура келген былғары

Ол әлі ашуланып жатқанда, кенет оның артында сойылын ұстаған бұқа тұрды

тербелді

Ол жарылып жатқанда, ол күміс бас сүйек табақты қағып жіберді

бостандық қоңырауы соғылды

зерігу

жарылып кетті

Қалада

Жорғалап кел

Және ол бар

Асығыс жоқ

Қалалық саябаққа қашып, отырдым да, алдымен терімді сүрттім

Сол жерде гитара ұстаған біреу отырды да: «Екі рет ойлама» деп ойнады.

Тойған Әулие Бернардай ақкөңіл көрінген семіз адам

Оны тыңдап, мен ұйықтап қалдым, өйткені мұнда бәрі тыныш болды

Мен Боб Диланнан менің әндерім туралы не ойлайтынын сұрағанымды армандадым

Ал ол алғашында жыланбалықтай қыбырлағанымен, маған бірдеңе айтқан болар

Бірақ кенеттен тұрақ қызметкері болды және мені дөрекі түрде оятты

Менің сұрағыма ешқашан жауап берілмейтін шығар - бұл жақсырақ

Мен ұйықтап қалдым, идея келді, содан кейін

Мен барлық соғыстарды сол жерде қалай тоқтату керектігін білдім

Мен бәрін де істейтін едім, бірақ ұят үшін мойындауым керек

Мен бәрін ұмыттым, өйткені тісім ауырып, маған ешкім көмектеспейді

идеялар

Мен басымды ағашқа соқтым, ауырсынудан жартылай жынды болдым

Ішіп, тісімді, миымды, жанымды, жүрегімді ұйқадым

Көшелерді аралап, аяғым ауыр болды

Қараңғы болды, күн аяқталды, мен басқа ештеңе білмедім

зерігу

жарылып кетті

Қалада

Жорғалап кел

Және ол бар

Асығыс жоқ

Мен үйлердің қабырғалары бойымен жүріп бара жатқанымды ақырын сездім

Содан кейін шарап пен галстук тағылған жезхананың бір түрі алдында тұрды

Бір мас адам менің темекімді галстугіне айырбастады

Мен оларды байладым, рұқсатты төледім және күтумен бардым

Сахнада стрипті биші шрат сияқты секірді

Ал мұны істеп жатқанда кеудесін баспағанына таң қалдым

Мен шағымдандым, даяшы: «Оны әдемі деп айт

бізде жоқ

Оның интеллект коэффициенті жүз тоқсан және сіз оны қоясыз

бүгін тағы да көп салмақ!»

Сыртта лас, жылы жаңбыр жауып жатқанда үйге келдім

Тағы бір күн үзілді, қуанышсыз, мәнсіз, мақсатсыз

Және бәрі мен қалағандай болмайынша, бірнеше жыл өтеді

Бірақ мен жақсы күндерді көремін деген үмітімді үзбеймін

Мен бір сәтте ақылға қонымды нәрселер жасаймын деп ойлаймын

Мысалы, менің шәуетімді қазір сперматозоидтар банкіне апарыңыз

Көшеде көрген әрбір бала өлмеңіз

Менің қанымнан және менің бейнемде жаралған

Айтпақшы, мен жақында бір көріпкелден сұрадым

Менің соңым ше, содан кейін ол айтты

Мен көне қария болуым керек, шашы мен сақалы сұрғылт

Менің ваннамда әдемі әйелдің құшағында өлу

зерігу

жарылып кетті

Қалада

Жорғалап кел

Және ол бар

Асығыс жоқ