Снежный барс - Азиза

1. Ночью звездной у скалы, где бывал не раз,

Лунную тигрицу вдруг встретил снежный барс.

Дрогнув сердцем, замер он, в жизни в первый раз,

Был могучий барс пленен лунным блеском глаз.

Это заметила злая гюрза,

К снежному барсу она подползла,

«Ведьма-тигрица», — шипела она, —

«Снежному барсу совсем не нужна».

Припев.

Снежный барс не слушай гюрзу,

Гони ее как шальную грозу.

Снежный барс, ты мне лишь поверь,

Я знаю, что значат ошибки потерь.

2. Барс мой голос услыхал, в этот поздний час,

И еще сильнее стал всемогущий барс.

На утесе он сломил бархатную ель,

И тигрицу уложил в снежную постель.

Это увидела злая гюрза,

К паре влюбленной опять подползла,

«Ведьма-тигрица», — шипела она, —

«Дикая кошка тебе не нужна».

3. Злая гюрза — исчадие зла,

Счастья чужого терпеть не могла,

Завистью черною вся изошла,

И одинокая прочь уползла,

И одинокая прочь уползла.

1. Бір емес бірнеше рет болған жартастағы жұлдызды түнде,

Ай жолбарысты кенет барыс күтіп алды.

Жүрегі дірілдеп, өмірінде бірінші рет қатып қалды.

Құдіретті қабылан көзінің ай сәулесіне баурап алды.

Мұны зұлым гюрза байқады,

Ол қар барысқа барды,

«Жолбарыс сиқыршы», - деп сыбырлады ол,

«Қар барысына оның мүлдем керегі жоқ».

Хор.

Барыс гюрзаны тыңдамайды

Оны ессіз найзағайдай айдаңыз.

Барыс, маған сеніңіз

Мен жоғалту қателерінің нені білдіретінін білемін.

2. Барыс менің дауысымды естіді, осы кеште,

Ал құдіретті барыс одан сайын күшейе түсті.

Жартаста ол барқыт шыршаны сындырды,

Ал ол жолбарысты қарлы төсекке жатқызды.

Мұны зұлым гюрза көрді,

Бір-екі ғашыққа қайтадан жорғалап,

«Жолбарыс сиқыршы», - деп сыбырлады ол,

«Саған жабайы мысық керек емес».

3. Зұлым гюрза - зұлымдықтың жындысы,

Біреудің бақытына шыдай алмадым,

Барлық қара қызғаныш шықты,

Ол жалғыз өзі жорғалап кетті,

Ал жалғыз өзі жорғалап кетіп қалды.