Der Tankerkönig - Hannes Wader

Spoken:

Es war an einem Morgen im Frühjahr, als ich meinen ersten Anfall bekam.

Ich hatte so’n bisschen über mich und das Leben nachgedacht, als mir plötzlich

speiübel davon wurde und Irgendwas drückte mir den Hals so zu, dass ich dachte

ich müsste ersticken

Ich stürzte auf die Straße, schnappte wie ein Irrer nach Luft aber es kam noch

viel schlimmer.

Mir wurde schwindelig, ich drehte mich zehn Mal um mich selbst

und dachte alle Leute zeigten mit den Fingern auf mich, bis ich dann merkte,

dass ich gar nichts anhatte

Ich rannte und rannte, fand dann irgendein offenes Parterrefenster,

kletterte rein und verkroch mich, zitternd vor Angst und Kälte in irgendeine

Ecke

Es dauerte eine ganze Weile, bis ich merkte, dass ich mich in einem Trödelladen

befand.

Der ganze Raum hing voll mit alten Klamotten und ich zog mir sofort

eine Pluderhose, Stulpenstiefel und ein Kettenhemd an, hängte mir noch 'ne alte

Armbrust über die Schulter und fühlte mich augenblicklich wieder gelassen und

unangreifbar

Ich marschierte über die Straße und stand dann plötzlich vor dem

Personaleingang des Kaufhauses, wo ich bis dahin die Papierverbrennungsanlage

bedient hatte.

Als ich das sah, wurde mir schlecht vor Wut, ich rannte den

Pförtner über den Haufen, riss sämtliche Telefonkabel ab, brach die Stempeluhr

aus der Wand und tobte weiter in die Verkaufsräume

Als ich in die Spielwarenabteilung kam, stand der erste Verkäufer wieder mal,

von einem Stützpfeiler halb verborgen, auf ner Leiter, um die Kinder beim

Klauen besser erwischen zu können.

Die liefert er dann immer der

Geschäftsleitung aus und kassierte dicke Prämien pro Nase.

Sein dreckiges

Grinsen, als er mich sah, brachte mich so auf, dass ich, ohne zu zielen meine

Armbrust auf ihn abdrückte und der Bolzen fuhr ihm dicht am Hals vorbei,

durch den Anzugkragen und nagelte ihn am Pfeiler fest.

Ich trat die Leiter

unter ihm weg und ließ ihn da hängen wie’n Schluck Wasser.

Und während er

zappelte und schrie, schmiss ich eine Stellage nach der anderen um und

verteilte das Spielzeug unter die Kinder

Und mitten im größten Tumult tauchte der Chef des Hauses auf und zischte mich

an: «Was machen Sie denn da?

Sofort kommen Sie mit in mein Büro, Sie Idiot!».

Ich spannte nur meine Armbrust und sagte: «Leck mich doch am Arsch,

du Motherfucker!

Hände hoch und vorwärts!».

Da sah er den Verkäufer am Pfeiler

baumeln und wurde leichenblass.

Ich schubste ihn in den Lastenfahrstuhl ohne

dass die Kunden deswegen stutzig wurden, die das ganze für 'ne Werbeaktion

hielten, fuhr mit ihm in den Keller runter in die Papierverbrennung und gab ihm

einen Tritt und er flog durch das riesige Ofenloch, mitten ins Feuer und als

draußen die Polizeisirenen heulten, war schon nichts mehr von ihm übrig

Ich rannte nach draußen, warf die Armbrust weg, schwang mich auf ein

herrenloses Damenfahrrad und jagte quer durch die City zum Ortsausgang und nach

einer Stunde Fahrt fiel ich halbtot vor Erschöpfung vom Rad und schlief unter

einem Gebüsch ein.

Am nächsten Morgen war es eisig kalt und mit der Kälte kam

die Angst.

Ich hatte eine Führungskraft umgebracht!

Jetzt würde man mich

überall suchen und hetzen!

Und in meiner Panik wühlte ich mich immer tiefer und

tiefer in den Wald und gegen Mittag fand ich einen verlassenen Luftschutzbunker.

Die Tür war offen und in einer Ecke lag eine Maschinenpistole in Ölpapier

gewickelt und eine Kiste Munition.

Ich setzte die Waffe zusammen.

Sie funktionierte und ich fühlte mich sofort wieder unbesiegbar.

