Потом трек сделаем - ГРОТ, D-MAN 55

Иммунитетом обязаны холоду, что дарит нам в окне трещина

Силой характера — ударам со спины, что открыли глаза на вещи нам

Пусть исполняется все, что в этих стенах нами было обещано

Пусть замолчим мы, окончена песня будет, но только не завершена

Клетка полтора на два, взгляд в потолок, «-Ты там живой еще?

Это залет, браток!»

Трое кентов и с похавать платок, вляпались по уши, но мы вместе зато

Не был готов, не брал, нет, не видел, ногами в шайбу принял.

Второго ведите!

Невпопад навал, история с развитием, «-Потом трек сделаем.

Куда залить тебе?»

Звонки родителей, тупой действительно, но жить как-то надо, а перспективы

сомнительны

Среди долгожителей себя уже не вижу, но жить значит бороться, покуда дышу!

Думаю часто, когда спать ложусь, будет иначе все узнаю, всему научусь

Конструкции сложные от зубов наизусть, тот день настанет, когда я неба коснусь!

На площадках между этажами воздух спертый, кассетный плеер в руках, осень,

2004-ый

Ноябрьское задувалово, подъезд, прячь от климата, в свои шестнадцать, как пес,

раздавлен и вымотан

Вечерний патруль, говорят участились кражи, ищи нас по следам между брошенных

трехэтажек

Мелочь на проезд мы не даем, чаще лишь просим, моя простывшая Вселенная в

ржавом автобусе

И как думать о будущем мне, сражаясь с метелью, растягивая свои 120 рублей на

неделю

Едем быстро, по прогнозам ветер усилится, Серебристый Ниссан, в центральную

гостиницу

Там чего-то не хватает, да, ладно, пустяк, я и не думал, что все будет так,

8 лет спустя

В зале от числа пришедших воздух спёртый, а я чуть смысл не утратил в 2004ом

Поручнями на морозе нам выжгло отпечатки, в городе все как один,

теперь не отличат

Мутная метель с выбросами сажевых и ТЭЦ прячет тропы заблудившихся,

в виде петель и колец

Какая может быть власть?

Мы тупо брошены, но на подъезде тепло, и я уже хороший

Игра в постаппокалипсис, каждый из выживших дорог, за нами смотрят желтые глаза

больниц и опорок

В шестнадцать сразу взрослый, поздно быть молодым, чтобы я сделал тогда,

услышав «Рубежи» или «Дым»?

Ответа снова не будет, застрянет в трясине, зато жизни учите таких же сопливых

и синих

Наши притоны тешатся: — «Именно вы, не кто-то там?

Скажите лучше как тамбур

открыть, делитесь опытом!»

Ответам не сдержать вопросительный шквал, очнувшись, не всегда отвечу,

кто этот лист исписал

Иммунитетом обязаны холоду, что дарит нам в окне трещина

Силой характера — ударам со спины, что открыли глаза на вещи нам

Пусть исполняется все, что в этих стенах нами было обещано

Пусть замолчим мы, окончена песня будет, но только не завершена

Иммунитет бізге терезенің жарылуын беретін суыққа байланысты

Мінездің күштілігі - заттарға көзімізді ашқан арқадан соққылар

Осы қабырғаларда уәде еткеніміздің бәрі орындалсын

Үндемей қояйық, ән бітер, бірақ бітпейді

Бір жарым-екі тор, төбеге қарап, «Сен сонда әлі тірісің бе?

Бұл қате, ағайын!

Үш Кент пен орамалмен бастарына кірді, бірақ біз біргеміз

Мен дайын емес едім, алмадым, жоқ, мен оны көрмедім, мен оны аяғыммен шайбаға алдым.

Екіншіні басқарыңыз!

Орынсыз көлемді, дамуы бар әңгіме, «-Онда біз трек жасаймыз.

Оны қайда құясың?»

Ата-аналардың қоңыраулары, шынымен ақымақ, бірақ сіз қандай да бір жолмен өмір сүруіңіз керек және болашақ

күмәнді

Мен енді өзімді ұзақ өмір сүретіндердің қатарында көрмеймін, бірақ өмір сүру дегеніміз - дем алғанша күресу!

Мен жиі ойлаймын, ұйықтасам, бәрі басқаша болады, мен бәрін біліп аламын, бәрін үйренемін

Дизайндары тістен күрделі, мен аспанға қол тигізетін күн келеді!

Қабаттар арасындағы платформаларда ауа ескірген, қолында кассеталық ойнатқыш, күз,

2004 ж

Қараша задувалово, кіреберіс, климаттан жасыру, он алтыда, ит сияқты,

езіліп, таусылды

Кешкі патруль, ұрлық жиілеп кетті дейді, тастандылардың арасынан бізді іздеңіз

үш қабатты ғимараттар

Біз саяхатқа ақша бермейміз, көбінесе менің салқын Ғаламымды сұраймыз

тот басқан автобус

Қарлы боранмен күресіп, 120 рубльімді созып, болашағымды қалай ойлай аламын?

апта

Біз жылдам жүреміз, болжамдар бойынша жел күшейеді, Silver Nissan, орталыққа

қонақ үй

Бірдеңе жетіспейді, иә, жарайды, ештеңе, мен бәрі осылай болады деп ойламадым,

8 жылдан кейін

Залда келгендердің санынан ауасы тозып, 2004 жылы есін жиып кете жаздадым.

Суықта тұтқалар күйіп кеткен іздер, қалада бәрі бір,

енді олар ажыратпайды

Күйе мен ЖЭО шығарындылары бар лайлы боран жоғалғандардың жолдарын жасырады,

ілмектер мен сақиналар түрінде

Қандай күш болуы мүмкін?

Бізді ақымақ тастап кетті, бірақ кіре берісте жылы, мен қазірдің өзінде жақсымын

Апокалипсистен кейінгі ойын, аман қалған жолдардың әрқайсысы, сары көздер бізге қарап тұр

ауруханалар мен тіректер

Он алтыда ересек адам, жас болу тым кеш, мен не істер едім?

«Шекараларды» немесе «Түтіндіні» тыңдайсыз ба?

Қайтадан жауап болмайды, батпаққа кептеледі, бірақ өмірді баяғы сұмдыққа үйретеді

және көк

Біздің ұяларымыз: «Ол жерде біреу емес, сен бе?

Тамбур сияқты жақсырақ айт

ашыңыз, тәжірибеңізбен бөлісіңіз!»

Жауаптар көп сұрақтарды ұстамайды, мен әрқашан жауап бермеймін,

бұл парақты кім жазды

Иммунитет бізге терезенің жарылуын беретін суыққа байланысты

Мінездің күштілігі - заттарға көзімізді ашқан арқадан соққылар

Осы қабырғаларда уәде еткеніміздің бәрі орындалсын

Үндемей қояйық, ән бітер, бірақ бітпейді