Ностальгия по тебе - Александр Серов

Я сегодня на пустом стою причале,

Надвигающийся к берегу прилив

Мою память безутешно наполняет.

Может, это ностальгия?

Растворился удаляющийся лайнер.

И надрывно прокричала чайка вдруг.

К берегам чужим уносится случайный,

Но такой мне близкий друг.

Припев:

Ностальгия по тебе

Мою кровь вновь будоражит.

Может, что-нибудь подскажет

Этот ветер при ночной луне?

Ностальгия, как мне жаль,

Все, что вряд ли повторится.

Но невозможно от себя укрыться,

Если чувства разрывает сталь.

Я по жизни шел, в любви тревог не зная,

Но последней стала первая любовь.

На пути своем дилеммы оставляя,

Приходил сюда я вновь.

Ты уходишь откровенно это зная,

Я же просто, но без слов тебе кричу.

Отчего душа моя вдруг замирает

Ностальгией я зову.

Припев:

Ностальгия по тебе

Мою кровь вновь будоражит.

Может, что-нибудь подскажет

Этот ветер при ночной луне?

Ностальгия, как мне жаль,

Все, что вряд ли повторится.

Но невозможно от себя укрыться,

Если чувства разрывает сталь.

Бүгін мен бос пирсте тұрмын,

Жоғары толқын

Менің жадым мұңаяды.

Мүмкін ностальгия шығар?

Шығатын лайнер еріді.

Ал шағала кенет ашуланып айқайлады.

Кездейсоқ бейтаныс адамдардың жағасына апарады,

Бірақ менің жақын досым.

Хор:

Саған арналған ностальгия

Менің қаным қайтадан ағып жатыр.

Мүмкін бірдеңе айтар

Түнгі айдың астындағы жел?

Сағыныш, кешіріңіз

Мұның бәрі қайталануы екіталай.

Бірақ өзіңнен жасыру мүмкін емес,

Сезім болат жарылып кетсе.

Мен өмірден өттім, ғашық болып, уайым-қайғыны білмей,

Бірақ соңғысы алғашқы махаббат болды.

Дилеммаларды жолда қалдырып,

Мен мұнда тағы келдім.

Осыны біле тұра кетесің,

Мен сізге жай, бірақ сөзсіз айқайлаймын.

Неге менің жаным кенет тоңады

Мен ностальгия деп атаймын.

Хор:

Саған арналған ностальгия

Менің қаным қайтадан ағып жатыр.

Мүмкін бірдеңе айтар

Түнгі айдың астындағы жел?

Сағыныш, кешіріңіз

Мұның бәрі қайталануы екіталай.

Бірақ өзіңнен жасыру мүмкін емес,

Сезім болат жарылып кетсе.