Ich beschloss, mich im Bunker einzurichten und mir gleich Vorräte zu

beschaffen, um in der Illegalität überleben zu können

Und noch am selben Tag knackte ich drei Banken.

Ich zwängte mich jedes mal mit

dem Fahrrad durch die Tür, drehte eine Runde im Schalterraum, feuerte mit der

MP in die Decke, dass der Kalk nur so spritzte und schrie: «Ich bin der

Rattenfänger von Hameln, wo sind hier die Mäuse?!»

Und als ich auf diese Weise 100.000, — Mark zusammen hatte, ging ich noch

schnell in Supermarkt einkaufen und erreichte dann auf Schleichwegen wieder

meinen Bunker

(Guitar Interlude)

Ich blieb so lange unsichtbar, bis keine Zeitungsmeldungen über mich mehr

erschienen, beschaffte mir dann so nach und nach alles was ich brauchte und

verlebte ein paar sehr ruhige Monate.

Ich pflanzte Hanf im Blumenpott,

rauchte ab und zu einen Joint und schaukelte bei sonnigem Wetter in meiner

Hängematte und hörte — die MP auf dem Bauch — die Hitparade im Kofferradio und

war glücklich.

Aber wie alle glücklichen Leute, nach 'ner Weile schon nahe am

Verblöden und um dem entgegenzuwirken, schrieb ich zentnerweise Leserbriefe und

badete ab und zu in einem eingezäunten See, der in der Nähe lag und der dem

Tankerkönig gehörte

Eines Mittags also — ich saß da ganz ruhig mit meiner MP im Wasser — stand da

plötzlich einer vor mir in Hemdsärmeln, grüner Schürze, Strohhut,

Spaten über der Schulter und meinte, das wäre Privateigentum, wo wir denn

hinkämen, wenn das Alle machen würden.

Ich sagte: «Ja, wenn das Alle machen

würden, dann wäre der Tankerkönig bald weg vom Fenster mit Blick auf den See».

Ich fragte ihn ob er es denn nötig hätte, als Gärtner für den Tankerkönig den

Büttel zu machen.

Meint er doch: «Ich bin nicht der Gärtner, ich bin der

Tankerkönig!».

Ich sagte: «Das ist doch nicht zu fassen, den Gärtner entlassen,

die Dahlien selber begießen und das Geld für sie arbeiten lassen!

Damit ist jetzt Schluss!!».

Ich wollte sofort abdrücken, brachte es dann aber

dann doch nicht fertig und stattdessen zwang ich ihn einen Joint zu rauchen,

so groß wie’n Ofenrohr.

Und ich sagte: «So!

Und jetzt will ich mal sehen,

wie Milliardäre so leben!»

Wir gingen die paar hundert Meter bis zu seiner Villa und als wir ankamen war

er schon so high wie’n Weltmeister.

Er taumelte vor mir her in eine riesige

Diele auf eine erlesene Sitzecke zu, wo die Tankerkönigin saß und döste.

Und so’n Hündchen im Arm, mit blauer Schleife und rosa Arschloch und sie

murmelte ohne die Augen zu öffnen: «Rudi, bist du’s?

Denk dir, Ari Onassis hat

uns eingeladen zur Safari!».

Der Tankerkönig glotzte seine Frau erst an als

wenn er gar nichts begriffen hätte, fing dann an um sie rumzutanzen,

äffte ihre Stimme nach: «Mit Ari auf Safari!».

Die Tankerkönigin riss die

Augen auf, sah uns und flüchtete kreischend die Treppe rauf.

Der Tankerkönig

angelte sich die antike Streitaxt von der Wand und, Ari Safari, hinterher

Da dachte ich: «Das Schauspiel guckst du dir von draußen an!»

und ich setzte

mich in die Hollywoodschaukel.

Da sah ich auch schon den Tankerkönig aus der

Dachluke kriechen.

Die blutige Axt in der Hand breitete er die Arme aus,

sprang und landete — klatsch — direkt vor meinen Füßen.

Ich ging erst mal

zurück zum Bunker und legte mich schlafen

Am nächsten morgen hörte ich dann die Nachrichten.

Die halbe Welt stand Kopf.

Es war auch von mir die Rede.

Die Tankerkönigin hatte ausgesagt.

Ihr Mann hatte mit seiner Axt nicht sie, sondern nur das Hündchen erschlagen

und man sprach von einer wirtschaftspolitischen Katastrophe, die der Tod des

Tankerkönigs ausgelöst hätte.

