Le cose perdute - Alessandro Mannarino

Una donna comprò il suo cappello

Per avere una smorfia riparata

Un vecchio stravecchio passandole accanto

Abbozzò un’espressione molto canuta

Ricordando l’amore perduto

Perduto in mezzo alla strada

Me ne vado, disse per la strada

Come un autobus senza fermata

Con le sedie vuote e tutto il resto

Verso il deposito mi appresto

Senza tutto il resto

Pazienza del resto

Le moldave scoperte dal maestrale

Quella sera cenarono in famiglia

Nella luce di un telegiornale

In mezzo ad un padre una madre ed una figlia

Sulle briciole della tovaglia

I Re Magi mangiavano a scrocco

Un prete convinto dallo scirocco

Ripensò a quello che aveva fatto

E trovandosi sotto il giudizio

Nè di un Dio nè di un tribunale

Disse vino al vino pane al pane

Era meglio andare a puttane

Nella giungla scomposta del letto

Una donna senza un difetto

Si incastrò dentro ad una ruga

Scelse la morte come unica fuga

Nel girone dei rivoltosi

Comunisti pieni di baffi

Rigirandosi verso la bora

Sentirono il vento prenderli a schiaffi

E per non dargli la soddisfazione

Fecero finta di non sentire

Chi strinse i denti, chi i pugni

Chi il rosario prima di morire

Un giovane marinaio

Nel mare che fa paura

Si travestì da scimmia ridente

Dentro al libeccio di una puntura

Si svegliò sopra uno scoglio

A contemplare le proprie idee

Aspettò il vento ma passò l’onda

Tinse di lacrime tutte le vele

Бір әйел қалпақ сатып алды

Тұрақты бет әлпеті болу

Қасынан өте қарт адам өтіп бара жатыр

Ол өте ақ өрнектің сызбасын жасады

Жоғалған махаббатты еске алу

Жолдың ортасында адасып қалды

Мен кетемін,-деді көшеде

Тоқтамайтын автобус сияқты

Бос орындықтармен және бәрімен

Депозитке қарай дайындалып жатырмын

Басқа ештеңесіз

Қалғанына сабыр

Молдоваларды мистраль ашты

Сол күні кешке олар отбасымен тамақтанды

Жаңалықтар хабары аясында

Әке, шеше, қыздың ортасында

Дастарханның үгіндісінде

Маги ысырманы жеді

Сирокко сендірген діни қызметкер

Ол не істегенін қайта ойлады

Және сотта болу

Құдайдың да, соттың да емес

Ол шарапты шарап нанға нанға айтты

Тозаққа барған дұрыс болды

Кереуеттің кең даласында

Кемшілігі жоқ әйел

Әжімнің ішіне кептеліп қалды

Ол жалғыз қашу ретінде өлімді таңдады

Тәртіпсіздікшілер тобында

Мұрты толған коммунистер

Бораға қарай бұрылу

Олар желдің соққанын сезді

Және оған қанағаттанбау үшін

Олар естімегендей кейіп танытты

Кім тіс жарды, кім жұдырықтайды

Өлім алдында кім розарий

Жас теңізші

Қорқынышты теңізде

Ол күліп тұрған маймылдың кейпіне енген

Ішінде шаншу либечки

Ол тастың үстінде оянды

Өз ойларын ойлау

Ол желді күтті, бірақ толқын өтті

Ол барлық желкендерді көз жасымен бояды