Abismo (Hyperballad) - Celtas Cortos

Vivimos en la cima de un agreste monte

La belleza domina de aquí al horizonte

Cada mañana, yo me voy a un precipicio y lanzo lo que encuentro

Hay botellas, trastos, desperdicios

Es por huir de un mal presentimiento

Escapar es una forma de empezar el día…

Antes que despiertes ya he vuelto de ahí

Me puedo sentir feliz por estar a salvo y junto a ti (BIS)

Temprano, al alba, cuando nadie aún se levanta

Yo vuelvo a lo mismo: a tirar cosas al abismo

Escucho el ruido que ellas hacen al estrellarse

E imagino el sonido de mi cuerpo

Chocando seco contra el suelo…

Y mi cabeza al desgajarse se pregunta

¿Tendré los ojos ya cerrados o aún abiertos?

Antes que despiertes…

Біз жабайы таудың басында тұрамыз

Бұл жерден көкжиекке дейін сұлулық басым

Күнде таңертең жардан түсіп, тапқанымды лақтырамын

Бөтелкелер, қоқыс, қалдықтар бар

Бұл жағымсыз сезімнен қашу үшін

Қашу – күнді бастаудың бір жолы…

Сен оянғанша мен ол жерден оралдым

Қауіпсіз және сізбен бірге болғаныма өзімді бақытты сезінемін (BIS)

Ерте, таң ата, әлі ешкім тұрмаған кезде

Мен сол нәрсеге қайта ораламын: заттарды тұңғиыққа тастау

Мен олар құлаған кезде шығатын шуды естимін

Ал мен денемнің дыбысын елестетемін

Құрғақ жерге соғылып...

Ал басым жарылғанда таң қалады

Менің көзім жабыла ма, әлде ашық па?

Оянғанша...