Эхо первой любви - Евгений Мартынов, Инструментальный ансамбль «Мелодия», Евгений Мартынов, Инструментальный ансамбль "Мелодия"

Эхо первой любви

Музыка Евгения Мартынова

Стихи Роберта Рождественского

Год создания — 1982.

Год премьеры — 1983.

Основные исполнители — Е. Мартынов,

Л.Серебренников, А. Серов

Я однажды вернулся туда,

В тихий город, — сквозь дни и года.

Показался мне город пустым.

Здесь когда-то я был молодым.

Здесь любовь моя прежде жила,

Помню я третий дом от угла.

Помню я третий дом от угла.

Я нашел этот дом, я в окно постучал,

Я назвал её имя, почти прокричал!

И чужой человек мне ответил без зла.

«Здесь, наверно, она никогда не жила».

— Ты ошибся!

— мне город сказал.

— Ты забыл!

— усмехнулся вокзал.

— Ты ошибся!

— шептали дома.

Спелым снегом хрустела зима.

А над крышами вился дымок.

Но ведь я ошибиться не мог!

Но ведь я ошибиться не мог!

Ведь звучало вокруг среди белых снегов

Эхо первой любви, эхо давних шагов!

А над городом снег все летел и летел.

Этот город меня узнавать не хотел.

В нём была и надежда, и грусть —

Я шагал по нему наизусть.

Я в его переулки нырял,

Где когда-то любовь потерял.

Я искал, я бродил до темна.

Но нигде не встречалась она,

Но нигде не встречалась она.

Я из города в полночь домой уезжал.

Он летел за окном.

Он меня провожал.

И ночные огни повторяли светло:

-То, что было, прошло!

То, что было, прошло…

Алғашқы махаббат жаңғырығы

Музыкасы Евгений Мартынов

Роберт Рождественскийдің өлеңдері

Құрылған жылы – 1982 жыл.

Премьера болған жыл 1983 жыл.

Басты орындаушылар – Е.Мартынов,

Л.Серебренников, А.Серов

Бір күні сол жерге қайта бардым

Күндер мен жылдар бойы тыныш қалаға.

Қала маған бос көрінді.

Мұнда бір кездері жас едім.

Бұл жерде менің махаббатым өмір сүрді,

Бұрыштан үшінші үй есімде.

Бұрыштан үшінші үй есімде.

Мен бұл үйді таптым, терезені қақтым,

Мен оның атын атадым, айқайлай жаздадым!

Ал бейтаныс адам маған жамандықсыз жауап берді.

«Мұнда ол ешқашан өмір сүрмеген шығар».

- Сен қателестін!

қала маған айтты.

- Сен ұмыттың!

станция күлді.

- Сен қателестін!

үйде сыбырлады.

Піскен қармен қытырлақ қыс.

Ал түтін төбелердің үстінен бұрқыраған.

Бірақ мен қателесе алмадым!

Бірақ мен қателесе алмадым!

Өйткені, бұл аппақ қардың арасында айнала дыбыс берді

Алғашқы махаббат жаңғырығы, ескі қадамдар жаңғырығы!

Ал қаланың үстінде қар ұшты, ұша берді.

Бұл қала мені танығысы келмеді.

Онда үміт пен қайғы болды -

Мен оны жатқа басып өттім.

Мен оның жолақтарына сүңгідім,

Бір кездері махаббат жоғалған жерде.

Іздедім, қараңғы түскенше қаңғыдым.

Бірақ ол еш жерде кездеспеді,

Бірақ ол еш жерде кездеспеген.

Мен қаладан түн жарымда үйге кететін болдым.

Ол терезенің сыртына ұшып кетті.

Ол мені ертіп жүрді.

Түнгі шамдар жарқырап қайталады:

- Не болды, кетті!

Не болды, кетті...