Je Tuerai La Pianiste - Alain Bashung

Je tuerai la pianiste pour ce qu’elle a fait de moi

Chaque jour de ma vie, chaque semaine, chaque mois

Et je mordrai sa joue qui un jour fut à moi

Sur le piano de ses nuits, sur le piano de ses draps

Je tuerai la pianiste afin que l’on sache que quelque chose existe

Je tuerai la pianiste afin que l’on sache

Que la vie d’artiste n’est pas rose, n’est pas sans tache

Comme un navire qui tangue, qui rend ses attaches

Je tuerai la pianiste afin que l’on sache

Que quelque chose existe en dehors de ça

Quand elle avait vingt ans, la foule à ses pieds

Sous les lambris dorés qu’elle jouait Mozart, Chopin

Je tuerai la pianiste qui n’a pas su m’aimer

Dans la chambre, je pleure où l’amour se cache

Je tuerai la pianiste afin que l’on sache que quelque chose existe

Et quand ce sera fait, que le jour sera levé

Sur le satin de ses méfaits, comme une pierre soulevée

Où grouille la vermine dans le champagne et les caviars

Dans son manteau d’hermine, on pourra la voir, le corps abîmé

En haut de sa baignoire, blanche comme un lys

Je tuerai la pianiste pour ce qu’elle a fait de moi

Chaque jour que Dieu fait, chaque semaine, chaque mois

Et quand ce sera fait, que le jour se lèvera

Par l’entrée des artistes, quand on saura que c’est moi

Alors je m’en irai, je la couvrirai d’or, alors je m’en irai

Je tuerai la pianiste pour ce qu’elle a fait de moi

Chaque jour de ma vie, chaque semaine, chaque mois

Et je mordrai sa joue qui un jour fut à moi

Sur le piano de ses nuits, sur le piano de ses draps

Je tuerai la pianiste afin que l’on sache que quelque chose existe

Je suis un indien, je suis un apache

Je suis un indien, je suis un apache

Auquel on a fait croire que la douleur se cache

Je suis un apache, je suis un indien

Auquel on a fait croire que la montagne est loin

Je tuerai la pianiste, je tuerai la pianiste, je tuerai.

Мен пианистті маған істегені үшін өлтіремін

Өмірімнің әр күні, әр апта, ай сайын

Ал мен оның бір кездері менікі болған бетінен тістеймін

Түндеріндегі пианинода, парақтарының пианиносында

Бірдеңе бар екенін білу үшін мен пианистті өлтіремін

Біз білу үшін мен пианистті өлтіремін

Өнер адамының өмірі қызғылт емес, дақсыз емес

Тербелген кеме сияқты, галстуктарын тастап

Біз білу үшін мен пианистті өлтіремін

Оның сыртында бір нәрсе бар

Ол жиырма жаста болғанда, оның аяғында халық

Алтын панельдің астында Моцарт, Шопен ойнады

Мені сүйе алмаған пианистті өлтіремін

Жатын бөлмеде мен махаббат жасырылған жерде жылаймын

Бірдеңе бар екенін білу үшін мен пианистті өлтіремін

Ал біткен соң, таң атар

Қылықтарының атласына, Көтерілген тастай

Шампан мен уылдырықта зиянкестер үйіліп жатқан жерде

Оның ерминдік пальтосында біз оның зақымдалған денесін көреміз

Оның ваннасының үстінде, лалагүлдей аппақ

Мен пианистті маған істегені үшін өлтіремін

Алланың жасаған әрбір күні, апта сайын, ай сайын

Әне-міне дегенше, таң атар

Әртістердің кіре берісінде, олар бұл менің екенімді білгенде

Сондықтан мен барамын, мен оны алтынмен қаптаймын, содан кейін барамын

Мен пианистті маған істегені үшін өлтіремін

Өмірімнің әр күні, әр апта, ай сайын

Ал мен оның бір кездері менікі болған бетінен тістеймін

Түндеріндегі пианинода, парақтарының пианиносында

Бірдеңе бар екенін білу үшін мен пианистті өлтіремін

Мен үндімін, мен апачимін

Мен үндімін, мен апачимін

Ауырсыну жасыратынына сену үшін жасалған

Мен апачимін, мен үндімін

Таудың алыс екеніне сенді

Мен пианистті өлтіремін, пианистті өлтіремін, мен өлтіремін.