Дождь над Касабланкой - Белый орёл

Я помню эту ночь в безымянном баре,

Плывущую луну в ночных небесах,

Бокал вина в руках твоих,

И сигарету на двоих,

Отражение звезд в твоих глазах

И было мне с тобой так легко и просто

Говорить и молчать всю ночь о чем-то большем, чем любовь,

Но кто из нас мог знать тогда

О том, что больше никогда

В этом городе уже я тебя не встречу вновь

Скорей прольется дождь над Касабланкой,

Чем мне сверкнет твоей улыбки свет…

Только нет дождей над Касабланкой,

В ту ночь он шел лишь первый раз за двадцать лет

Ну, кто придумал так для нас, что на рассвете

Я должен был вдруг улететь к себе домой…

Мое наважденье и мой мираж —

Ты и я, и вечер наш,

И только мелодия эта все со мной

(неизвестен/К.Кавалерян)

Аты жоқ барда өткен түн есімде

Түнгі аспандағы қалқып бара жатқан ай

Қолыңызда бір стақан шарап

Және екі адамға арналған темекі

Сенің көзіңдегі жұлдыздардың шағылысуы

Және бұл мен үшін сізбен өте оңай әрі қарапайым болды

Сүйіспеншіліктен де артық нәрсе туралы түні бойы сөйлесіп, үндемеңіз,

Бірақ ол кезде арамызда кім білсін

Енді ешқашан

Бұл қалада мен сені енді кездестірмеймін

Касабланкаға жаңбыр жауады

Сенің күлкіңнің нұры мен үшін жарқыраса...

Тек Касабланкада жаңбыр жаумайды,

Сол түні ол жиырма жылдан кейін алғаш рет ғана жүрді

Жарайды, таң ата мынаны бізге кім ойлап тапты

Мен кенеттен үйіме ұшып кетуге тура келді ...

Менің құмарлығым және менің миражым -

Сен де, мен де, кешіміз де,

Тек осы әуен ғана жанымда

(белгісіз/К.Кавалерян)