Я улыбаюсь - Белые Братья

Сидел на берегу реки,

Я как-то раз сумел таки выбраться сюда,

Как не держали руки города.

Вода по ней круги,

Бросал за камнем камень.

Я хотел бы рассказать,

Как здорово болтать в воде ногами.

Больше ни о чём не думать,

Лишь пускать волну.

Кинул и медленно ко дну,

Ком глины.

И все проблемы

Канули на глубину.

Как хорошо порой не чувствовать вину свою, ни в чём

Мне через плечо с каждым камнем легче,

Волжская вода нежно душу лечит.

Ничего не нужно мне, лишь вода,

Да меж зубов струйка дыма туда-сюда,

Необходима иногда, да горсть камней.

Я вмести с ними погружаю на дно часть души моей.

Потом я к чистой, к ней, босой ногой касаюсь,

И я другой, уже я улыбаюсь.

Когда я вижу друзей, я улыбаюсь.

Когда вдыхаю запах полей, я улыбаюсь.

Когда держусь любимых рук, я улыбаюсь.

Когда я слышу музыки звук, я улыбаюсь, вдруг,

Когда иду я на свет, я улыбаюсь.

Когда держу в ладонях снег, я улыбаюсь.

Когда влюбляюсь, я улыбаюсь.

Когда я вижу маму во сне, я улыбаюсь, я.

Был повод посмеяться всем, пусть искусственный,

Многих пробрало и только я не прочувствовал.

Рвало и бросало в дрожь от веселья,

Спасибо мне не надо этой зелени,

Для проявления отупения и ржания.

Я хочу, чтоб было только правильно:

Улыбка не отравлена Лестью, ложью, глупостью, уродством,

И прочим способом,

С человеком улыбающимся, просто так.

Просторный парк.

Я на краю бордюра сел,

Краюху хлеба на асфальт крошил.

Бросал, просил принять дары,

И голуби слетались.

Увы, не доверяя мне на Вы они держались,

Издали пытаясь.

А я сидел и просто молчал не шелохнувшись.

И вот один сначала, все другие после,

Преодолев пространства, взимали хлеб с руки,

Я улыбался.

Когда я вижу друзей, я улыбаюсь.

Когда вдыхаю запах полей, я улыбаюсь.

Когда держусь любимых рук, я улыбаюсь.

Когда я слышу музыки звук, я улыбаюсь, вдруг,

Когда иду я на свет, я улыбаюсь.

Когда держу в ладонях снег, я улыбаюсь.

Когда влюбляюсь, я улыбаюсь.

Когда я вижу маму во сне, я улыбаюсь, я.

Когда я улыбаюсь, заразить пытаюсь публику,

Чтобы посадить на музыку.

Я корчусь и кривляюсь, размахиваю руками,

Чтобы вы сказали: "Это круто E", я стараюсь.

А может зря, может это вот что душу гложет,

Спето, спето от души не ради лжи наживы.

Когда будут живы приятные моменты,

Когда в ответ на боль аплодисменты.

Роль отведена такая мне, рисую образы,

Парой такие, что встают просто дыбом волосы.

У тебя вопросы, у меня ответы,

Хотя самого необходимого к несчастью нету.

Хочу найти его, мне хватит одного,

На жизнь мою, но чтобы с помощью него

Перевернуть планету, и до своих дней конца,

Сидеть на берегу реки и улыбаться.

Когда я вижу друзей, я улыбаюсь.

Когда вдыхаю запах полей, я улыбаюсь.

Когда держусь любимых рук, я улыбаюсь.

Когда я слышу музыки звук, я улыбаюсь, вдруг,

Когда иду я на свет, я улыбаюсь.

Когда держу в ладонях снег, я улыбаюсь.

Когда влюбляюсь, я улыбаюсь.

Когда я вижу маму во сне, я улыбаюсь, я.

Я улыбаюсь

Я улыбаюсь

Я улыбаюсь

Я улыбаюсь

Я улыбаюсь

Өзен жағасында отыру

Мен әйтеуір осы жерден шыға алдым,

Қаланың қолын ұстамады.

Оның үстіндегі су шеңберлері,

Тас артына тас лақтырды.

