Палач - Ария

Мой меч – это власть, мой меч – закон

Мой плащ кровь впитал, и дрожь времён

Я – палач, и я рождён бессмертным

Слуги и цари мне бьют поклон

Мой трон - эшафот, подруга - смерть

Вся грязь, все грехи людей на мне

Был один из вас невинной жертвой

Лишь один был чист... на всей земле!

Он вновь и вновь в мой входит сон

Сквозь пыль веков я вижу всё...

День шёл, словно гвоздь под молотком

Злой смех заглушал безумца стон

Он спасал весь мир и Галилею

Бога он назвал своим отцом...

Сердцем он хотел всех нас принять

Умереть за вас, и за меня

В дар, что свыше дан, он свято верил

Вера – вот и вся его вина...

Но все равны в моих руках

Последний миг и страх в глазах...

День придёт – сгинет род людской

Звёзды в первый раз смех услышат мой

В пустоту я свой меч швырну

И навек уйду в ледяную тьму

Кто даст мне покой?

Подарит свет?

Божий сын казнён – ответа нет

Я решил идти в обитель Бога

Против воли всех небесных рек

Свой меч бросить там я был готов

Нет сил жечь людей огнём костров

Плыть в чужой крови, казнить пророков

Но создатель ваш не слышал слов

Царила тьма в его глазах

И на меня нахлынул страх

День придёт – сгинет род людской

Звёзды в первый раз смех услышат мой

В пустоту я свой меч швырну

И навек уйду в ледяную тьму

Мёртвым казался Бог на небесах

Равнодушье видел я в старческих глазах

И откровенья свет пронзил меня -

Тот безумец был никем,

ваш спаситель – Я!

День придёт – сгинет род людской

Звёзды в первый раз смех услышат мой

В пустоту я свой меч швырну

И навек уйду в ледяную тьму

Я – рядом, я – здесь!

Меч – это мой крест!

Но вам не распять меня...

Плачь!

Небом был создан я

Палач...

Қылышым – күш, қылышым – заң

Менің плащым қанды, уақыттың дірілін сіңдірді

Мен жазалаушымын, өлмейтін болып тудым

Қызметшілер мен патшалар маған бас иеді

Менің тағым – қорған, досым – өлім

Адамдардың барлық кірі, күнәлары менде

Араларыңызда жазықсыз құрбан болдыңыз

Біреу ғана таза еді... бүкіл жер бетінде!

Түсіме қайта-қайта кіреді

Ғасырлар шаңы арқылы мен бәрін көремін...

Балғаның астындағы шегедей күн өтті

Жындының ыңырсын арам күлкі басып тастады

Ол бүкіл әлемді және Ғалилеяны құтқарды

Құдайды әкем деп атады...

Ол бәрімізді жүрегімен қабылдағысы келді

Сен үшін де, мен үшін де өл

Жоғарыдан берілген сыйлыққа ол қасиетті түрде сенді

Сенім оның кінәсі...

Бірақ менің қолымда бәрі бірдей

Соңғы сәт және көздегі қорқыныш ...

Күн келеді – адамзат баласы жойылады

Жұлдыздар менің күлгенімді бірінші рет естиді

Мен қылышымды бос жерге лақтырамын

Мұзды қараңғылыққа мәңгілікке барыңыз

Кім маған тыныштық береді?

Жарық беріңізші?

Құдайдың ұлы өлім жазасына кесілді - жауап жоқ

Мен Алланың мекеніне барамын деп шештім

Барлық көктегі өзендердің еркіне қарсы

Мен сол жерде қылышымды лақтыруға дайын болдым

Адамдарды алау отымен жағатын күш жоқ

Біреудің қанына шомыл, пайғамбарларды өлтір

Бірақ жаратушың сөздерді естімеді

Оның көзіне қараңғылық орнады

Ал мені қорқыныш басып алды

Күн келеді – адамзат баласы жойылады

Жұлдыздар менің күлгенімді бірінші рет естиді

Мен қылышымды бос жерге лақтырамын

Мұзды қараңғылыққа мәңгілікке барыңыз

Құдай көкте өлі болып көрінді

Қартайған көздерден селқостық көрдім

Аян нұры мені тесіп өтті -

Ол жынды ешкім емес еді

сенің құтқарушың мен!

Күн келеді – адамзат баласы жойылады

Жұлдыздар менің күлгенімді бірінші рет естиді

Мен қылышымды бос жерге лақтырамын

Мұзды қараңғылыққа мәңгілікке барыңыз

Мен жақынмын, мен осындамын!

Қылыш - менің айқышым!

Бірақ сен мені айқышқа шеге алмайсың...

Жыла!

Мені аспан жаратты

Жазалаушы...