Ночь - Чёрный кофе

Скоро ночь укроет мир черной пеленой…

Помнишь, как погас экран: мы и зал пустой?

День прошедший — споры не о чём.

Сладкий сон, где мы с Тобой вдвоем.

Я так долго ждал Тебя, верил и мечтал…

Столько раз казалось мне — этот миг настал!

Но открывала полночь мне глаза:

Лунный взгляд пустой стрелой пронзал.

Я разбивал в осколки ложь ночей,

Я шел к Тебе, Тебе мечте своей!

Верил и мечтал, Тебя я ждал.

Звездный свет — холодный свет нас не согревал…

Меркнет день, и все же ночь пишет свой портрет…

Глаз Твоих в кромешной тьме мне не виден Свет…

Я один, печаль свою храню,

Растворяет ночь Мечту мою…

Я разбивал в осколки ложь ночей,

Я шел к Тебе, Тебе мечте своей!

Верил и мечтал, Тебя я ждал.

Звездный свет — холодный свет нас не согревал…

Жақында түн әлемді қара жамылғымен жабады...

Экранның қалай босап қалғаны есіңізде ме: біз де, зал да бос еді?

Күн өтті - таласатын ештеңе жоқ.

Тәтті арман, сен екеуміз біргеміз.

Мен сені көп күттім, сендім, армандадым...

Маған көп рет көрінді - бұл сәт келді!

Бірақ түн ортасы менің көзімді ашты:

Бос жебемен тесілген Айдың көзқарасы.

Мен түндердің өтіріктерін бөлдім,

Мен саған бардым, саған арманым!

Сеніп, армандадым, күттім сені.

Жұлдызды жарық - суық жарық бізді жылытпады ...

Күн сейілсе де, түн өз портретін салады...

Қараңғы түнекте сенің көздерің мен жарықты көрмеймін...

Мен жалғызбын, мұңымды сақтаймын,

Менің арманым түнді ерітеді...

Мен түндердің өтіріктерін бөлдім,

Мен саған бардым, саған арманым!

Сеніп, армандадым, күттім сені.

Жұлдызды жарық - суық жарық бізді жылытпады ...