Terminalis - Гоша Куценко

Я иду улицами любимого города,

Меня с детства пригревали разные города,

Но я люблю именно-именно его,

Я даже б отдал жизнь за временно прописанную в него.

Вот моя школа в ней меня нормально учили,

Церковь в ней паранормально крестили.

На том углу мы курили, смеялись, пили,

А на этом меня пару минут тому, как убили.

Как убили?

Как убили?

Как убили?

Что-то вроде смертельно устал и уснул

И очнуться нет сил, нет сил.

Задет за живое, ножом ножевое,

Иду, а за мною кровавый курсив.

Как убитыми такими глазами смотреть,

Живым в глаза брату и маме?

Из-за телочки, мля.

Зря так с ее пацаном, мы его пацанами.

Припев:

Там где есть проблемы, меня больше нет.

В этом «нет» на все вопросы, смертельный ответ.

Я иду и ищу подходящую рифму, моему состоянию.

Что-то бы вроде бы вечное, умиротворение, умер, умер,

Недоумерание, рано, рано, рано…

Слово за слово, за слово, слово,

Контакта не вышло, не вышло, не вышло.

Не услышали взрослые люди друг друга,

Бывает так с нами.

Даже стыдно сейчас вспоминать,

Как все муторно вышло, вне смысла.

Вдруг блеснуло, мелькнуло и в мясо мое

Звук такой до сих пор внутри слышно.

Вот уйду я сейчас на прием

К самому главному в мире врачу.

Вот припишет таблетки, от которых

Надеюсь я в рай улечу.

Если же есть у них против меня

Типа веские противопоказания,

Готовься признаться, с*да-мазо наказаться,

Но ада не надо, не надо.

Размножаются клетки.

Молекулы: теплятся, телятся, делятся.

Люди влюбляются, жизнь продолжается, мир потерянный множиться.

Понял я почему так тоскливо на ноль помножалась тема моя.

Я ползу весь в крови по любимому городу,

А умер за ту, которую не любил.

Припев:

Там где есть проблемы, меня больше нет.

В этом «нет» на все вопросы, смертельный ответ.

Я иду и ищу подходящую рифму, моему состоянию.

Что-то бы вроде бы вечное, умиротворение, умер, умер,

Недоумерание, рано, рано, рано…

Мен сүйікті қаламның көшелерімен жүремін,

Бала кезімнен мені әртүрлі қалалар жылытады,

Бірақ мен оны дәл жақсы көремін,

Оған уақытша тіркелгенім үшін өмірімді де берер едім.

Міне, олар мені әдеттегідей оқытқан мектебім,

Ондағы шіркеу паранормальды түрде шомылдыру рәсімінен өткен.

Сол бұрышта темекі тарттық, күлдік, іштік,

Олар мені өлтіруден бірнеше минут бұрын менмін.

Олар қалай өлтірді?

Олар қалай өлтірді?

Олар қалай өлтірді?

Шаршаған өлі сияқты бірдеңе ұйықтап қалды

Ал оянуға күш жоқ, қайрат жоқ.

Тез тиіп, пышақпен ұрып,

Мен барамын, артымда қанды курсив бар.

Мұндай өлі көзбен қалай қарау керек,

Ағам мен анамның көз алдында тірі ме?

Балапанның арқасында, блять.

Бекер оның баласы солай, біз оның ұлдарымыз.

Хор:

Қиындық бар жерде мен енді жоқпын.

Бұл «жоқ» барлық сұрақтарға, өлімге жауап.

Мен барып, жағдайыма сай рифма іздеймін.

Бір нәрсе мәңгілік, тыныштық, өлді, өлді,

Абыржу, ерте, ерте, ерте ...

Сөзден сөзге, сөзге, сөзге,

Байланыс болмай қалды, шықпады, нәтиже бермеді.

Ересек адамдар бірін-бірі естімеді,

Бұл бізде болады.

Тіпті қазір еске алуға ұялады

Барлығы қаншалықты қайғылы болды, мағынасы жоқ.

Кенет ол жарқ етті, жарқ етті және менің етіме кірді

Дыбыс әлі де іште естіледі.

Мен қазір қабылдауға кетемін

Әлемдегі ең маңызды дәрігерге.

Мұнда ол таблеткаларды тағайындайды, олардан

Мен жұмаққа барамын деп үміттенемін.

Егер олар маған қарсы болса

Маңызды қарсы көрсетілімдер түрі,

Мойындауға дайын болыңыз, * иә-масомен жазалаңыз,

Бірақ тозақ қажет емес, қажет емес.

Жасушалар көбейеді.

Молекулалар: жылы, бұзау, бөлу.

Адамдар ғашық болады, өмір жалғасады, жоғалған дүние көбейеді.

Менің тақырыбымның неге сонша нөлге дейін көбейгенін түсіндім.

Сүйікті қаламмен қанға бояймын,

Ал ол сүймегені үшін өлді.

Хор:

Қиындық бар жерде мен енді жоқпын.

Бұл «жоқ» барлық сұрақтарға, өлімге жауап.

Мен барып, жағдайыма сай рифма іздеймін.

Бір нәрсе мәңгілік, тыныштық, өлді, өлді,

Абыржу, ерте, ерте, ерте ...