VLTAVA - Daniel Landa

Ve vratký bárce mě unáší proud

Sám sebe se ptám, kam sem vlastně chtěl plout

Zvolna se stmívá

Hluboká voda mi odpověď nedá

Pořád se ztrácím a pořád hledám

Měl bych se líp dívat

Proud už sílí, peřej se blíží

Nechci snít, i když oči se mi klíží

Všechno chci vidět tak jasně, jako by byl den

A když se otočím, jsem úplně v šoku

Z vlastní hlavy plný vzteku a lacinýho moku

Vizionářem a sám sobě lhářem jsem utopil svůj sen

Smutný pohled do davu na břehu

Naše čest se v bizardním příběhu

Zoufale zmítá

Šašci se ve vilách opíjí mocí

A já se ptám, jestli po týhle noci

Může ještě svítat?

Růže do uší, hluší lidé netuší

Že dávno hmota zvítězila nad duší

Příští stanice je peklo, i když slíbený byl ráj

Prachy jsou pravda, obsah je forma

A drzá lež je propříště norma

Do mozku vrtá skutečnost krutá, že padl stín na můj kraj

Zavři oči a poslouchej.

Na chvíli tu budu s tebou

Peníze, peníze hýbou světem

Přidej se a pak kulometem

Smíš určovat právo

Musíš si vybrat tu správnou stranu

Souhlasit a jít, nebo dostaneš ránu

Nechtěj myslet hlavou

Můžeme si dopřát výdobytky doby

A do půllitru syčíme slova plná zloby

Jedovatý plivanec se stává důkazem

Ten tohle má a ten má ještě víc!

«A já to chci taky!», se řve z plných plic

Co nás čeká?

Kam nás donese řeka?

Kam kráčí naše zem?

Neboj se, už tě nechci trápit.

Možná to tak bude lepší

Ағыс мені солқылдақ баржамен алып бара жатыр

Мен өзім осында қайда барғым келді деп сұраймын

Баяу қараңғы түседі

Терең су маған жауап бермейді

Мен әлі адасып, іздеймін

Мен жақсырақ көрінуім керек

Ағыс күшейіп барады, ағыс жақындап келеді

Көзім жылтылдап тұрса да, армандағым келмейді

Мен бәрін күндегідей анық көргім келеді

Ал бұрылып қарасам, әбден шошып кетем

Ашу мен арзан шырынға толы өз басынан

Мен өз арманымды көрегенмен, өтірікшімен суға батырдым

Жағадағы қалың жұртқа мұңды көзқарас

Біздің абыройымыз оғаш оқиғада

Ол шарасыз дірілдейді

Сайқымазақтар виллаларда билікке мас болады

Ал мен бүгін кештен кейін ме деп ойлаймын

Таң атуы мүмкін бе?

Құлақтағы раушан гүл, саңыраулар түсінбейді

Бұл материя жанды әлдеқашан жеңді

Жұмақ уәде етілгенімен, келесі бекет – тозақ

Шаң – шын, мазмұн – форма

Ал өтірік айту қалыпты жағдай

Көлеңкенің шетіне түскені менің миымды бұрғылауда

Көзіңізді жұмып тыңдаңыз.

Мен сенімен біраз уақыт боламын

Ақша, ақша әлемді қозғалтады

Қосылыңыз, содан кейін пулемет

Сіз заңды анықтай аласыз

Сіз дұрыс жағын таңдауыңыз керек

Келісіңіз де кетіңіз, әйтпесе соққы аласыз

Басыңызбен ойламаңыз

Біз уақыттың пайдасын көре аламыз

Ал пинтте біз ашуға толы сөздерді ысылдатамыз

Улы түкіру дәлел болады

Онда бұл бар және одан да көп!

«Мен де соны қалаймын!» - деп айқайлайды ол толық өкпеден

Бізді не күтіп тұр?

Өзен бізді қайда апарады?

Еліміз қайда бара жатыр?

Уайымдама, мен сені енді мазалағым келмейді.

Мүмкін осылай жақсырақ болар