Остров - Чёрный кофе

Старый парк шумит над нами листвой

И о чём-то шепчет мне с тобой…

Только взгляд зовет нас в даль,

Ветерок вздохнул и уносит печаль.

И тропинка, что ручью вьётся в след:

Уведёт она от тысяч бед,

Уведёт от суеты,

Только здесь поймешь, кто же есть ты.

Боль свою и грусть забудь:

Радости звучит мотив!

Чистой души мотив, в сердце он зазвучит.

Листьев слог уносит вдаль за собой

В те края, где мы одни с мечтой,

В те поля, где яркий свет над зеленой травой,

Там на всё ответ.

Там найдешь ты остров свой,

Там найдешь ты счастье и покой.

Там найдешь на все ответ,

Суета сгорит в огне побед!

Боль свою и грусть забудь!

Ескі саябақ үстімізде жапырақтармен сыбырлайды

Маған сенімен бірдеңе деп сыбырлайды...

Тек бір көзқарас бізді алысқа шақырады,

Жел күрсініп, мұңды алып кетті.

Ал ағынмен соғатын жол:

Ол мыңдаған қиыншылықтардан арылтады,

Абыр-сабырдан алыстатады

Сіз кім екеніңізді осы жерде ғана түсінесіз.

Өзіңіздің қайғыңыз бен қайғыңызды ұмытыңыз:

Қуаныш мотив болып көрінеді!

Таза жанның мотиві, жүректе естиді.

Жапырақ буынды алып кетеді

Арманмен жалғыз қалған елдерге,

Жасыл шөптің үстінен жарқыраған егістіктерге,

Әр нәрсенің жауабы бар.

Онда сіз өз аралыңызды табасыз,

Онда сіз бақыт пен тыныштық таба аласыз.

Бәріне жауап табасың,

Жеңістердің отында бос әуре болады!

Қайғы мен қайғыңызды ұмытыңыз!