Until the Day Burns Down - Chamberlain

Winter comes hunting like a wolf on the wind

And the lovers lie unknowing in their beds

It won’t be long before the cold and the snow

Kill off the flowering armies that summer’s led

You dig for your last smoke as the highway leads you home

And this day’s going down in a flame

And evening is a reminder of the beauty of the end

And that the end might be the reason why we came

Night’s handing silence to the hillsides where you walk

But you want that deeper silence that stays up in them hills

The field is a lover with her colors at your knees

But you know there are stranger flowers still

And somehow you tell yourself that

Like a rain could: «I'll be back again.»

But as you pull up to your house

You know that you can’t go in…

Until the day burns down

We live the long walk of a question, my friends

I think about my sister out in the rain;

And all the heroes I know that she’ll never find

And that she’ll never leave as perfect as she came

My mind is a symphony in the dark

And my heart is an old museum

With all of these memories that I keep

I got to get back to where the sun raised the flowers

And the flowers they raise me

And somehow you tell yourself that

Like a rain cloud: «I'll be back again.»

But as you pull up to your house

You know that you can’t go in…

Until the day burns down

Winter comes hunting like a wolf on the wind

And the lovers lie unknowing in their beds

It won’t be long before the cold and the snow

Kill off the flowering armies that summer’s led

You dig for your last smoke as the highway leads you home

And this day’s going down in a flame

And evening is a reminder of the beauty of the end

And that the end might be the reason why we came

If I could hang the stars up

I’d hang 'em up one by one

To leave this world with something my hands made

And when that sun came up and made 'em all disappear

I’d know my work was real, because nothing real can stay

Somehow you tell yourself that

Like a rain cloud: «I'll be back again.»

And as you pull up to your house

You know that you can’t go in…

Until the day burns down

Желмен ұшқан қасқырдай қыс мезгілі келеді

Ал ғашықтар төсегінде білмей жатады

Суық пен қарға  көп ұзамай  болмайды

Жазда басқарылатын гүлденген әскерлерді өлтіріңіз

Тас жол сізді үйге апаратындықтан, соңғы түтініңізді іздейсіз

Ал бұл күн жалынға                                                              |

Және кеш - аяғының сұлулығын еске салу

Біздің келуіміздің себебі осы соң болуы мүмкін

Сіз серуендеген тау баурайларына түннің тыныштығы

Бірақ сіз олардың төбелерінде қалыпталатын терең тыныштықты қалайсыз

Өріс - тізеңізде оның түсі бар ғашық

Бірақ сіз әлі де бейтаныс гүлдер бар екенін білесіз

Әйтеуір өзіңе солай айтасың

Жаңбыр сияқты: «Мен қайта ораламын.»

Бірақ сіз үйіңізге қарай тартқан кезде

Сіз кіре алмайтыныңызды білесіз…

Күн жанып кеткенше

Біз ұзақ серуендеп, достарым

Мен жаңбыр астында әпкемді ойлаймын;

Мен білетін барлық кейіпкерлерді ол ешқашан таба алмайды

Және ол ешқашан өзі келгендей мінсіз кетпейді

Менің ақыл-ойым қараңғыдағы симфония

Және менің жүрегім - ескі мұражай

Осы естеліктердің барлығымен бірге

Мен күннің гүлдерді өсірген жеріне қайтуым  керек

Ал гүлдер мені өсіреді

Әйтеуір өзіңе солай айтасың

Жаңбыр бұлт сияқты: «Мен қайтадан ораламын».

Бірақ сіз үйіңізге қарай тартқан кезде

Сіз кіре алмайтыныңызды білесіз…

Күн жанып кеткенше

Желмен ұшқан қасқырдай қыс мезгілі келеді

Ал ғашықтар төсегінде білмей жатады

Суық пен қарға  көп ұзамай  болмайды

Жазда басқарылатын гүлденген әскерлерді өлтіріңіз

Тас жол сізді үйге апаратындықтан, соңғы түтініңізді іздейсіз

Ал бұл күн жалынға                                                              |

Және кеш - аяғының сұлулығын еске салу

Біздің келуіміздің себебі осы соң болуы мүмкін

Егер мен жұлдыздарды іліп алсам

Мен оларды бір-бірден қоятынмын

Бұл дүниеден өз қолыммен жасалған нәрсемен кету

Сол күн шығып, олардың барлығын жоғалтқанда

Менің жұмысымның шынайы екенін білетін едім, өйткені нақты ештеңе қала алмайды

Әйтеуір өзіңе солай айтасың

Жаңбыр бұлт сияқты: «Мен қайтадан ораламын».

Және сіз үйіңізге қарай тартқан кезде

Сіз кіре алмайтыныңызды білесіз…

Күн жанып кеткенше