Und weiter hieß es, die gesamte Landespolizei und

eine Bundeswehreinheit beteilige sich mit Suchhunden und Peilgeräten,

Hubschraubern und Panzern an der Fahndung nach dem geisteskranken Mörder mit

dem Kettenhemd und den Stulpenstiefeln.

Mir wurde ganz mulmig zumute und ich

verrammelte die Bunkertür hinter mir und traute mich wochenlang nicht mehr raus

Nach einer Weile fühlte ich mich so elend und einsam, dass ich schon anfing mit

mir selbst zu reden.

Ich brauchte unbedingt einen Menschen mit dem ich sprechen

konnte!

Aber einen der das mit dem Tankerkönig auch verstehen würde!

Und ich kannte keinen.

Aber dann hatte ich die Idee: Wenn schon kein Lebender

da war, warum sollte ich dann nicht mit einem Toten reden.

Also schlich ich

mich gegen Mitternacht aus dem Wald in den nächsten Ort.

Ich kannte da ein Haus

in dem regelmäßig spiritistische Sitzungen stattfanden

Und ich hatte auch Glück, die Sitzung war schon im vollen Gange.

Ich stieß die Tür mit dem Fuß auf, die MP in der Hand und rief: «Nur keine Panik meine Herrschaften und Hände auf den Tisch!».

Aber kaum hatten

die die Hände auf der Platte, fing der Tisch an zu wackeln, hob sich wie von

selbst und schwebte dann einen Meter überm Fußboden.

Ich sagte: «Kinder,

macht doch keinen Quatsch, Hände hoch übern Kopf!»

Sofort flogen die Hände in

die Luft und der Tisch krachte wieder auf den Boden und ich sagte.

«So, wer von euch ist hier der Ober-Druide?

Macht mir mal 'ne Verbindung mit

Ché Guevara, ich möchte jetzt endlich mal mit einem vernünftigen Menschen reden!

Erst wussten die gar nicht so richtig, wen ich da meinte, gaben sich aber sehr

viel Mühe und endlich knackte es in der Leitung und ich hörte Ché Guevaras

Stimme: «Was wollt ihr von mir?».

Ich sagte wer ich war und was ich angerichtet

hatte und dass ich einen Rat brauchte.

Und die Stimmer fragte mich etwas

ärgerlich, was das denn sollte und ob ich denn noch nie was von organisiertem

Klassenkampf gehört hätte.

Ich sagte nee, hätte ich nicht.

Die Stimme schwieg

einen Augenblick und sprach dann wesentlich freundlicher und tröstender weiter:

Ja da wäre mir nur sehr schwer zu helfen, ich wäre krank und ich sollte mal am

besten zum Psychoanalytiker gehen

Total deprimiert kroch ich zurück zum Bunker, als ich schon von weitem die

Blechbüchsen klappern hörte die an dem Alarmdraht hingen, den ich um mein

Versteck gespannt hatte.

Vor Schreck an allen Gliedern zitternd ging ich dann

hin und sah einen VW da stehen, mit einem nackten Pärchen auf dem Vordersitz.

Die Stoßstange hatte sich in der Alarmleitung verhakt, so dass die

Blechbüchsen unausgesetzt schepperten

Ich war so empört, dass ich dem Kerl die MP in den Rücken bohrte und ihn

anschrie: «Sofort aufhören, das ist doch 'ne Schweinerei!

Weit und breit die

unberührteste Natur und Sie machen hier solche Verrenkungen in Ihrer stinkigen

Kiste.

Aber sofort raus in die Glockenblumen!».

Der arme Mann jammerte mir die

Ohren voll: «Warum haben Sie uns so erschreckt?

Meine Bekannte hat’n Krampf und

jetzt hängen wa fest!»

Das hatte mir gerade noch gefehlt

Wir berieten erst mal ne Weile darüber, was wir da machen könnten und dass es

das beste wäre, der Braut mit 'ner Nadel in den Schenkel zu stechen,

so als Gegenschock, aber natürlich hatte keiner 'ne Nadel dabei.

Mir dauerte das Alles zu lange, ich sagte: «Schluss jetzt!

Wenn ihr die Nadel

haben wollt, müsst ihr schon die hundert Meter zum Nähkästchen robben».

Die Operation gelang dann auch.

Und erst als die beiden den Bunker wieder

verlassen hatten, wusste ich, dass ich einen furchtbaren Fehler begangen hatte.

Айтылады:

Көктемнің бір таңы еді, менде алғашқы ұстама болды.

