Дама с белым пакетом - Darom Dabro

Её тело пахло прохладой,

Их имена будто светятся в темноте…

Твои мужчины, что живут за платно,

Но, что стоишь ты,

Когда стоишь рядом с ними,

Под объективом жизни

Вижу лицимерный снимок!

Смуглая кожа, такой нежный запах,

Что ты хочешь тут спрятать детка?!

Спрячешь врятли!

На сквозь вижу то,

Что пораждает мода,

Это могут быть годы,

А может я иной отрода…

Плачешь, любишь, уходишь,

Что-бы быть и выйти,

Что бы плыть, а не пройти жизнь,

Позапутав нити, забыть все те дни

Где нет его и быть не может,

Быть частью для него, так сложно,

Ты хочешь больше!

Стёртая память, твои сны не ясны,

Боже счастлив ли я?!

Молчание!

Что такое счастье?!

Суметь сохранить, что есть

Или проснуться новым,

Что бесит тебя так по злому

В твоём же доме?!

Грязные простыни, всё пахнет похотью

Там изнутри тебя всё рвётся,

Капают копотью… Ну хватит!

Свет фонарей тебя слепит, он нужен,

Дама с белым пакетом с жаждой ожидает мужа!

Мёртвые тени, не живые снимки,

Она хочет вернуться

К грустной песни от Стинга,

Закрыться от боли,

Слёзы капали на пол,

В тёмных путях коридорах

Спрятано всё её завтра…

Вечер, в окна бьётся,

Да что же он хочет?!

Мятая полость бумаги,

Всё-таки ждёт многоточий

Так сложно убить любовь,

Её не обезточить!

Кем бы он небыл там прожитой ночью.

Мир в клочья, чёрствая нежность,

Кусая губы, чёртовый мир без надежды,

Вечная злоба от простуды.

Как можно себя понять

Уходя в безнадёжность,

Как сложно себя вернуть,

Как и вправду сложно!

Вечер, утро, солнце, луна,

Всё не просто!

Если предаться деталям,

Жизнь не изведанный остров.

Мы знаем людей, но знаем

Лишь, что с ними будет…

Наше время, лишь единицам

Раздвигает прутья!

Завтра, чёрные шторы,

Впитают луч солнца,

Дама накроет стол

И кто же за ним соберётся?!

Корка чёрного хлеба

Мокнет в гранёном стакане,

Миша, вспомнит тем кто он есть,

Вечная память!

Оның денесі салқындық иісін сезінді,

Олардың есімдері қараңғыда жарқырап тұрғандай...

Ақылы өмір сүретін ерлерің,

Бірақ сен не тұрсың

Сіз олардың қасында тұрғанда

Өмір объективінің астында

Мен екіжүзді суретті көріп тұрмын!

Қара тері, жұмсақ иіс,

Мұнда не жасырғың келеді, балақай?!

Жасыру врятли!

Мен көремін

Сәнді не жасайды

Бұл жылдар болуы мүмкін

Немесе мен басқа адам шығармын...

Жыла, сүй, кет

Болу және шығу

Жүзу, өмірден өтпеу,

Жіптерді шатастырып, сол күндердің бәрін ұмытыңыз

Ол жоқ және болуы мүмкін емес жерде,

Оның бір бөлігі болу өте қиын

Көбірек қалайсыз ба!

Өшірілген жады, армандарың анық емес

Құдай, мен бақыттымын ба?!

Тыныштық!

Бақыт деген не?!

Қолда барды сақтай білу

Немесе жаңадан ояныңыз

Сізді не қатты ашуландырады

Өз үйіңде?!

Лас жайма, бәрінен нәпсі иісі аңқып тұр

Ішіңдегінің бәрі жыртылған,

Күйе тамызады... Е, жетеді!

Шамдардың жарығы сізді соқыр етеді, сізге қажет,

Ақ сөмке киген келіншек күйеуін шөлдеп күтіп отыр!

Тірі кадрлар емес, өлі көлеңкелер

Ол қайтып оралғысы келеді

Стингтің мұңды әніне

Ауырсынудан үндеме

Көз жасы еденге тамды

Дәліздердің қараңғы жолдарында

Мұның бәрі ертең жасырылады ...

Терезелерде кеш соғады

Ол не қалайды?!

мыжылған қағаз қуысы,

Әлі нүктелерді күтуде

Махаббатты өлтіру өте қиын

Оның қуатын алмаңыз!

Түнде кім болса да, сонда тұрды.

Дүние қиратылады, нәзік нәзіктік,

Ерінімді тістеп, үмітсіз дүние

Суықтан мәңгілік зұлымдық.

Өзіңді қалай түсінуге болады

Үмітсіз қалдыру

Өзіңді қайтару қандай қиын

Бұл қаншалықты қиын!

Кеш, таң, күн, ай,

Бәрі күрделі!

Мәліметтерге берсеңіз,

Өмір - зерттелмеген арал.

Біз адамдарды білеміз, бірақ білеміз

Оларға не болады...

Біздің уақыт, аз ғана

Жолақтарды итеру!

Ертең қара перделер

Күннің нұрын сіңіріңіз

Дастарханды ханым қояды

Ал одан кейін кім келеді?!

Қара нанның қыртысы

Фастикалық шыныда дымқыл,

Миша, оның кім екенін есте сақта,

Мәңгілік естелік!