Живая вода - Алексей Матов

Внутри вместо крови живая вода,

С того ли не терпят тебя города?

Гниющих подвалов и каменных стен

Тебе ненавистен с рождения плен.

С рождения болен бетонной чумой,

С рождения болен асфальтной войной,

И ветер холодный гоняет листы,

И каждое лето срываешься ты…

…Каждое лето

Срываешься ты…

…Каждое лето…

Давно испарилась живая вода,

И в прах обратились твои города:

Не стало подвалов и каменных стен,

И рухнул, казалось, асфальтовый плен.

Но где-то внутри все же гложет чума,

Но где-то внутри полыхает война,

И ветер все так же гоняет листы,

И каждое лето срываешься ты…

…Каждое лето

Срываешься ты…

…Каждое лето…

Ішінде қанның орнына тірі су,

Неліктен қалалар сізге шыдамайды?

Шіріген жертөлелер мен тас қабырғалар

Тұтқынды туғаннан жек көресің.

Мен туылғаннан бері бетон обасымен ауырдым,

Туғаннан асфальт соғысымен ауырып,

Ал салқын жел парақтарды айдады,

Әр жазда сен бұзыласың...

…Әр жазда

Сіз бұзыласыз ...

…Әр жазда…

Тірі су баяғыда буланып,

Қалаларың шаңға айналды:

Жертөлелер мен тас қабырғалар жоқ,

Ал асфальт тұтқыны опырылып түскендей болды.

Бірақ бір жерде оба әлі де кеміреді,

Бірақ бір жерде соғыс жанып тұр,

Ал жел әлі де парақтарды жүргізеді,

Әр жазда сен бұзыласың...

…Әр жазда

Сіз бұзыласыз ...

…Әр жазда…