Непокорённая вера - Гарик Сукачёв, Неприкасаемые

В руках моих сердце — озябшая птичка.

На грешной душе черной кошкой свернулась печаль,

Слова холодны как сталь, золотой колокольчик смолк,

Но как не странно горит огонек.

Припев:

Непокоренная вера в добро, непокоренная вера…

Непокоренная вера в добро, непокоренная вера…

Ты хочешь ударить еще раз, от чего же так больно?

Но душа еще помнит былую прекрасную боль.

Эй, брат, что случилось с тобой?

Я знаю, ты не заколдован.

Что случилось с тобой?

Что случилось с тобой?..

Припев.

Видишь горит огонек?

Видишь кружит мотылек

Над беззащитным сжатым в ладонях теплом,

Над светлым огнем, над светлым огнем?

Қолымда жүрегім мұздаған құс.

Күнәһар жанға қара мысықтай мұң орап,

Сөз болаттай суық, алтын қоңырау үнсіз,

Бірақ бір қызығы, шам жанып тұр.

Хор:

Жақсылыққа имансыз сенім, имансыз сенім...

Жақсылыққа имансыз сенім, имансыз сенім...

Қайта ұрғың келеді, неге сонша ауырады?

Бірақ жан бұрынғы әдемі азапты әлі еске алады.

Эй, аға, саған не болды?

Мен сенің сиқырланбағаныңды білемін.

Саған не болды?

Саған не болды?..

Хор.

Жанып тұрған отты көріп тұрсың ба?

Көбелектің айналып тұрғанын қараңыз

Алақанға қысылған қорғансыз жылудан жоғары,

Жеңіл оттың үстінде, жеңіл оттың үстінде?