айтқым келеді

Суда аяғыңызды сермеу өте жақсы.

Басқа ештеңені ойламаңыз

Тек толқындар жасаңыз.

Лақтырды және баяу түбіне,

Бір кесек саз.

Және барлық проблемалар

Олар тереңдікке батып кетті.

Кейде ешнәрседе өзін кінәлі сезінбеу қандай жақсы

Маған әр таспен иығымнан өту оңай,

Еділ суы жанды жұмсақ емдейді.

Маған судан басқа ештеңе керек емес

Иә, тістердің арасында алға-артқа түтіннің тамшысы,

Кейде, иә, бір уыс тас қажет.

Олармен бірге жанымның бір бөлігін түбіне дейін батырамын.

Содан кейін мен оны таза, жалаң аяқпен ұстаймын,

Ал мен басқамын, қазірдің өзінде күліп жүрмін.

Достарды көрсем күлемін.

Даланың иісін жұтқанда күлемін.

Сүйікті қолдарымды ұстасам, күлемін.

Музыка үнін естігенде кенет күлемін

Мен жарыққа кірсем, мен күлемін.

Қолыма қар ұстасам күлемін.

Мен ғашық болған кезде күлемін.

Түсімде анамды көрсем күлемін, мен.

Жасанды болса да бәріне күлуге себеп болды,

Көбі өтті, тек мен оны сезбедім.

Көңілден құсып, қалтырап,

Рахмет, маған бұл жасыл желектің қажеті жоқ

Күңгірттік пен кинелеудің көрінісі үшін.

Мен оның дұрыс болғанын қалаймын:

Күлімсіреу жалқаулықпен, өтірікпен, ақымақтықпен, ұсқынсыздықпен уланбайды,

Және басқа жолмен,

Күлімсіреген адаммен, дәл солай.

Кең саябақ.

Мен жол жиегіне отырдым

Бір бөлке нанды асфальтқа ұсақтап тастадым.

Лақтырды, сыйлықтарды қабылдауды сұрады,

Ал көгершіндер ұшты.

Әттең, олар маған сенбей, Саған сенбестен,

Алыстан тырысады.

Ал мен қозғалмай үндемей отырдым.

Міне, біріншісі, қалғандарының бәрі кейін,

Кеңістікті жеңіп, олар қолдарынан нан алды,

Мен күлдім.

Достарды көрсем күлемін.

Даланың иісін жұтқанда күлемін.

Сүйікті қолдарымды ұстасам, күлемін.

Музыка үнін естігенде кенет күлемін

Мен жарыққа кірсем, мен күлемін.

Қолыма қар ұстасам күлемін.

Мен ғашық болған кезде күлемін.

Түсімде анамды көрсем күлемін, мен.

Мен күлсем, мен аудиторияны жұқтыруға тырысамын,

Музыканы қою үшін.

Мен қолымды бұлғап, бұртиып жатырмын,

Сізге: «Бұл керемет E» деп айту үшін мен тырысамын.

Әлде бекер шығар, жанды кеміретін де осы шығар,

Өтірік пайда үшін емес, жүректен шыққан, жырланған.

Жағымды сәттер тірі болғанда

Қол шапалақтау азабына жауап бергенде.

Рөл маған жүктелді, мен сурет саламын,

Шашыңызды тік тұратын бірнеше.

Сізде сұрақтар бар, менде жауап бар

Ең қажет болғанымен, өкінішке орай, жоқ.

Мен оны тапқым келеді, маған біреуі жеткілікті,

Менің өмірім үшін, бірақ оның көмегімен

Планетаны төңкеріп, менің күндерім біткенше,

Өзен жағасында отырыңыз және күліңіз.

Достарды көрсем күлемін.

Даланың иісін жұтқанда күлемін.

Сүйікті қолдарымды ұстасам, күлемін.

Музыка үнін естігенде кенет күлемін

Мен жарыққа кірсем, мен күлемін.

Қолыма қар ұстасам күлемін.

Мен ғашық болған кезде күлемін.

Түсімде анамды көрсем күлемін, мен.

Мен күліп тұрмын

Мен күліп тұрмын

Мен күліп тұрмын

Мен күліп тұрмын

Мен күліп тұрмын