A Discouraged Believer - Decembre Noir

Darkness!

Emptiness!

Ruthlessness!

I walk through a storm inside my soul!

In darkness

My twin — emptiness!

Endless ruthlessness!

I walk through a storm inside my soul!

I drown inside this innermost hell

Lost and captive in a human cell

Grief pearls sparkle in these eyes

Slowly I shrink and everything dies

I am unable to change my fate

When all my hope turns to hate

I shall hurt myself for salvation

Since I breathe life’s damnation

Down in a hole — I walk through a storm inside my soul

Too many bastards reach for my young mind

Inside the filthy selfish streets of the mankind

With an abysmal disgust and wrath I run away

I know on dread’s playground I can never stay

There is a darkness anchored deep inside my heart

I can’t break the tide chains before I’m torn apart

This narrow cold embrace is another kind of pain

In every time I beg for an end of that torture in vain

I am the discouraged believer by God’s goodness

Embedded inside an ugly farewell’s ruthlessness

I can’t longer depend from my isolation’s misery

In desperation I search for the caress of eternity

Darkness!

Emptiness!

Ruthlessness!

I walk through a storm inside my soul!

In darkness

My twin — emptiness!

Endless ruthlessness

I walk through a storm inside my soul!

The shadow of the future covers my morning sun

A new day in hell has just begun

One thought kills inside my sleepy brain

I can’t give my life for all — I always feel the same

There is a darkness anchored deep inside my heart

I can’t break the tide chains before I’m torn apart

This narrow cold embrace is another kind of pain

In every time I beg for an end of that torture in vain

I stare into the abyss

Behind the gates of the demise

Into flames of nothingness

I hear the scarred soul cries

Қараңғылық!

Бостық!

Рақымсыздық!

Мен дауылдан өтіп, жанымның ішінде жүремін!

Қараңғыда

Менің егіз — бос!

Шексіз мейірімсіздік!

Мен дауылдан өтіп, жанымның ішінде жүремін!

Мен осы ішкі тозаққа батып бара жатырмын

Адам жасушасында жоғалып, тұтқын

Бұл көздерде мұң маржандары жарқырайды

Біртіндеп кішірейіп, бәрі өледі

Мен тағдырымды өзгерте алмаймын

Үмітім жек көрушілікке айналғанда

Құтқарылу үшін өзімді қинаймын

Өйткені мен өмірдің қарғысымен тыныстаймын

Шұңқырға                жан ішімде дауыл                                                                           жан                                                жан                                |

Менің жас санама тым көп бейбақ жетеді

Адамзаттың лас өзімшіл көшелерінің ішінде

Мен қатты жиіркеніш пен ашумен қашып кеттім

Мен қорқынышты ойын алаңында ешқашан қала алмайтынымды білемін

Жүрегімнің түбінде бір қараңғылық бар

Мен үзілмей тұрып, толқындар тізбегін бұза алмаймын

Бұл тар суық құшақтасу - бұл басқа да ауырсыну

Әр                                           босқа                                               

Мен Құдайдың жақсылығынан түскен сенушімін

Ұсқынсыз қоштасудың мейірімсіздігінің ішіне енген

Мен бұдан былай оқшаулануымның қасіретіне тәуелді бола алмаймын

Үмітсіз мен мәңгілік ілтипатын іздеймін

Қараңғылық!

Бостық!

Рақымсыздық!

Мен дауылдан өтіп, жанымның ішінде жүремін!

Қараңғыда

Менің егіз — бос!

Шексіз мейірімсіздік

Мен дауылдан өтіп, жанымның ішінде жүремін!

Болашақтың көлеңкесі таңғы күнімді жауып тұр

Тозақта жаңа күн енді басталды

Бір ой ұйқылы миымды өлтіреді

Мен өмірімді бәріне бере алмаймын       әрдайым  өзімді                      өз  өмірім             өмірім        өмірім           өм       өм       өм                                      

Жүрегімнің түбінде бір қараңғылық бар

Мен үзілмей тұрып, толқындар тізбегін бұза алмаймын

Бұл тар суық құшақтасу - бұл басқа да ауырсыну

Әр                                           босқа                                               

Мен тұңғиыққа қараймын

Өлім қақпасының артында

Ештеңенің жалынына

Жаралы жанның жылағанын естимін