Krebsgang - Hannes Wader

Wie alle Menschen nackt geboren

Was besser hieße ausgesetzt

Bin ich bis heute nackt geblieben

Ungeschützt und oft verletzt

Ein Krebs bin ich und zwar von jener

Art, die ihre Blöße meist

In Schneckenhäusern, leeren Muscheln

Versteckt, doch selber gerne beißt

Hab mich, weil ich nicht kriechen wollte

Quer und seitwärts fortbewegt

Und so die mir bemessne Strecke

Mehr als halb zurückgelegt

Dieser mühevolle Krebsgang

Färbt mir Bart und Schläfen grau

Tappte in so manche Falle

Wurde erst durch Prügel schlau

Leichtgläubig bin ich oft gewesen

Bin Phantomen nachgerannt

Habe Freunde, die mich liebten

Oft als solche nicht erkannt

Die bitte ich jetzt um Vergebung

Ich sehe meine Fehler ein

Doch wenn sie nicht vergessen wollen

Muss ich mir eben selbst verzeihn

Жалаңаш туылған барлық адамдар сияқты

Қайсысы ашылған жақсы болар еді

Осы күнге дейін жалаңаш жүрдім

Қорғалмаған және жиі жарақаттанған

Мен одан шыққан шаянмын

олардың жалаңаштығы негізінен

Ұлу қабықтарында, бос қабықтарда

Жасырын, бірақ өзін тістегенді ұнатады

Мені түсіндім, өйткені мен жүгіргім келмеді

көлденең және жан-жаққа жылжыды

Осылайша мен үшін қашықтық өлшенді

Жартысынан астамы орындалды

Бұл қиын краб серуені

Менің сақалымды және самайымды сұр түске бояйды

Көптеген тұзаққа түсті

Таяқ жегеннен кейін ғана ақылды болды

Мен жиі сенгіш болдым

Мен фантомдарды қудым

Мені жақсы көретін достарым бар

Көбінесе мұндай деп танылмайды

Енді мен олардан кешірім сұраймын

Мен өз қателіктерімді көремін

Бірақ ұмытқың келмесе

Тек өзімді кешіруім керек