Мела метель - Галина Журавлёва

Ветер шальной как ребенок затих

После такой беды

Вьюга в ночи разлучила двоих

Все замела следы.

Ветер взметнул руки свои

Нас поглотила мгла

Мы, как в лесу заблудились в любви

Снежной метель была.

Мела метель, судьба моя, метель мела,

Поймала, закружила.

Мелькали дни календаря, метель мела,

А я тебя любила.

Мела метель, стучалась в дом, метель мела,

А я тебя любила.

Ах, как же я любила, но я тебя забыла.

Время опять продолжало свой бег,

Всё расцвело вокруг.

Лето пришло, но кружился как снег

Пух топленых вьюг.

В городе нас только на миг

Летняя ночь свела.

Мы, как в лесу заблудились в любви,

Опять метель мела.

Лето ушло, начался листопад

Ты мне прислал письмо.

Это письмо я вернула назад,

Не прочитав его.

Ну, а потом письма твои

Осень сожгла до тла.

Мы, как в лесу заблудились в любви,

Долгой метель была.

Бала тынышталғандай жел ессіз

Осындай апаттан кейін

Түнгі боран екеуін ажыратты

Барлық іздерді жауып тастады.

Жел қолдарын көтерді

Бізді қараңғылық жұтып қойды

Біз ормандағыдай махаббаттан адасып қалдық

Қарлы боран болды.

Бор бор, менің тағдырым, борды бор,

Ұсталды, айналды.

Күнтізбенің күндерін жарқ етті, бордың бораны,

Ал мен сені сүйдім.

Мела боран, үйді қағып, борды бор,

Ал мен сені сүйдім.

О, мен қалай сүйдім, бірақ мен сені ұмыттым.

Уақыт тағы да жүрісін жалғастырды,

Айналада бәрі гүлденді.

Жаз келді, бірақ қардай айналды

Еріген боранның үлбірегі.

Қалада біз бір сәтке ғана боламыз

Жаздың түні түсіп қалды.

Біз ормандағыдай ғашық болып адасып қалдық,

Қайтадан бордың бораны.

Жаз кетті, жапырақ түсуі басталды

Сен маған хат жібердің.

Мен бұл хатты қайтардым

Оны оқымай-ақ.

Ал, онда сіздің хаттарыңыз

Күз жерге күйіп кетті.

Біз ормандағыдай ғашық болып адасып қалдық,

Ұзақ боран соқты.