При большой луне - Darom Dabro

Ее глаза были цвета Вселенной:

Такие чистые, светлые, двоякий плен мой.

Глотаю дым и одну за одной,

Чтобы не сорваться и суметь обойти стороной.

Луна светит, что мы с тобой как дети,

Следи за словами, чертова с*ка, ответишь.

Не надо ла-ла, я че то видал уже слышишь,

Не тебе меня учить, живи пока дышишь.

Ладно прости перегнул с пылу,

Ну, как ты хотела пламя, ну, и че без дыма?

Да люблю слышишь хватит бросай слезы,

Мне надо бежать, хорошо не слишком поздно.

Но почему нельзя нормально, просто?

Увидеть и подарить улыбкой весь остров,

Увидеть рассвет, поцеловать первой,

Ну, как же с*ка точно истрепает нервы.

Хотел уйти, но не нашел силы,

В эти моменты она туд же будет самой милой.

Так много тепла, можно сгореть планету,

Нежное тело обдувает ветром.

Кто мы друг другу и что все это?

На безымянном пальце все еще нет ответа.

Так много лет уже я слепо предан,

Быстро прибран, мысли, время бренно.

Боже, прости нас за все ошибки,

Не видеть тебя, а значит не чувствовать жизни.

Могу уходить, трудно на веке покинуть.

Какими мы были раньше?

Помнишь?

Какими?

Стынут чувства.

Стыдно?

С чего грустно?

Смотри мне в глаза, видишь как в нутри пусто.

Скажи?

Ты предала, с*ка?

Что тяжко?

Простить нужно?

Можно.

Только мираж все.

Так много мыслей аж идти страшно,

Теперь уже все.

Вся эта тема вчерашняя.

Кто он такой герой, что потащил с комы,

Ты прямо в машине там?

Или легла дома?

Больно, душно, слезы.

Но буду помнить.

Что мне тебе сказать если ком в горле?

Все уходи не нужно этих слов лишних,

Лоб в ближних, грязь эту всю выжмем.

Я отпускаю тебя.

Так нужно.

Одевайся давай прошу, так еще хуже.

Хватит игры, ну, же я знаком с пьесой.

Снова вместе?

Честно?

Не та песня.

Большое сердце и удар лезвия,

Я смог это все понять и принять бедствие.

Наша любовь, боль, дело соседское,

Давай забудем это все вместе.

Припев:

И снова без сна.

Без солнца.

Считая минуты из мира теней.

Я вспоминаю то, что не вернётся.

Молча.

Ночью при большой Луне.

И снова без сна.

Без солнца.

Считая минуты из мира теней.

Я вспоминаю то, что не вернётся.

Молча.

Ночью при большой Луне.

И снова без сна.

Без солнца.

Считая минуты из мира теней.

Я вспоминаю то, что не вернётся.

Молча.

Ночью при большой Луне.

Оның көздері ғаламның түстері болды:

Сондай таза, жарқын, менің қос тұтқыным.

Мен түтін мен бір-бірден жұтамын,

Босап кетпеу және айналып өту үшін.

Ай жарқырайды, сен екеуміз баламыз,

Сөздеріңді байқа, қарғыс атқыр, жауап бересің.

Ла-ла болмаңыз, мен сіз естіген нәрсені көрдім

Маған үйретпе, дем алғанша өмір сүр.

Жарайды, тым алыс кеткенім үшін кешіріңіз,

Ал, сіз жалынды қалай алғыңыз келді, ал түтінсіз не бар?

Иә, мен сені сүйемін, жылауды тоқтат,

Мен жүгіруім керек, әлі де кеш емес.

Бірақ неге бұл қалыпты болуы мүмкін емес, жай ғана?

Бүкіл аралды көру және күлімсіреу үшін,

Таңды қараңыз, алдымен сүйіңіз,

Қаншық сіздің жүйкеңізді қалай бұзады.

Кеткім келді, бірақ күш таппадым,

Осы сәттерде ол ең сүйкімді болады.

Сонша жылу, сіз планетаны күйдіріп аласыз,

Жұмсақ денені жел соғады.

Біз бір-біріміз үшін кімбіз және мұның бәрі не?

Сақина саусаққа әлі жауап жоқ.

Қаншама жылдар бойы мен соқыр берілгенмін,

Тез реттелді, ой, уақыт зымырап өтеді.

Алла барлық қателіктерімізді кешірсін

Сені көрмеу өмірді сезбеу деген сөз.

Мен кете аламын, кету қиын.

Бұрын біз қандай едік?

Сенің есіңде ме?

Не?

Сезімдер қатып қалады.

Ұялдың ба?

Неліктен қайғылы?

Менің көзіме қарашы, оның іші қандай бос екенін көресің.

Айтыңызшы?

Сатқындық жасадың ба, қаншық?

Не қиын?

Кешіру керек пе?

мүмкін.

Барлығы жай ғана сағым.

Ойлар көп, бару қорқынышты

Енді бәрі болды.

Бұл тақырыптың барлығы кешеден.

Кім ол комадан сүйреткен батыр,

Сіз дәл сол жерде көліктесіз бе?

Әлде үйде жату керек пе?

Ауырсыну, бітеу, көз жасы.

Бірақ мен есімде боламын.

Тамағыңда түйіршік болса, саған не айтуым керек?

Барлығы кетеді, сізге бұл артық сөздердің қажеті жоқ,

Көршілерде маңдай, осы кірдің бәрін сығып аламыз.

Мен сені жіберемін.

Сондықтан қажет.

Өтінемін, киініңіз, одан да жаман.

Ойын жеткілікті, жақсы, мен пьесамен таныспын.

Тағы бірге?

Шынымды айтсам?

Ол ән емес.

Үлкен жүрек пен жүздің соққысы

Осының бәрін түсініп, апатты қабылдай алдым.

Біздің махаббатымыз, қайғымыз, көршілік ісіміз,

Бәрін бірге ұмытайық.

Хор:

Тағы да ұйқысыз.

Күнсіз.

Көлеңкелер әлемінен минуттарды санау.

Қайтпайтын нәрсе есімде.

Үнсіз.

Түнде үлкен аймен.

Тағы да ұйқысыз.

Күнсіз.

Көлеңкелер әлемінен минуттарды санау.

Қайтпайтын нәрсе есімде.

Үнсіз.

Түнде үлкен аймен.

Тағы да ұйқысыз.

Күнсіз.

Көлеңкелер әлемінен минуттарды санау.

Қайтпайтын нәрсе есімде.

Үнсіз.

Түнде үлкен аймен.