Война - Гоша Куценко

Сердце разрывается от ужаса и злости,

От бессилия глаза закрываю я.

На Земле побеждает не любовь,

Кости убитого ребёнка хоронит Родина моя.

Сколько горя ещё нужно, чтобы ум остыл?

Сколько воды надо, берег чтобы кровь отмыл?

Сколько плача, криков, станов, и гражданских, и в погонах

Рваным ранам и сквозным нужно ради тишины?

Улетай, стальная птица — это я ору;

крупица.

Ждёт тебя на бате пицца, а меня — говно в штаны.

Улетай, молю я Богом, солнцем, небом, Козерогом

Или, кто ты там по знаку гороскопа?

Ты, вояка.

Где же мир, а не война?

Где же жизнь, где она?

Где же мир, а не война?

Где же жизнь, где она?

Был пацан — его не стало.

Мама-дура — зря рожала.

Мясо красит своей вонью кучу рваного металла.

Рука руку кровью моет, не чужой — своей, из раны.

Что с тобой, братан?

Опомнись, просто ты от смерти пьяный.

Победителей не судят — это есть мотив победы.

Не за то вы, наши деды, жизнь в войне свою отдали.

Не за нас, а за свободу, не за матерей любимых;

Не за Родины бескрайней реки, горы, виды, дали!

Победить и не ответить, за убитых и забытых

Пусть ответит побеждённый, осуждённый и побитый.

Победишь, на кровь чужую кровь свою свободно сплюнешь.

Сложно только победить, брат, когда сам с собою воюешь.

Сам с собою… Сам с собою воюешь.

Где же мир, а не война?

Где же жизнь, где она?

Где же мир, а не война?

Где же жизнь, где она?

Жүрегі қорқыныш пен ашудан жыртылды,

Мен импотенциядан көзімді жұмамын.

Жер бетінде жеңетін махаббат емес,

Өлген баланың сүйегі жерленген Отаным.

Сананың салқындауы үшін тағы қанша қайғы керек?

Қанды жуу үшін қанша су қажет?

Қанша жылау, айқай, лагерь, азаматтық та, форма киген де

Тыныштық үшін жаралар мен жаралар қажет пе?

Ұшып кет, болат құс – деп айғайлап жатырмын;

астық.

Сізді ваннада пицца күтіп тұр, ал менің шалбарымдағы боқ мені күтіп тұр.

Ұшып кетші, Тәңірге, Күнге, Аспанға, Козерогқа сиынамын

Әлде, жұлдыз жорамалының белгісі бойынша ол жақта кімсің?

Сіз жауынгерсіз.

Соғыс емес, бейбітшілік қайда?

Өмір қайда, қайда?

Соғыс емес, бейбітшілік қайда?

Өмір қайда, қайда?

Бір бала болды - ол кетіп қалды.

Ана ақымақ - босқа босанды.

Ет өзінің сасық иісімен жыртылған металды бояйды.

Қол қолды қанмен жуады, біреудің емес – өз қолынан, жарасынан.

Саған не болды, аға?

Ақылға келші, ажалдан мас екенсің.

Жеңімпаздар бағаланбайды - бұл жеңіс мотиві.

Ол үшін емес, сіз, аталарымыз, соғыста жаныңызды қидыңыз.

Біз үшін емес, еркіндік үшін, аяулы аналар үшін емес;

Шексіз өзен, тау, көрініс, алыс Отан үшін емес!

Жеңіп ал, жауап берме, өлгендер мен ұмытылғандар үшін

Жеңілген, сотталған, таяқ жеген жауап берсін.

Жеңіске жетсең, өзгенің қанына емін-еркін түкіресің.

Өзіңмен жаулассаң ғана жеңу қиын, ағайын.

Өзіңмен соғыссың... Өзіңмен соғысып жатырсың.

Соғыс емес, бейбітшілік қайда?

Өмір қайда, қайда?

Соғыс емес, бейбітшілік қайда?

Өмір қайда, қайда?