Мен өзім туралы және өмір туралы біраз ойландым, кенеттен

қатты ауырып, тамағымды бірдеңе қысып алғаны сонша, мен ойладым

Мен тұншығып қалуым керек еді

Мен есінен танып қалған адам сияқты көшеге құладым, бірақ ол келді

әлдеқайда нашар.

Менің басым айналып, он рет айналдым

және мен түсінгенше бәрі маған саусақтарын көрсетіп жатыр деп ойладым

Менде ештеңе болмаған

Мен жүгірдім және жүгірдім, содан кейін бірінші қабаттың ашық терезесін таптым

ішке көтеріліп, кейбіреулеріне жорғалап, қорқыныш пен суықтан қалтырап кетті

Бұрыш

Менің қоқыс дүкенінде екенімді түсінуге біраз уақыт қажет болды

табылды.

Бүкіл бөлме ескі киімдерге толы, мен бірден киіндім

гарем шалбары, үстіңгі етік және шынжырлы пошта, маған ескісін іліп қойды

Менің иығыма арбалет және бірден тыныш және сезіндім

қол жетпес

Мен көше бойымен жүріп өттім, содан кейін кенеттен оның алдында тұрдым

Осы уақытқа дейін менде қағаз жағу пеші болған әмбебап дүкеннің персоналының кіреберісі

қызмет еткен болатын.

Соны көріп, ашуланып, жүгірдім

Есікші қағып, барлық телефон кабельдерін жұлып алып, сағатты сындырды

қабырғадан шығып, сауда бөлмелеріне кіріп кетті

Мен ойыншықтар бөліміне кірсем, бірінші сатушы қайтадан тұрды,

жартысы бағанға жасырылған, балаларға көмектесу үшін баспалдақта

тырнақты ұстауда жақсырақ.

Ол әрқашан оларды жеткізеді

Басқару және мұрынға жиналған май бонустары.

Ол лас

Ол мені көргенде күлгені мені қатты ренжіткені сонша, мен мақсатсыз айтқым келеді

арбалет триггерді тартып, болт оның мойнына жақындады,

костюм жағасынан өтіп, оны бағанаға шегелеп қойды.

Мен баспалдақты тептім

астында қалды да, оны бір жұтым судай ілулі қалдырды.

Ал ол кезде

Қырысып, айқайладым, мен сөрелерді бірінен соң бірін лақтырып жібердім

ойыншықтарды балаларға үлестірді

Әне-міне дегенше, әбігерге түсіп жатқанда үй басшысы пайда болып, маған ысқырды

оған: «Онда не істеп жүрсің?

Тез менің кеңсеме кел, ақымақ!».

Мен жай ғана арбалетімді итеріп: «Есігімді бля,

сен анау!

Қолды жоғары және алға!».

Сосын бағанадағы сатушыны көрді

салбырап, өлі бозарып кетті.

Мен оны жүк лифтіне итеріп жібердім

Клиенттер осыған байланысты күдікті болды, олар мұның бәрін жарнамалық науқан үшін жасады

тоқтап, оны жертөлеге қағаз жағу пешіне түсіріп, берді

теуіп, ол пештің үлкен тесігінен отқа ұшып кетті

Сыртта полиция сиреналары айқайлағанда, одан ештеңе қалмады

Мен сыртқа жүгірдім, арбалетті лақтырып жібердім, біреуіне қарай серпілдім

әйелдер велосипедін тастап, қала арқылы қаланың соңына дейін және одан кейін қуған

Бір сағаттық жол жүргеннен кейін мен шаршағандықтан жартылай өлі велосипедімнен құлап, ұйықтап қалдым

бұта.

Келесі күні таңертең аязды аяз болды және суықпен бірге келді

қорқыныш.

Мен басшыны өлтірдім!

Енді сен маған едің

барлық жерде іздеңіз және асығыңыз!

Ал үрейімде мен одан сайын тереңірек қаздым

орманға тереңірек кіріп, түске жақын мен тасталған әуе шабуылына қарсы баспана таптым.

Есік ашық, бір бұрышта майланған қағазға оралған автомат жатыр

оралған және оқ-дәрі салынған қорап.

Мен мылтықты біріктірдім.

Бұл жұмыс істеді және мен қайтадан жеңілмейтінімді сезіндім.

Мен бункерге орналастырып, бірден керек-жарақтарды жинақтауды шештім

заңсыз жағдайда аман қалу үшін алу

Сол күні мен үш банкті бұздым.

