Обман - Ария

В рассветный час шакал, о голоде забыв, следит с холма за мрачной конницей вдали,

Сегодня чёрный день — владыка мира мёртв, и стар, и мал не могут слёз сдержать своих.

Он добрый повелитель, он солнцем был и был луной.

Империя осталась его вдовой.

Он будет погребён в нефритовом гробу, в степи пустой, где грезит падалью шакал,

И тысяча коней затопчет путь к нему, чтоб плач людской сон мертвеца не осквернял.

Шакал пролает хрипло, что мёртвый царь — ему родня:

Одни клыки и жадность, и кровь одна.

Это всё обман, что он был самым добрым царём, это всё неправда — он правил огнём и мечом,

Это всё обман, я ваш царь, и один только я, люди, как звери, когда власть над миром дана,

Это всё обман.

Шаманы и жрецы шакала проклянут, и на бегу пронзит предателя копьё

Царь должен быть святым, и право не дано свергать зверью с небес величие его.

А царский сын смеётся, шакалий дух в себе храня:

Одни клыки и жадность, и кровь одна.

Это всё обман, что он был самым добрым царём, это всё неправда — он правил огнём и мечом,

Это всё обман, я ваш царь, и один только я, люди, как звери, когда власть над миром дана,

Это всё обман.

Ветер, древний житель степной, помнит до сих пор хриплый вой.

Это всё обман, что он был самым добрым царём, это всё неправда — он правил огнём и мечом,

Это всё обман, я ваш царь, и один только я, люди, как звери, когда власть над миром дана,

Это всё обман.

Таң атқанда аштықты ұмытқан шақал алыстан күңіренген атты әскерді төбеден бақылайды,

Бүгін жаңбырлы күн – дүниенің әміршісі өлді, кәрі де, кіші де көз жасын тыя алмайды.

Ол жақсы мырза, ол күн болды, ол ай болды.

Империя оның жесірі болып қала берді.

Ол нефрит табытқа, шақал өлексені армандаған бос далаға жерленеді.

Мың жылқы соған апаратын жолды таптайды, өлген адамның ұйқысының зары арам болмасын.

Шақал өлген патша оның туысы деп қырылдап үреді:

Кейбір азу мен ашкөздік және бір қан.

Оның ең мейірімді патша болғаны өтірік, бәрі өтірік – от пен қылышпен билеген,

Мұның бәрі өтірік, мен сенің патшаңмын, мен жалғызбын, адамдар хайуан сияқты, әлемге билік берілгенде,

Мұның бәрі алдау.

Шамандар мен шақалдың абыздары қарғыс айтады, қашып бара жатқанда сатқынды найзамен тесіп өтеді.

Патша киелі болуы керек, оның ұлылығын аспаннан жануармен құлатуға құқық берілмейді.

Ал патшаның баласы шакал рухын бойына сақтап күледі:

Кейбір азу мен ашкөздік және бір қан.

Оның ең мейірімді патша болғаны өтірік, бәрі өтірік – от пен қылышпен билеген,

Мұның бәрі өтірік, мен сенің патшаңмын, мен жалғызбын, адамдар хайуан сияқты, әлемге билік берілгенде,

Мұның бәрі алдау.

Даланың байырғы тұрғыны жел әлі күнге дейін қарлыққан дауысты еске алады.

Оның ең мейірімді патша болғаны өтірік, бәрі өтірік – от пен қылышпен билеген,

Мұның бәрі өтірік, мен сенің патшаңмын, мен жалғызбын, адамдар хайуан сияқты, әлемге билік берілгенде,

Мұның бәрі алдау.