The Burden Of Eternity - Epicurean

Light the dawn, realization unfolding

That this tortured mind is unworthy

Yet inside this light, I spoke the words

That severed barriers of silence

And though at times I may suffer

I never lost the perception

As a result, forced to witness

Horrors that most cannot imagine

Though I command the armies of forever

I only dream of death

To exude the emptiness I felt

As eternal youth birthed its gift

And when the passion falls away

Only madness remains in the eyes

That navigate the darkness

And when you scream, your tears run dry

All the light you gave soon fades, my darling

Days that stretched on for a lifetime

Only in death unite us both

Words live on in my craving

For everlasting life to shine through me

Now my soul has been torn into

Subtle pieces of a memory

I soon take flight through the burden

Of the burden is eternity

I’ll tear them down, utter words

I’ve been longing to speak

So, to unleash

Of the burden that slips off my tongue

The end that draws us on

Drawing closer with each passing moment

The light you cast is mine

In lightless chasm

Unyielding malice overtaking

Seeps into my soul to seek forgiveness

May this path lead the way to find the end

Of all those memories I hold dear

Lie in ruin, ashes at my feet

Now I’m a witness to the destruction

Of another witness, to the demise of me

All the anger left consuming

Won’t set me free from its grasp

The blood in my veins flows like sand

Through my heart and out of my hands

Fill the burden of life, this isn’t mine

I’ll tear them down, utter words

I’ve been longing to speak

So, to unleash

Of the burden that slips off my tongue

The end that draws us on

Drawing closer with each passing moment

The light you cast is mine

In lightless chasm

Таңның атысы, іске асуы

Бұл азапталған сана лайықсыз

Осы жарықтың ішінде мен сөздерді айттым

Бұл тыныштық кедергілерін кесіп тастады

Кейде мен азап шегуім мүмкін

Мен қабылдауды ешқашан жоғалтпадым

Нәтижесінде, куәлік етуге мәжбүр

Көпшілік елестете алмайтын сұмдықтар

Мен мәңгілік әскерлерге   басшылық    бәрмен  дегенмен                  |

Мен тек өлімді армандаймын

Мен сезінген қуысты шығару үшін

Мәңгілік жастық өз сыйын тудырғандай

Ал құмарлық жойылған кезде

Көзде тек ессіздік қалады

Бұл қараңғылықты басқарады

Ал сен айқайласаң, көз жасың құрғайды

Сіз берген нұрдың бәрі тез сөнеді, қымбаттым

Өмір бойы созылған күндер

Өлімде ғана бізді де біріктіреді

Сөздер менің құмарлығымда өмір сүреді

Мәңгілік өмір мені жарқыратсын

Енді менің жаным жараланды

Жадтың нәзік бөліктері

Мен жақында жүктің үстінен ұшып барамын

Жүктің мәңгілік

Мен оларды жұлып аламын, сөздерді айтамын

Мен сөйлегім келді

Сонымен, босату үшін

Тілімнен  сырғып жүктен

Бізді тартатын соңы

Сәт өткен сайын жақындай түсу

Сіз түсірген жарық менікі

Жарықсыз тұңғиықта

Қайтпас жауыздық

Кешірім сұрау үшін жаныма сіңеді

Бұл жол ақырзаманға апаратын жол болсын

Сол естеліктердің барлығынан мен өте қымбатмын

Қираған жатып, аяғыма күл

Енді мен жойылудың куәгерімін

Менің өлімімнің тағы бір куәгері

Бар ашу-ыза бітті

Мені оның қолынан босатпайды

Тамырдағы қан құм сияқты ағып жатыр

Жүрегім арқылы және қолымнан

Өмірдің ауыртпалығын толтыр, бұл менікі емес

Мен оларды жұлып аламын, сөздерді айтамын

Мен сөйлегім келді

Сонымен, босату үшін

Тілімнен  сырғып жүктен

Бізді тартатын соңы

Сәт өткен сайын жақындай түсу

Сіз түсірген жарық менікі

Жарықсыз тұңғиықта