Es ist an der Zeit - Hannes Wader

Weit in der Champagne im Mittsommergrün

Dort wo zwischen Grabkreuzen Mohnblumen blüh'n

Da flüstern die Gräser und wiegen sich leicht

Im Wind, der sanft über das Gräberfeld streicht

Auf deinem Kreuz finde ich toter Soldat

Deinen Namen nicht, nur Ziffern und jemand hat

Die Zahl neunzehnhundertundsechzehn gemalt

Und du warst nicht einmal neunzehn Jahre alt

Ja, auch Dich haben sie schon genauso belogen

So wie sie es mit uns heute immer noch tun

Und du hast ihnen alles gegeben:

Deine Kraft, Deine Jugend, Dein Leben

Hast du, toter Soldat, mal ein Mädchen geliebt?

Sicher nicht, denn nur dort, wo es Frieden gibt

Können Zärtlichkeit und Vertrauen gedei’n

Warst Soldat, um zu sterben, nicht um jung zu sein

Vielleicht dachtest du Dir, ich falle schon bald

Nehme mir mein Vergnügen, wie es kommt, mit Gewalt

Dazu warst du entschlossen, hast dich aber dann

Vor dir selber geschämt und es doch nie getan

Ja, auch Dich haben sie schon genauso belogen

So wie sie es mit uns heute immer noch tun

Und du hast ihnen alles gegeben:

Deine Kraft, Deine Jugend, Dein Leben

Soldat, gingst du gläubig und gern in des Tod?

Oder hast zu verzweifelt, verbittert, verroht

Deinen wirklichen Feind nicht erkannt bis zum Schluß?

Ich hoffe, es traf dich ein sauberer Schuß?

Oder hat ein Geschoß Dir die Glieder zerfetzt

Hast du nach deiner Mutter geschrien bis zuletzt

Bist Du auf Deinen Beinstümpfen weitergerannt

Und dein Grab, birgt es mehr als ein Bein, eine Hand?

Ja, auch Dich haben sie schon genauso belogen

So wie sie es mit uns heute immer noch tun

Und du hast ihnen alles gegeben:

Deine Kraft, Deine Jugend, Dein Leben

Es blieb nur das Kreuz als die einzige Spur

Von deinem Leben, doch hör' meinen Schwur

Für den Frieden zu kämpfen und wachsam zu sein:

Fällt die Menschheit noch einmal auf Lügen herein

Dann kann es gescheh’n, daß bald niemand mehr lebt

Miemand, der die Milliarden von Toten begräbt

Doch finden sich mehr und mehr Menschen bereit

Diesen Krieg zu verhindern, es ist an der Zeit

Жаздың ортасында жасыл шампандағы алыс

Мола кресттерінің арасында көкнәр гүлдейтін жерде

Шөптер сыбырлап, ақырын тербеледі

Қорымды ақырын сипап тұрған желде

Сіздің айқышыңызда мен өлі жауынгерді табамын

Сіздің атыңыз емес, тек сандар және біреу бар

Он тоғыз жүз он алты санын бояды

Ал сен он тоғызға да толмаған едің

Иә, олар да саған өтірік айтты

Дәл қазір де олар бізге солай жасайды

Сіз оларға бәрін бердіңіз:

Сенің күшің, жастығың, өмірің

Қайтыс болған солдат, сен қызды сүйіп көрдің бе?

Әрине, жоқ, өйткені тыныштық бар жерде ғана

Нәзіктік пен сенім арта берсін

Жас болу үшін емес, өлу үшін солдат болды

Жақында құлаймын деп ойлаған шығарсың

Менің ләззатымды күшпен келетіндей қабылда

Сіз мұны істеуге бел байладыңыз, бірақ кейін сіз мұны істедіңіз

Өзіңнен ұялып, бірақ оны ешқашан жасамадым

Иә, олар да саған өтірік айтты

Дәл қазір де олар бізге солай жасайды

Сіз оларға бәрін бердіңіз:

Сенің күшің, жастығың, өмірің

Солдат, сеніп, қуана өлдің бе?

Немесе сіз тым шарасыз, ащы, қатыгез болдыңыз

Нағыз жауыңды соңына дейін танымадың ба?

Сіз таза соққы алдыңыз деп үміттенемін?

Әлде оқ аяқ-қолыңды сындырды ма

Анаңды соңына дейін айқайладың ба

Сіз аяғыңызбен жүгіре бердіңіз бе?

Ал сенің қабірің, аяқты, қолды ұстай ма?

Иә, олар да саған өтірік айтты

Дәл қазір де олар бізге солай жасайды

Сіз оларға бәрін бердіңіз:

Сенің күшің, жастығың, өмірің

Жалғыз із ретінде тек крест қалды

Сіздің өміріңіз туралы, бірақ менің антымды тыңдаңыз

Бейбітшілік үшін күресу және қырағы болу үшін:

Адамзат тағы да өтірікке бой алдырады

Содан кейін көп ұзамай ешкім тірі қалмауы мүмкін

Миллиардтаған өлгендерді жерлеген адам

Бірақ барған сайын көбірек адамдар өздерін дайындайды

Бұл соғыстың алдын алатын кез келді