Wir werden sehn - Hannes Wader

Eure Botschaft haben wir gehört

Und wir werden uns beraten

Doch wir fragen uns, warum ihr unser Land zu kaufen wünscht

Denn wir wissen, wenn wir nicht verkaufen, kommt ihr mit Gewehren

Tötet unsere jungen Männer

Nehmt euch einfach unser Land

Wir wissen, wir sind Wilde, können deshalb nicht versteh’n

Wie man die Luft, das Wasser und die Erde kaufen kann

Wir sind selbst ein Teil der Erde

Und sie ist ein Teil von uns

Auch das Wasser wollt ihr kaufen

All die Seen und die Flüsse

Sie nähren unsre Kinder und stillen unsren Durst

Kühlen unsre heißen Glieder, tragen unsre Kanus

Die klaren Bäche reden mit den Stimmen unsrer Väter

Sie sagen, daß die Prärieblumen unsre Schwestern sind

Daß der Büffel, der Adler, das Pferd unsre Brüder

Die Erde unsre Mutter und wir ihre Kinder sind

Wenn diese Worte wahr sind

Können sie nicht untergeh’n

Und wenn sie weiter leben

Wird es auch Menschen geben

Die sie hören und versteh’n

Wir werden seh’n …

Wohin ihr kommt verschlingt ihr alles Land in eurem Hunger

Fresst euch in den Bauch der Erde, die auch euch geboren hat

Dann geht ihr weiter, kümmert euch nicht um ihre Wunden

Rodet neue Wälder und nichts als Wüste bleibt zurück

Die leiden dieser Erde haben euch schon längst befallen

Weil jeder der die Erde anspuckt sich auch selbst bespeit

So sind alle Dinge längst verseucht

Sobald ihr sie berührt

Der Anblick eurer Städte

Er beleidigt unsre Augen

Es gibt dort keine Stille, keinen Ort, an dem man hört

Wie der sanfte Hauch des Windes mit den Birkenblättern spielt

Der Wind, gereinigt nach einem Sommerregen

Oder schwer vom Duft der Kiefern in der Mittagssonnenglut

Kostbar ist für uns die Luft weil jedes Lebewesen

Das Tier, die Pflanze und der Mensch

Den selben Atem teilt

Wenn diese Worte wahr sind

Können sie nicht untergeh’n

Und wenn sie weiter leben

Wird es auch Menschen geben

Die sie hören und versteh’n

Wir werden seh’n …

Auch ihr atmet diese Luft

Doch ihr scheint sie nicht zu spüren

Schon wie Sterbende, die abgestumpft sind gegen den Gestank

Und ihr Bett beschmutzen, bis sie dann im eigenen Kot ersticken

Denn auch ihr werdet vergehen

Doch in eurem Untergang

Noch ein mal ein letztes Mal erstrahlen wie ein Wurzelstumpf

Wenn er in Fäulnis übergeht, nachts in den Wäldern leuchtet

Auch wenn Stamm und Krone längst zu Staub zerfallen sind

Mehr als tausend Büffel sah ich sterben und verrotten

Aus einem Zug erschossen, der eilig vorüber fuhr

So, als sei der büffel — unser Bruder — euer Feind

Doch wenn der letzte Büffel tot, das letzte wilde Pferd gezähmt

Der letzte Baum gerodet ist und ihr erkennen müßt

Daß ihr Geld nicht essen könnt wird das das Ende eures Lebens

Und nur noch der Beginn eures Überlebens sein

Wenn diese Worte wahr sind

Können sie nicht untergeh’n

Und wenn sie weiter leben

Wird es auch Menschen geben

Die sie hören und versteh’n

Wir werden seh’n …

Сіздің хабарламаңызды естідік

Ал біз ақылдасамыз

Сонда да біздің жерімізді неге сатып алғыларың келетініне таңғаламыз

Өйткені біз сатпасақ, мылтықпен келетініңді білеміз

Біздің жігіттерді өлтіріңіз

Тек жерімізді ал

Біз жабайы екенімізді білеміз, сондықтан түсіне алмаймыз

Ауаны, суды, жерді қалай сатып алуға болады

Біз өзіміз жердің бір бөлігіміз

Және ол біздің бір бөлігіміз

Сіз де су сатып алғыңыз келеді

Барлық өзендер мен көлдер

Олар біздің балаларымызды тамақтандырады және шөлімізді қандырады

Ыстық аяқ-қолымызды салқындатып, каноэімізді алып жүр

Мөлдір бұлақтар аталарымыздың үнімен сөйлейді

Олар дала гүлдерін біздің апаларымыз дейді

Буйвол, бүркіт, жылқы біздің бауырларымыз

Жер біздің анамыз, ал біз оның балаларымыз

Осы сөздер рас болса

Олар астына түсе алмайды ма?

Ал егер олар өмір сүрсе

Адамдар да болады ма?

Олар естиді және түсінеді

Біз көреміз...

Қайда барсаң да, бүкіл жерді аштықта жейсің

Өздеріңді дүниеге әкелген жердің қарнына жеңдер

Сосын ары қарай жүре бер, олардың жарасына алаңдама

Жаңа ормандарды тазалаңыз және шөлден басқа ештеңе қалмайды

Бұл жердің азаптары сізді баяғыда-ақ басып кеткен

Өйткені жерге түкірген адам өзіне де түкіреді

Сондықтан бәрі әлдеқашан ластанған

Сіз оған қол тигізген кезде

Сіздің қалаларыңыздың көрінісі

Ол біздің көзімізді қорлайды

Тыныштық жоқ, еститін жер жоқ

Желдің нәзік жанасуы қайың жапырақтарымен қалай ойнайды

Жазғы жаңбырдан кейін жел тазартылды

Немесе күндізгі қарағайдың иісімен ауыр

Ауа біз үшін қымбат, өйткені әрбір тіршілік иесі

Жануар, өсімдік және адам

бірдей тыныс алу

Осы сөздер рас болса

Олар астына түсе алмайды ма?

Ал егер олар өмір сүрсе

Адамдар да болады ма?

Олар естиді және түсінеді

Біз көреміз...

Сіз де осы ауамен тыныстаңыз

Бірақ ол мұны сезбейтін сияқты

Қазірдің өзінде өліп бара жатқандай, сасық иіспен өлі

Және олар өз нәжістеріне тұншығып қалғанша төсектерін ластаңыз

Өйткені сен де құрып кетесің

Бірақ сіздің құлдырауыңызда

Тамыр діңіндей соңғы рет жарқыра

Шірігенде, түнде орманда жарқырайды

Магистраль мен тәж әлдеқашан шаңға айналған болса да

Мыңнан астам буйволдың өліп, шірігенін көрдім

Асықпай өтіп бара жатқан пойыздан оқ атылды

Буйвол — ағамыз — сенің жауың сияқты

Соңғы буйвол өлгенде, соңғы жабайы жылқы қолға үйретіледі

Соңғы ағаш тазартылды және сіз тануға тиіссіз

Ақшаны жей алмау өміріңнің соңы болады

Және аман қалуыңыздың бастамасы болыңыз

Осы сөздер рас болса

Олар астына түсе алмайды ма?

Ал егер олар өмір сүрсе

Адамдар да болады ма?

Олар естиді және түсінеді

Біз көреміз...