Voluntary Slaves - Euthanásia

A soft touch of winter sun awakens me

Only memories of my warm home

Pierce through my frozen body.

None of us know where we’ll be laying down

Maybe for our last sleep.

I can hear the sound of poisoned bullets coming from a far.

I’m embracing the cold ground, as I would a strange lover.

Screams of suffering along our line, maybe one of my friends

Won’t see sunlight anymore.

I go back and watch the battlefield.

We hoped for so long

That we’ll all go back home one day.

Mother, I’m not your little son anymore,

I grew painfully fast,

Not long ago I was still in school,

Now I’m dragging my weary body in the mud of flesh.

Қысқы күннің жұмсақ жанасуы мені оятады

Жылы үйім туралы естеліктер ғана

Тоңған денемді тесіп өтіңіз.

Ешқайсымыз қайда жатқанымызды білмейміз

Мүмкін соңғы ұйқымыз үшін.

Мен алыстан келетін уланған оқтың дыбысын естимін.

Мен салқын жерді құшақтап жатырмын, мен бір    бір   бір   ғашық болатын  боламын 

Біздің жолымыздағы қайғы-қасіреттің айқайы, мүмкін менің достарымның бірі

Енді күн сәулесін көрмейді.

Мен қайтып, ұрыс алаңын көремін.

Біз көптен күткен едік

Бір күні бәріміз үйге қайтамыз.

Ана, мен енді сенің кішкентай ұлың емеспін,

Мен тез өстім,

Жақында мен         әлі                               

Енді мен қажыған денемді ет балшықында сүйреп бара жатырмын.