Мен әр кезде ішке кірдім

Велосипедпен есіктен өтіп, қарама-қарсы бөлмеде жүгіріп, оқ атты

Депутат төбеге әк шашылып, айқайлап: «Мен олмын

Гамелиндік Пипер, тышқандар қайда?!»

Осылай 100 000 балл жинаған соң бардым

супермаркетте тез сауда жасаңыз, содан кейін құпия жолдарға оралыңыз

менің бункерім

(Гитара интермедия)

Мен туралы газеттер шықпайынша, мен көрінбей қалдым

пайда болды, содан кейін бірте-бірте маған қажеттінің бәрін алды және

өте тыныш бірнеше ай болды.

Мен гүл құмырасына кендір отырғыздым,

әлсін-әлсін шылым шегетін және күн ашық болған кезде менде тербелетін

гамак және тыңдады — депутат сіздің асқазанға — хит-парад портативті радио және

бақытты болды.

Бірақ барлық бақытты адамдар сияқты, біраз уақыттан кейін ол жақындай түседі

Ақымақ және бұған қарсы тұру үшін мен редакцияға мыңдаған хаттар жаздым

анда-санда жақын маңдағы қоршалған көлге шомылатын

Танкер Кинг тиесілі болды

Сонымен бір түсте – мен депутатыммен суда тыныш отырдым – сол жерде тұрдым

Кенет менің алдымда жейде жейде, жасыл алжапқыш, сабан қалпақ,

Иығына күрек салып, бұл жеке меншік, біз қайдамыз деді

егер бәрі мұны жасаса, ол жерге жетеді.

Мен: «Иә, егер бәрі солай істесе

Сонда танкер патшасы көлге қарайтын терезеден көп ұзамай кетіп қалар еді».

Мен одан танкер патшасына бағбан ретінде қажет пе деп сұрадым

сот орындаушыларын жасауға.

Ол: «Мен бағбан емеспін, менмін

Танкер патшасы!».

Мен: «Сенбеймін, бағбанды жібер,

Dahlias суарып, ақша олар үшін жұмыс істесін!

Бұдан көп емес!!».

Мен триггерді бірден тартқым келді, бірақ сосын әкелдім

аяқталмады, оның орнына мен оны шылым шегуге мәжбүрледім,

пеш құбырындай үлкен.

Мен: «Сонымен!

Ал енді көргім келеді

миллиардерлер қалай өмір сүреді!»

Біз оның вилласына бірнеше жүз ярд жаяу жүрдік, сонда жеткенімізде ол болды

ол қазірдің өзінде әлем чемпионы сияқты биік.

Ол менің алдымда тайраңдап үлкенге айналды

Танкер ханшайымы ұйықтап жатқан керемет отыратын орынға апаратын дәліз.

Оның құшағында көк бантикті және қызғылт құлыншағы бар кішкентай ит және ол

көзін ашпастан күңкілдеді: «Руди, сен бе?

Ари Онассис бар деп ойлаңыз

бізді сафариге шақырды!».

Танкер королі тек әйеліне қадала қарады

ол ештеңе түсінбеген соң, оның айналасында билей бастады,

оның дауысына еліктеді: «Аримен сафариде!».

Танкер ханшайымы оны жыртып алды

Көздер ашылып, бізді көріп, баспалдақпен айқайлап қашып кетті.

Танкер патшасы

Қабырғадағы көне шайқас балтасын тартып алды да, Ари Сафари де соңынан ерді

Сонда мен ойладым: «Сіз тамашаға сырттан қарайсыз!»

ал мен отырдым

мен подъездегі әткеншекте.

Содан кейін мен танкер патшасын көрдім

шатыр люктері.

Қолында қанды балта, екі қолын жайып жіберді

секірді және қонды — шапалақтау — дәл менің аяғымның алдында.

Мен бірінші бардым

бункерге оралып, ұйықтауға жатыңыз

Келесі күні таңертең мен жаңалықты естідім.

Әлемнің жартысы төңкерілді.

Мені де атап өтті.

Танкер ханшайымы куәлік берді.

Күйеуі оны балтамен өлтірген жоқ, күшігі ғана

және экономикалық-саяси апат туралы сөз болды, оның өлімі

Tankerkönigs іске қосты.

