The Armadillo - Frank Turner

I was taking compass bearings for the Ordinance Survey

On an army training camp on Salisbury plain,

I had packed up my theodolite, was calling it a day,

When I heard a voice that sang a sad refrain:

'Oh, my darling Armadillo,

Let me tell you of my love,

Listen to my Armadillo roundelay;

Be my fellow on my pillow,

Underneath this weeping willow,

Be my darling Armadillo all the day.'

I was somewhat disconcerted by this curious affair,

For a single Armadillo, you will own,

On Salisbury plain, on summer, is comparatively rare,

And a pair of them is practically unknown.

Drawn by that mellow solo,

There I followed on my bike,

To discover what these Armadillo

Lovers would be like:

'Oh, my darling Armadillo,

How delightful it would be,

If for us those silver wedding bells would chime,

Let the orange blossoms billow,

You need only say 'I will'-oh,

Be my darling Armadillo all the time.'

Then I saw them in a hollow, by a yellow muddy bank —

An Armadillo singing … to an armour-plated tank.

Should I tell him, gaunt and rusting, with the willow tree above,

This — abandoned on manoeuvres — is the object of your love?

I left him to his singing,

Cycled home without a pause,

Never tell a man the truth

About the one that he adores.

On the breeze that follows sunset,

I could hear that sad refrain,

Singing willow, willow, willow down the way;

And I seemed to hear it still, Oh,

Vive L’amore, vive l’Armadillo,

'Be my darling Armadillo all the day.

Be my darling Armadillo all the day.'

Мен Ординанс сауалнамасы үшін компас подшипниктерін алып жаттым

Солсбери жазығындағы әскери жаттығу лагерінде,

Мен теодолитімді жинадым, оны бір күн шақырды,

Мен мұңды рефрентті айтқан дауысты  естігенде:

'О, қымбаттым Армадильо,

Сізге махаббатымды айтайын,

Менің Armadillo roundelay  тыңдаңыз;

Жастығымдағы жолдасым бол,

Осы жылаған талдың астында,

Күні бойы менің сүйікті Армадильо бол.'

Мен бұл қызықты істермен біршама тараттым,

Жалғыз Armadillo үшін сізге тиесілі болады,

Жазда Солсбери жазығында салыстырмалы түрде сирек кездеседі,

Және олардың жұптары іс жүзінде белгісіз.

Сол жұмсақ солоның суреті,

Онда мен велосипедім,

Бұл Армадилоның не екенін білу үшін

Ғашықтар келесідей болады:

'О, қымбаттым Армадильо,

Қандай ғажайып болар еді,

Егер                                                                                                                                                                                                                                                                             Сол күміс үйлену қоңыраулары  шырылдаса,

Апельсин гүлі жайнап,

Сізге тек «боламын» деп айту керек,

Әрқашан менің сүйікті Армадильо бол.'

Содан кейін мен оларды қуыста көрдім, сары мудди банкі -

Армадильо … брондалған танкке ән салып жатыр.

Мен оған  жоғарыдағы талмен, тот басқан күйде айтайын ба,

Бұл  — маневр                       махаббатың  объект    мүхаббат  объектісі    бар ма?

Мен оны ән айтуына қалдырдым,

Үзіліссіз үйге велосипедпен   

Еркекке ешқашан шындықты айтпа

Ол ұнататын адам туралы.

Күн батқаннан кейінгі желде,

Мен бұл мұңды үндемеуді естідім,

Тал, тал, талдың жолын жырлау;

Мен оны әлі де естігендей болдым, О,

Vive L'amore, Vive l'Armadillo,

«Күні бойы менің сүйікті Армадильо бол.

Күні бойы менің сүйікті Армадильо бол.'