Любовь такая - Белый орёл

Любовь такая лишь раз бывает,

Мы не умели её хранить.

И ты в разлуке ломаешь руки,

А я стал пить, чтобы про всё забыть.

Про эти волосы, что плещут как река.

Про нежный голос, словно шелест ветерка.

Про тихий смех твой, как журчанье ручейка

Да только не могу забыть никак…

Чем больше любим, тем глубже раним,

Упустим счастье-накличем бед.

Быть может оба мудрее станем,

Соединившись назло судьбе.

И эти волосы, что плещут как река

И нежный голос, словно шелест ветерка

И тихий смех твой, как журчанье ручейка

Ночами не дают уснуть никак…

Мұндай махаббат бір-ақ рет болады

Біз оны қалай сақтайтынымызды білмедік.

Ал сіз бөлек қолдарыңызды сындырасыз,

Ал мен бәрін ұмыту үшін іше бастадым.

Өзендей шашыраған бұл шаш туралы.

Желдің сыбдырындай нәзік дауыс туралы.

Ағыс ағысындай тып-тыныш күлкің туралы

Иә, бірақ мен ешқашан ұмыта алмаймын ...

Біз қаншалықты жақсы көрсек, соғұрлым тереңірек ренжітеміз

Бақытты сағынайық, Қиындық атаймыз.

Мүмкін екеуі де ақылды болады

Тағдырға қарамастан біріккен.

Ал мына шаш өзендей шашырап

Және желдің сыбдырындай нәзік дауыс

Ал сенің тып-тыныш күлкің өзеннің шуылдағанындай

Түнде ұйықтай алмаймын...