Және одан әрі бұл бүкіл мемлекеттік полиция және деді

Бундесвер бөлімшесі іздеуші иттермен және бағыт іздеушілермен айналысады,

Тікұшақтар мен танктер ессіз өлтірушіні іздеуде

тізбекті пошта және жоғарғы етік.

Мен өзімді өте ыңғайсыз сезіндім және мен

артымнан бункер есігін құлыптап, бірнеше апта бойы сыртқа шығуға батылы бармады

Біраз уақыттан кейін өзімді бақытсыз және жалғыз сезіндім, мен бастадым

өзіммен сөйлес

Маған сөйлесетін адам өте қажет болды

мүмкін!

Бірақ танкер патшасы туралы нәрсені түсінетін адам!

Ал мен ешкімді танымадым.

Бірақ содан кейін менде идея болды: егер тірі болмаса

болды, онда мен неге өлген адаммен сөйлеспеймін.

Сондықтан мен тығылдым

Мен орманнан келесі қалаға түн ортасы шамасында.

Мен ол жақта бір үй білетінмін

онда спиритизмге қатысты кездесулер жиі өткізілетін

Менің де жолым болды, сессия қызу жүріп жатыр.

Мен есікті теуіп аштым, қолымдағы депутат: «Үрейленбеңіздер, мырзалар, қолдарыңызды үстелге қойыңыздар!» деп айқайладым.

Бірақ әрең болды

табақтағы қолдар, үстел дірілдей бастады, көтерілген сияқты

өзі, содан кейін еденнен бір метр жоғары көтерілді.

Мен: «Балалар,

Ақымақ болмаңыз, қолдарыңызды басыңызға қойыңыз!»

Қолдар бірден ұшып кетті

ауа мен үстел еденге қайта құлады, мен айттым.

— Ендеше, қайсыларың осы жердегі бас друид?

Маған қосылыңыз

Че Гевара, мен ақылды адаммен сөйлескім келеді!

Бастапқыда олар кім туралы айтып тұрғанымды түсінбеді, бірақ олар бәрін берді

көп күш жұмсап, ақырында желіде жарықтар пайда болды, мен Че Гевараны естідім

Дауыс: «Менен не қалайсың?».

Мен кім екенімді, не істегенімді айттым

болды және маған кеңес керек болды.

Ал дауыс менен бірдеңе сұрады

тітіркендіргіш, бұл нені білдіреді және менде ешқашан ұйымдастырылған ештеңе болмады ма?

таптық күресті естіген болар еді.

Мен жоқ, олай болмас едім дедім.

Дауыс үнсіз қалды

бір сәт, содан кейін әлдеқайда мейірімді және жұбаныш сөйледі:

Иә, ол жерде маған көмектесу өте қиын болар еді, мен ауырып қалатын едім және жүруім керек еді

Ең дұрысы психоаналитикке бару

Толығымен көңіл-күйім түсіп, мен бункерге оралдым

Менің айналамдағы дабыл сымында ілулі тұрған қаңылтыр банкалар дірілдеп тұр

жасырынатын орын.

Сосын қорыққаннан аяқ-қолым дірілдеп кетіп қалдым

және алдыңғы орындықта жалаңаш жұппен тұрған VW көлігін көрді.

Бампер дабыл сызығына түсіп қалды, осылайша

Қалайы банкалар тынымсыз сылдырлады

Менің ашуланғаным сонша, мен жігітті депутат пен олмен бірге бұрғыладым

деп айғайлады: «Тез арада тоқтат, бұл бейберекет!

Алыс және кең

қол тимеген табиғат және сіз сасық күйіңізде осындай бұралаңдарды жасайсыз

Қорап.

Бірақ дереу көк қоңырауға шығыңыз!».

Кедей мені аяпты

Құлақ толып: «Неге бізді қорқыттың?

Менің досымда құрысу бар және

енді біз кептеліп қалдық!»

Маған жетіспегені сол еді

Біз алдымен ол жерде не істей алатынымызды және бұл туралы біраз уақыт талқыладық

Ең дұрысы қалыңдықтың жамбасына инемен қағу,

қарсы соққы ретінде, бірақ, әрине, ешкімде ине болмады.

Мұның бәрі мен үшін тым ұзақ болды, мен: «Енді жеткілікті!

Егер ол ине

егер оны алғың келсе, тігін жәшігіне дейін жүз метрді жорғалап өту керек».

Содан кейін операция сәтті аяқталды.

Екеуі қайтадан бункерге келгенде ғана

қалды, мен қорқынышты қателік жасағанымды білдім.