Песня о независимости - Алексей Хвостенко (Хвост)

Кто от мира независим, кто узду ему не рвет,

Кто ему от ямы лисьей волчий корень не кует,

Кто дубовою пенькою в печь не мечет сгоряча,

Кто кумы его тюрьмою не кивает от плеча?

Голова лежит поодаль — руки-ноги в стороне,

Бродит узник на свободе в незнакомой стороне,

Черт на редкий ладан лает, сладкий дым меняет масть,

Ветер-ветер собирает зубы в каменную пасть.

Говорю вам: редкий ветер скачет в каменную ночь,

Черт от беса рыло прячет — отпустить его не прочь,

Узник бродит вкруг темницы, головой ломая дверь,

Все течет перемениться — говорю я вам теперь.

Ах, поверь, поверь, поверьте, говорю — поверьте мне —

Волчий дуб не стоит смерти в незнакомой стороне,

Слез не знает пень в природе, чтоб лепить на обух плеть…

Кто от мира на свободе, чтоб хвалу ему не петь?

Дүниеден тәуелсіз кім, Жібі үзбейді,

Түлкі шұңқырынан қасқырдың тамырын кім шығармайды,

Кім емен діңін пешке асығыс тастамайды,

Оның түрмесінің иығынан бас тартпайтын құдалары кімдер?

Басы қашықтықта жатыр - қолдар мен аяқтар бүйірге,

Тұтқын бейтаныс жақта еркін жүреді,

Шайтан сирек хош иісті түтін үреді, тәтті түтін түсін өзгертеді,

Жел жел тістерді тас ауызға жинайды.

Мен саған айтамын: сирек жел тас түнге соғады,

Ібіліс тұмсығын жыннан жасырады - оны жіберуге қарсы болмаңыз,

Тұтқын зынданды аралап, есікті басымен сындырады,

Барлығы өзгеру үшін ағып жатыр - мен қазір айтамын.

О, маған сеніңіз, маған сеніңіз, маған сеніңіз, мен айтамын - сеніңіз -

Қасқыр емені бейтаныс жақта өлуге тұрарлық емес,

Бөксеге қамшы мүсіндеу үшін табиғаттағы діңгекті көз жас білмейді...

Дүниеден кім азат, Оны мадақтамас үшін?