Thorns - Decembre Noir

One great metamorphosis arises

Across my pitiful life

Since I am your earth’s depression

Three long nails are enough

Around to cover the wood

When rusty thorns numb my senses

I taste sweetness of the crucifixion

Let me bleed among the crown

You can never give your face my pain

Upon death’s mountain I wait for the stars

I still feel the hungry touch of the sun

Flames that burn my tortured barren skin

But the cross makes me strong

For what I become

I am your captive butterfly

So high beneath the sky

And I close my sleepy eyes

Fall with my thoughts and you

To a forlorn red temple that cries

For the lament of broken dreams and oaths

You’ve swallowed up the shiny fruits of my love

The kisses that you’ve given were not honest

Only your greed for mind devastation

Slowly I kiss the final line of own self-righteousness

I hear and see the clouds cry — Your heaven’s black water sigh

Inside this storm I am alone

Like a useless stone that must atone

Within a cold perdition’s fire

The doomed man underneath the salt of your tragedies mire

Бір үлкен метаморфоз пайда болады

Менің аянышты өмірім бойынша

Мен сенің жеріңіздің депрессиясымын

Үш ұзын шеге жеткілікті

Ағашты жабу үшін айнала

Тот басқан тікенектер сезімдерімді ұйытқанда

Мен айқышқа шегеленудің тәтті дәмін көремін

Маған тәждің арасында қан кетуге рұқсат етіңіз

Сіз ешқашан бетіңізге менің ауыртпалығымды бере алмайсыз

Өлім тауында мен жұлдыздарды күтемін

Мен күннің аштық сезімін     әлі                                                     м                                                                  |

Азап шеккен бедеу терімді күйдіретін жалындар

Бірақ крест мені күшті етеді

Мен болғаным үшін

Мен сенің тұтқындағы көбелегіңмін

Аспан астында өте биік

Ал мен ұйқы көздерімді жамамын

Менің ойларыммен және сізбен бірге құлаңыз

Жылап   қаңырап қалған қызыл ғибадатханаға

Үзілген армандар мен анттардың жоқтауы үшін

Сіз менің махаббатымның жылтыр жемістерін жұтып қойдыңыз

Сіз берген сүйіспеншіліктер шынайы болмады

Тек ақыл-ойды бұзуға деген ашкөздігіңіз

Баяу өзімдік әділдіктің соңғы жолын сүйемін

Мен бұлттардың жылағанын естимін және көремін — Аспаныңыздағы қара су күрсініп жатыр

Бұл дауылдың ішінде мен жалғызмын

Өтеуі керек пайдасыз тас сияқты

Суық өлу отында

Сіздің трагедияларыңыздың тұзының астында өлген адам