Ностальгия - Белый орёл

Под мелодию метели и под зимний вьюги вальс,

Две снежинки к нам летели, молча падая на нас

И уснув в своей печали и забыв про холода,

Нас с тобой не замечая, исчезали навсегда.

Ностальгия постучала в мои двери,

В эту зимнюю загадочную ночь.

Никому уже на свете я не верю.

Только ты одна сумеешь мне помочь.

Как наверное когда-то в белоснежной тишине,

Зимней песней снегопада, всё исчезнет как во сне.

Только эти две снежинки, одиноко и любя,

Будут спать как на картинке на ладони у тебя.

Ностальгия постучала в мои двери

В эту зимнюю загадочную ночь

Никому уже на свете я не верю

Только ты одна сумеешь мне помочь

Боранның әуеніне және қысқы боран вальсіне,

Үсті-үстімізге үнсіз құлаған екі қар ұшқыны бізге қарай ұшып кетті

Мұңмен ұйықтап, суықты ұмытып,

Бізді байқамай олар біржола жоғалып кетті.

Сағыныш есігімді қақты

Осы жұмбақ қыс түнінде.

Мен енді дүниеде ешкімге сенбеймін.

Маған тек сен ғана көмектесе аласың.

Бір кездері аппақ қардай тыныштықта болғандай,

Қар жауған қыстың әнімен бәрі де түстегідей жоғалады.

Тек осы екі қар ұшқыны, жалғыз және сүйіспеншілікке толы,

Олар алақандағы суреттегідей ұйықтайды.

Сағыныш есігімді қақты

Осы жұмбақ қыс түнінде

Мен енді дүниеде ешкімге сенбеймін

Маған тек сен ғана көмектесе аласың