La Caravane - Brigitte Fontaine, Grace Jones

L’air se cabre dans la nuit d’hiver

Tout est silence, terre et ciel

Le désert luit loin de la mer

Tout en bas du Mont Saint Michel

Au sommet j’avale un vent muet

Grisant comme un vin de Toscane

Mon regard plonge dans la baie

Je vois passer la caravane

Ils sont vingt ou trente

Les chameaux, les gens

Sous la lune errante

Là, se balançant

Le rythme royal

Me charme et m’appelle

Volant je dévale

Les longues ruelles

Sur le sable doux comme un miroir

Je cours vers eux tout en criant

Ils passent ils passent sans me voir

Détachés sur le ciel d’argent

Seul un homme au regard embrasé

Fier comme un prince d’Erevan

Me tend une rose embaumée

Et il rejoint la caravane

Je reste en arrêt

Dans ma peau d’hermine

Et puis je m’en vais

Vers ma limousine

Je pose la rose

Sur le siège avant

Je marque une pose

Je rentre à Dinan

Aie confiance en Dieu

Mais n’oublie pas d’attacher ton chameau

Қыстың түнінде ауа көтеріледі

Бәрі тыныштық, жер мен көк

Шөл теңізден алыс жарқырайды

Сент-Мишель тауының түбінде

Жоғарғы жағында мен үнсіз желді жұтып аламын

Тоскан шарабы сияқты қуантады

Менің көзім шығанаққа түседі

Мен керуен асуын көремін

Олар жиырма-отыз

түйелер, адамдар

Айдың астында

Онда, теңселу

Корольдік ырғақ

Мені еліктіреді және шақырады

Ұшып бара жатырмын

Ұзын көшелер

Айнадай жұмсақ құмда

Айқайлап оларға қарай жүгіремін

Олар мені көрмей өтіп кетеді

Күміс аспанда еркін

Жалындаған көзқарасы бар адам ғана

Ереван князі ретінде мақтанамын

Маған хош иісті раушан гүлін береді

Және ол керуенге қосылады

Мен тұрмын

Менің теріде

Сосын мен барамын

Менің лимузинге

Мен раушан гүлін қойдым

Алдыңғы орындықта

Мен поза жасаймын

Мен Динанға қайтамын

Құдайға сену

Бірақ түйеңізді байлауды ұмытпаңыз