Первый номер - Эйсик

— Хочешь фокус покажу?

— Ну.

— Давай карты.

Угу, сдвигай.

Запомнил её?

— Да.

— Всё, давай, мешаю.

Смотри, это она?

— Нет.

— Как нет?

У меня всё по плану!

Это должна быть твоя карта!

— Не, не моя.

— Шестёрка пиковая!

Чё, не?

Не она?

— Нет, у меня не может быть такой карты...

— Это еще почему?

— Во-первых, я вытянул не её.

Во-вторых, никогда не распоряжайся чужими картами.

И, в-третьих, не стоило меня недооценивать!

— Ну, так, а где карта?!

— Да вот он — туз крестовый, у меня!

— А-а-а-а-а!

Как ты мог?!

— Ловкость рук, фокусница!

— Не честно!

Так нечестно!..

— А-ха-ха-ха!..

Саған қулық көрсетуімді қалайсың ба?

- Жақсы.

- Маған карталарды беріңіз.

Ой, жылжытыңыз.

Оны есіңізде ме?

- Иә.

– Жүр, мен араласып жатырмын.

Қараңызшы, бұл ол ма?

- Жоқ.

- Қалай емес?

Менде бәрі жоспар бойынша!

Бұл сіздің картаңыз болуы керек!

- Жоқ, менікі емес.

- Алты күрек!

Не, жоқ?

Ол емес пе?

— Жоқ, менде ондай карта болмайды...

-Ал неге олай?

«Біріншіден, мен оны жұлып алған жоқпын.

Екіншіден, ешқашан басқа адамдардың карталарын тастамаңыз.

Үшіншіден, мені бағалама!

- Ал, карта қайда?!

- Иә, міне, бұл - кресттің ацы, менде!

— А-а-а-а-а-а!

Қалай дәтің барды?!

«Қол жалқау, сиқыршы!»

- Әділ емес!

Бұл әділетсіз!..

- А-ха-ха-ха!..