Чумой беда накрыла - Алексей Матов

Чумой беда накрыла, в хомут надеть решила

Лихой грозой грохочет, и градом землю рвёт

Но знает сердце твёрдо,не взять нас этим мордам

Покуда знамя реет и лупит пулемёт

С забавой мрачноватой, не снюхаться с горбатой

С надеждой нерушимой и верой словно мёд

Стоять мы будем крепко, стрелять мы будем метко

Покуда кровь клокочет, покуда пушка бьёт

Не рана роковая, не клевета кривая

В родимую сторонку, где милая живёт

Не ступят шагом плацным, старанья их напрасны

Покуда про свободу гармонь в руках поёт

Чумой беда накрыла, в хомут надеть решила

Да только обломилась, опять не свой черёд

Тикают без оглядки, сверкают только пятки

И знамя гордо реет, и в мире край живёт

Обамен жабылған қиындық, жағаны киюді шештім

Ол найзағайдай күркіреп, бұршақтай жерді жыртып жібереді

Бірақ жүрек нық біледі, бізді бұл тұмсықтарға апармаңыз

Ту желбіреп, пулемет қағып тұрғанша

Мұңды қызықпен, Бөксерекпен иіскеме

Балдай сөнбес үмітпен, сеніммен

Мықты боламыз, дәл түсіреміз

Қан көпіршігенше, зеңбірек соққанша

Өлім жарасы емес, қисық жала емес

Сүйіктісі тұратын туған жаққа

Олар орынға бір қадам баспайды, талпыныстары бекер

Қолдағы аккордеон еркіндікті жырлағанша

Обамен жабылған қиындық, жағаны киюді шештім

Иә, ол жаңа ғана үзілді, тағы да сіздің кезегіңіз емес

Артына қарамай тықылдап, тек өкшесі жарқырайды

Ал туы мақтанышпен желбіреп, ел тыныш өмір сүреді